อยากกลับมาสดใสค่ะ ก่อนหน้านี้ตั้งทั้งอนาคต ความหวัง ครอบครัวทุกๆอย่างกับเขาไว้แล้วแต่ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องต่างแยกย้ายกันไปเติบโต เพราะความไร้เดียงสาเลยฝากทั้งความสุข ทุกๆอย่างไว้กับเขา พยายามลืม พยายามไม่นึกถึง พยายามหาอะไรทำ แต่สุดท้ายมันก็กลับมานึกอยู่ดี ว่าเขาจะอยู่ยังไง กินข้าวหรือยัง เหนื่อยมั้ย ความห่วงใยความคิดถึงมันยังอยู่ อยากลืมค่ะเวลามันจะช่วยเยียวยาได้นานแค่ไหนกันค่ะ ยังรักเขาอย่างสุดหัวใจเลย แต่ก็อยากให้เขาเติบโตไปเจอคนดีๆกว่าเรา(แต่เราก็พร้อมพัฒนาเพื่อให้เขากลับมาตลอด) ตอนนี้พอไม่มีเขามันเหมือนต้องเริ่มใหม่จากศูนย์พยายามลืมเขาให้ไวที่สุดมีทางไหนบ้างมั้ยคะอยากกลับมาเข้มแข็ง