แม่ชอบงอนในเรื่องที่ไม่ควรจะงอน

อย่างเช่น ผมไปเอาเอกสารบริษัทของตัวเองที่จ้างบริษัทแฟนที่ทำงานอยู่
ตอนนั้นเที่ยงเลยนัดกินข้าวและเล่นกับแมว
ตอนถึงผมก็โทรบอกแม่ว่าถึงแล้วนะ
ก่อนหน้านั้นผมก็บอกอยู่ว่าจะไปเอาเอกสารบริษัทแล้วกลับมา พอเดินทางกลับมา ฝนตกผมก็แชทหาแม่ว่าติดฝนๆตกหนักเลย ถ่ายรูปไปให้ดู แม่กลับงอนบอกว่าทำไมไม่นอนที่นั้นเลยละ เตียงนุ่มกว่าที่บ้าน นอนสบายกว่าไม่เหมือนบ้านเรา ไปผ่อนคลาย คลายสมอง ผมก็บอกว่าจะกลับบ้านต้องเอาเอกสารไปให้ป้าอีก แม่ก็บอกคำเดิมๆจนผมไม่ไหว เลยเขียนว่าจะกลับบ้าน แบบนี้หลายรอบ สุดท้ายอม่ไม่คุยด้วย

ตอนแม่ไปโรงพยาบาลกลางดึกๆบอกผมไม่ให้ไป 
ให้นอนพักไปเถอะพรุ่งนี้จะไปเที่ยวนิ

ผมบอกจะไปด้วยแม่ไปอาบน้ำสักพักหนึ่งเงียบไม่ได้ยินเสียงด้านนอก แล้วไม่ไม่อยู่ห้องผมเลยขับรถไป จนเจอ
แล้วขับรถไปช้าๆดูด้วยความเป็นห่วง เพราะก่อนหน้านั้นพ่อเสียที่โรงพยาบาลนั้น กลัวแม่จะนั่งรอหมอแล้วรู้สึกไมดี พอกลับมาบ้านแม่บอกครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายและครั้งเดยวที่มา โรงพยาบาลกับลูก แล้วก็งอน 

แม่มักจะพูด
กับข้าวบ้านเราน้อยกว่าที่นั้น งอน
ผมไม่ได้คิดอะไรเลย มีอะไรก็กอนได้หมด

เตียงไม่นุ่มกว่าที่นั้น งอน
เตียงื่บ่นก็นุ่มนอนสบาย ผมก็งง

บรรยากาศไม่ดี
บรรยากาศร่มรื่นเสียงไม่ดัง ผมก็ว่าดี งงมาก

ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณลูก
ผมก็อยากให้แม่อะไรที่ช่วยได้ผมก็ช่วย ไม่น่าพูดแบบนี้ห่างเหิน

ลูกขับรถไม่ดี
ผมพยายามขับรถคิดแล้วคอนกลางคืนตาผมไม่ดีมองไม่ค่อยเห็นหลุม จากปกติผมขับมอไซค์คนเดียวขับ80/90 พอแม่นั่งผมขับ40-60ขับระวังมากจะลงหลุมไหม แม่สงสัยทางนี้ไปทะลุอะไร ผมก็พาไปดูแม่ก็งอน
ผมวาผมตั้งใจขับดีสุดแล้วนะ

ลูกไม่ได้อยากขับรถให้แม่
แม่จะไปไหนก็พาไป กลับต่างจังหวัดก็พาไป แม่กลับพูดแบบนี้ ทั้งๆที่ไม่ได้คิดอะไรเลย

แม่ชอบพูดว่ารู้ทุกอย่างรู้ความคิดลูก
มักจะคิดเองว่าผมต้องคิดแบบนี้
พูดไปก็ไม่เชื่อ เชื่อในความคิดตัวเอง

ผมควรทำยังไงดี