เคยดูซีรี่ย์เกาหลี มาไม่ต่ำกว่า 10 ปี นับเรื่องไม่ถ้วน ถ้าตัดในส่วนของพระเอกนางเอกและเนื้อเรื่องที่สนุกๆต่างๆ ออกไป ส่วนใหญ่ ส่วนประกอบในวัฒนธรรมทางสังคมของเขา ที่สอดแทรกเอาไว้ในซี่รี่ย์ทุกเรื่องมันก็ คล้ายๆกัน จนบางทีเรานึกและรู้สึกในอีกแง่มุมหนึ่งว่า รู้สึกโชคดีที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย และไม่ได้เกิดและเติบโตมาในประเทศที่มีสังคมแบบนั้น เท่าที่เราคิดออกและเห็นนะ เช่น
1. เริ่มจาก เรื่อง พวกนักเรียน วัยเรียน ก่อนเลย รู้สึกว่าบ้านเขา กดดันและแข่งขันกันสูงมาก มันเหมือนแบ่งชนชั้นจากการได้เรียน กวดวิชา ได้เรียนจากติวเตอร์ แบบไหน ยิ่งแพง ยิ่งเก่ง ยิ่งเหมือนไดรับการยกย่อง เป็นชนชั้นสูง และพวกที่ไม่ได้เรียนพิเศษ หรือ กวดวิชา ก็คือบ่งบอกว่า ยากจน อะไรทำนองนี้ และพวกที่จะเรียนกลุ่มติว ก็ต้องมี เหล่าแม่ๆ บงการ มีกลุ่มไลน์ลับ อะไรของบ้านเขาก็ไม่รู้ แต่เหมือนอิทธิพล ในกลุ่มผู้ปกครอง ถ้าใครอยากให้ลูกได้เรียนกลุ่มเก่งๆ ก็ต้องทำทุกอย่าง บ้างก็มีติดสินบนบ้าง เลียแข้งเลียขาบ้าง หรือ ยอมก้มหัวยอมรับข้อแม้ทุกอย่าง อ้อนวอน ทุกอย่าง เพื่อให้ลูกได้เข้ากลุ่มไปเรียน อะไรทำนองนั้น ก็มี และเด็กก็เรียนปกติแล้วยังต่อกวดวิชาถึง 3-4 ทุ่มอีก กว่าจะได้นอน และตื่นเช้าอีกแบบนั้นวนไป ไม่รู้ว่าซี่รี่ย์มันเล่าเวอร์ไปหรือเปล่า หรือ บ้านเมืองเขาม้นเป็นทำนองนั้น อยู่แล้ว เลยคิดว่า ถ้าตัวเองต้องมาเรียนแบบเอาเป็นเอาตายขนาดนั้น คือไม่เอาอ่ะ 555 ถือว่า โชคดีสไตล์ไทยแลนด์นี่แหละ มีช่วงเรียน ช่วงเที่ยวบ้าง ไม่เครียดจนเกินไป
2. เรื่อง แก้งค์ ขาใหญ่ในโรงเรียน พวกบูลลี่ ชอบแกล้งเพื่อน อะไรทำนองนี้ คนที่ยอมและอ่อนแอย่อมเป็นของเล่นระบายอารมณ์ให้คนแข็งแกร่ง หรือ เด็กที่บ้านยากจน หรือ นักเรียนทุน ก็จะโดนพวก ลูกบ้านรวยแกล้ง บูลลี่ อะไรทำนองนี้ คือ เอือม มา คือเราเห็นแต่ พ๊อตเรื่องแบบนี้ต้องมีใน ซี่รี่ย์วัยเรียนอ่ะ มันดูน่ากลัว ที่จะไปเรียนในโรงเรียนแบบนั้นอ่ะน่ะ
3. เรียนจบแล้ว ก็ต้องไป สอบสมัครงาน สอบสัมภาษณ์ ดูอย่างกับการแข่งขันการประกวดเพื่อเฟ้นหาอะไรสักอย่าง การแข่งขันสูงมาก ยิ่งที่คน อยากสอบ ข้าราชการ พวกที่ตกแล้ว ตกอีก อย่างกับสอบจองหงวน ปีนี้ไม่ได้ ก็ต้องรอสอบใหม่ปีหน้าไปเรื่อยๆ กวดเรียนจนแก่ บางคนเครียดจนฆ่าตัวตายก็มี
4. น้องใหม่ ได้งานแล้ว ก็ยังมีระบบรุ่นพี่ รุ่นน้องในที่ทำงานอีก ดูแล้วรู้สึกอึดอัด อะไรจะยอมขนาดนั้น ไหนจะต้องไป ซื้อ กาแฟ ซื้อข้าว หรือ ไปทำอะไรต่อมิอะไร ที่เขา เหมือน สืบทอดเป็นวัฒนธรรมองค์กรอ่ะ เหมือนรับน้อง ไหนจะกินเลี้ยงแผนก บ่อยๆ ไม่ไปก็ไม่ได้ ด้วย แล้วก็เหล้ายาปลาปิ๊ง ต้องปิ๊งหมู รินเหล้า ให้ รุ่นพี่ หรือ หัวหน้า ต่างๆ นานา เราไม่รู้ว่า ระบบน้องใหม่ ที่เข้าไปทำงานของบ้านเขาจะเหมือนในซีรี่ย์หรือเปล่า แต่ดูแล้วไม่อยากไปทำงานแบบนั้น ยิ่งงานห้าง งานบริษัทใหญ่ ต้องมายืนต้อนรับ ผู้บริหาร ลงจากรถ เข้าบริษัท และยืนคำนับ ก่อนเข้างาน นี่เห็นบ่อย แทบทุกเรื่อง
5. ส่วนใหญ่บ้านเขา จะอยู่กับเป็น อพาร์ตเม้น หรือ คอนโด เป็นตึก ก็จะมีแบบ ระบบ หัวหน้าตึก ลูกบ้าน อะไรแบบนี้ จะมีตังค์แค่มาซื้อบ้าน ซ์้อห้องแล้วจบไม่ได้ ต้องไป ฝากเนื้อฝากตัวให้ คนในตึกยอมรับ ด้วย เช่น บางเรื่อง มี น้องป่วย เป็นโรคจิตเภท จะจู่ย้ายมาอยู่ในตึกเลยไม่ได้ ต้องไปขอความเห็นจากผู้ดูแลตึกอนุญาตไหม ลูกๆบ้านเซ้นต์ยินยอมเข้ามาอยู๋ได้ไหม ทั้งๆ ที่ไม่เกี่ยวกับกฎหมาย แต่เกี่ยวกับ วิถีประชา ล้วนๆ และบ้านเขา ออกแนว แคร์สายตา ชาวบ้าน ชาวช่องเป็นใหญ่ ดูแล้วก็อึกอัดนะบางที
ประมาณนี้ ที่พอคิด ออกน่ะ ใครรู้สึก มีมุมมอง ด้านอื่นๆ อีกไหม ที่ดูเป็นปัญหาสังคม แต่คนทำอย่างกับกลายเป็นบรรทัดฐานของสังคม ดูแล้ว รู้สึกว่า โชคดีจัง ที่เกิดมาในประเทศไทย ไม่ได้เกิดและเติบโตในเกาหลี อ่ะ มาแชร์แบ่งปันกันบ้างนะ..จ๊ะ
ดูซีรี่ย์เกาหลี สิ่งที่สะท้อนออกมา มีใครรู้สึกเหมือนเราบ้าง ที่คิดว่าโชคดีจังที่ไม่ได้เกิดมาเติบโตในประเทศแบบนั้น
1. เริ่มจาก เรื่อง พวกนักเรียน วัยเรียน ก่อนเลย รู้สึกว่าบ้านเขา กดดันและแข่งขันกันสูงมาก มันเหมือนแบ่งชนชั้นจากการได้เรียน กวดวิชา ได้เรียนจากติวเตอร์ แบบไหน ยิ่งแพง ยิ่งเก่ง ยิ่งเหมือนไดรับการยกย่อง เป็นชนชั้นสูง และพวกที่ไม่ได้เรียนพิเศษ หรือ กวดวิชา ก็คือบ่งบอกว่า ยากจน อะไรทำนองนี้ และพวกที่จะเรียนกลุ่มติว ก็ต้องมี เหล่าแม่ๆ บงการ มีกลุ่มไลน์ลับ อะไรของบ้านเขาก็ไม่รู้ แต่เหมือนอิทธิพล ในกลุ่มผู้ปกครอง ถ้าใครอยากให้ลูกได้เรียนกลุ่มเก่งๆ ก็ต้องทำทุกอย่าง บ้างก็มีติดสินบนบ้าง เลียแข้งเลียขาบ้าง หรือ ยอมก้มหัวยอมรับข้อแม้ทุกอย่าง อ้อนวอน ทุกอย่าง เพื่อให้ลูกได้เข้ากลุ่มไปเรียน อะไรทำนองนั้น ก็มี และเด็กก็เรียนปกติแล้วยังต่อกวดวิชาถึง 3-4 ทุ่มอีก กว่าจะได้นอน และตื่นเช้าอีกแบบนั้นวนไป ไม่รู้ว่าซี่รี่ย์มันเล่าเวอร์ไปหรือเปล่า หรือ บ้านเมืองเขาม้นเป็นทำนองนั้น อยู่แล้ว เลยคิดว่า ถ้าตัวเองต้องมาเรียนแบบเอาเป็นเอาตายขนาดนั้น คือไม่เอาอ่ะ 555 ถือว่า โชคดีสไตล์ไทยแลนด์นี่แหละ มีช่วงเรียน ช่วงเที่ยวบ้าง ไม่เครียดจนเกินไป
2. เรื่อง แก้งค์ ขาใหญ่ในโรงเรียน พวกบูลลี่ ชอบแกล้งเพื่อน อะไรทำนองนี้ คนที่ยอมและอ่อนแอย่อมเป็นของเล่นระบายอารมณ์ให้คนแข็งแกร่ง หรือ เด็กที่บ้านยากจน หรือ นักเรียนทุน ก็จะโดนพวก ลูกบ้านรวยแกล้ง บูลลี่ อะไรทำนองนี้ คือ เอือม มา คือเราเห็นแต่ พ๊อตเรื่องแบบนี้ต้องมีใน ซี่รี่ย์วัยเรียนอ่ะ มันดูน่ากลัว ที่จะไปเรียนในโรงเรียนแบบนั้นอ่ะน่ะ
3. เรียนจบแล้ว ก็ต้องไป สอบสมัครงาน สอบสัมภาษณ์ ดูอย่างกับการแข่งขันการประกวดเพื่อเฟ้นหาอะไรสักอย่าง การแข่งขันสูงมาก ยิ่งที่คน อยากสอบ ข้าราชการ พวกที่ตกแล้ว ตกอีก อย่างกับสอบจองหงวน ปีนี้ไม่ได้ ก็ต้องรอสอบใหม่ปีหน้าไปเรื่อยๆ กวดเรียนจนแก่ บางคนเครียดจนฆ่าตัวตายก็มี
4. น้องใหม่ ได้งานแล้ว ก็ยังมีระบบรุ่นพี่ รุ่นน้องในที่ทำงานอีก ดูแล้วรู้สึกอึดอัด อะไรจะยอมขนาดนั้น ไหนจะต้องไป ซื้อ กาแฟ ซื้อข้าว หรือ ไปทำอะไรต่อมิอะไร ที่เขา เหมือน สืบทอดเป็นวัฒนธรรมองค์กรอ่ะ เหมือนรับน้อง ไหนจะกินเลี้ยงแผนก บ่อยๆ ไม่ไปก็ไม่ได้ ด้วย แล้วก็เหล้ายาปลาปิ๊ง ต้องปิ๊งหมู รินเหล้า ให้ รุ่นพี่ หรือ หัวหน้า ต่างๆ นานา เราไม่รู้ว่า ระบบน้องใหม่ ที่เข้าไปทำงานของบ้านเขาจะเหมือนในซีรี่ย์หรือเปล่า แต่ดูแล้วไม่อยากไปทำงานแบบนั้น ยิ่งงานห้าง งานบริษัทใหญ่ ต้องมายืนต้อนรับ ผู้บริหาร ลงจากรถ เข้าบริษัท และยืนคำนับ ก่อนเข้างาน นี่เห็นบ่อย แทบทุกเรื่อง
5. ส่วนใหญ่บ้านเขา จะอยู่กับเป็น อพาร์ตเม้น หรือ คอนโด เป็นตึก ก็จะมีแบบ ระบบ หัวหน้าตึก ลูกบ้าน อะไรแบบนี้ จะมีตังค์แค่มาซื้อบ้าน ซ์้อห้องแล้วจบไม่ได้ ต้องไป ฝากเนื้อฝากตัวให้ คนในตึกยอมรับ ด้วย เช่น บางเรื่อง มี น้องป่วย เป็นโรคจิตเภท จะจู่ย้ายมาอยู่ในตึกเลยไม่ได้ ต้องไปขอความเห็นจากผู้ดูแลตึกอนุญาตไหม ลูกๆบ้านเซ้นต์ยินยอมเข้ามาอยู๋ได้ไหม ทั้งๆ ที่ไม่เกี่ยวกับกฎหมาย แต่เกี่ยวกับ วิถีประชา ล้วนๆ และบ้านเขา ออกแนว แคร์สายตา ชาวบ้าน ชาวช่องเป็นใหญ่ ดูแล้วก็อึกอัดนะบางที
ประมาณนี้ ที่พอคิด ออกน่ะ ใครรู้สึก มีมุมมอง ด้านอื่นๆ อีกไหม ที่ดูเป็นปัญหาสังคม แต่คนทำอย่างกับกลายเป็นบรรทัดฐานของสังคม ดูแล้ว รู้สึกว่า โชคดีจัง ที่เกิดมาในประเทศไทย ไม่ได้เกิดและเติบโตในเกาหลี อ่ะ มาแชร์แบ่งปันกันบ้างนะ..จ๊ะ