คือ ผมอายุ 12

ตอนเด็กผมอายุ 7-10 เคยมีความฝันอยากจะเป็น พขร. รฟท. ครับ เเต่พอรู้ค่าเทอมเรียนที่เพื่อนบอกว่า ถ้าอยากเป็น พขร. รฟท. ค่าเทอมเป็นเเสนกว่าเลย ผมเลยคิดว่าไม่เป็นละ ฐานะบ้านผมก็ไม่ได้มีเงินนัก

ต่อมาเมื่อผมอายุ 12 เวลาผมเลิกเรียน ผปค. ก็ให้ผมกลับเอง ผมก็นั่งรถเมล์สาย 32 กลับบ้าน วันเเรกที่ผมนั่ง ผมบอกว่าผมลงป้ายนี้เพราะตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่ารถครีมเเดงจะเก็บค่าโดยสาร8บาทตลอด555 เขาก็บอกว่าไม่ไป หมดระยะท่าน้ำนนท์ เเล้วจะวนกลับวัดโพธิ์ ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าดูป้ายฟ้าหน้ารถว่าไปไหน จนมาถาม ผปค. ผปค.ผมเลยบอกว่า ป้ายฟ้าต้องเป็นปากเกร็ด ถึงจะมาถึง  

พอผมนั่งนานๆทุกวัน ผมก็อยากจะเป็น พขร.รถโดยสารประจำทางครับ ดูเวลาเขาขับรถเข้าเกียร์ เหยียบครัช เเต่น้อยมากจะได้ดู เพราะว่าคนเต็มไวมากกกกก ตอนเเรกผมก็อยากจะเป็นครูเเหละครับ เเต่ผมว่ามันมีต้องมีความจำความรู้เยอะมากๆ เลยคิดว่ายากเกินไป เลยอยากเป็น พขร.โดยสารประจำทางครับ โดยเฉพาะ ขสมก. มีสวัสดิการการรักษาเมื่อไม่สบาย พ่อเเม่ก็เบิกได้ครับ ก็เหมือนครูเเหละครับเเต่จะเเตกต่างกันนิดหน่อยมั้งครับ

เเต่ปัญหา คือ ผมสายตาสั้น 700 ครับ ไปวัดอีกที เขาก็บอกเหมือนเดิม ผมก็งง เลยอยากจะปรึกษาครับ สายตาสั้น700 พอจะไปสอบใบขับขี่เป็น พขร. ได้ไหมครับ