ตอนนี้ผมเจอปัญหาทางครอบครัวอย่างมากที่มักจะมองว่าผมคือเครื่องจักรปั้มเงินและพวกเขามักทำอะไรแปลกๆอยู่เสมอ เช่นอยากให้ผมทำบ้านให้ซึ่งผมก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะที่ไม่ใช่ของผมเองถ้าทำไปแล้วมันก็เหมือนเอาเงินไปทิ้ง แม่ผมก็เห็นดีด้วยเพราะอยากมีบ้านแกทำงานมา20-30ปีไม่มีอะไรสักอย่าง ไม่แม้แต่จะส่งเสียผมด้วยซ้ำมีแต่ ขอ ขอ แล้วก็ขอ ผมเคยจะออกไปรอบนึงป้าผมดันบอกอกตัญญูไม่ดูแลแม่ ถึงเขาจะเป็นยังไงเขาก็คือแม่เขาจะขอยังไงทำอะไรไม่ดีหรือสร้างปัญหาเขาก็คือแม่ พอผมได้ฟังผมนี่อึ้งทันที คือสรุปว่าชีวิตผมเป็นของแม่แต่เพียงผู้เดียวคือห้ามฝ่าฝืนห้ามขัดต้องให้ๆๆๆๆๆๆเท่านั้นไม่ว่าจะเป็นยังไงเราต้องเสียสละให้แม่ คือทุกวันนี้ผมเห็นคนรุ่นๆเดียวกะผมมีทุกอย่างออกไปสร้างครอบครัวกันหมดแล้ว ส่วนผมถ้าออกไปคือกลายเป็นคนเลวทุกคนร่วมสาปส่งเพราะมองว่าแม่ผมน่าสงสารแต่ ปัญหาคือเขาไม่ได้อยู่เฉยๆเท่านั้นเขามักสร้างปัญหาทุกๆอย่างในบ้านไงครับสร้างแบบไม่มีวันจบและสร้างทุกวัน ยกตัวอย่างพวกกับข้าวซึ่งผมทำเองได้สมัยแกทิ้งผมไปอยู่กับแฟนเขาหลายปีคือติดจนทิ้งลูกไป ไม่ใช่พ่อผมนะครับพ่อผมหย่าไปตั้งแต่ผมยังเล็กส่วนแม่ก็เที่ยวไปเรื่อยตามประสาแกไม่ได้ดูผมรอก เขาก็อยากทำจังทำและไม่เก็บคือไร้ระเบียบมาก ฝาเครื่องปรุงกับข้าวปรุงเสร็จไม่เคยปิดเปิดทิ้งจนฝุ่นเข้าจนเละเพราะอากาศ และขยะต่างๆเช่นขวดก็ไม่รู้จะเก็บไปทำไมเต็มไปหมดขายได้ สิบกว่าบาทแต่บ้านรกไปสามสี่เดือน พวกน้ำยาต่างๆที่ชอบเก็บมาจากที่ทำงานที่เขาทิ้งๆเอามาเป็นขยะที่บ้านต่อ จานชามล้างแตกเละเทะช้อนซ่อมหายเกลี้ยงแต่ก็อยากทำ เพราะผมชอบทำเองมันจบกว่ามันไร้ปัญหา เพราะปกติตอนแม่ผมไม่อยู่นั้น ผมซักผ้ารีดผ้าล้างจานซ่อมบ้านทำกับข้าวจัดการทุกสิ่งทุกอย่างหมดอย่างเรียบร้อย เอาตรงๆผมเหนื่อยที่จะตามเช็ดตามล้างตามแก้ปัญหาให้ใครๆแล้ว เพราะทุกคนไม่เคยมีใครเหลียวแลผมเลย ผมควรทำยังไงดีครับ หนักใจมากตอนนี้