เพื่อนสนิทเรา มันเป็นคนที่เฟรนลี่มาก พอขึ้นม.4ปุ้บ เข้าคนละสาย เเต่เเรกๆยังมานั่งทานข้าวกับเราบ่อยๆจนถึงทุกวันนี้
พอกลางๆเทอมก็เหมือนจะไปอยู่กับอีกกลุ่มมากกว่า กลุ่มนั้นเป็นกลุ่มใหญ่ด้วย ไอเราก็น้อยใจด้วยสิ ไม่ค่อยจะสนใจเราด้วย คุยกันน้อยลง ส่วนมากจะออกหรือไปเที่ยวกับอีกกลุ่มมากกว่า ทิ้งให้เราหงอยเหงา หรือเป็นเพราะเราไม่ค่อยออกไปไหนหรอ เราไม่ใช่สายเที่ยวเท่าไหร่ อาจจะไม่ใช่เพื่อนที่เขาตามหา เเต่เราก็ยังมีเพื่อนนะ เเต่มันก็รู้สึกขาดหายอะไรไปบางอย่างที่มันควรจะอยู่ในตอนนี้คือมันอะ เราน้อยใจมากๆ เศร้า เเต่ก็ไม่อยากจะสนใจ เวลาอยู่รร.ก็หยุดมองเขาไม่ได้สายตามันชอบมองตอนที่เขาเดินกันไปเป็นเเก้ง ทำไมนะ สายตาถึงต้องไปหยุดๆอยู่ตรงนั้น เราอยากออกมาจากจุดนั้นมากเลย ไม่อยากเเคร์อะไรเเล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใครเคยเป็นแบบเราบ้างคะเเล้วเเก้วิธีช่วยให้ตัวเองเลิกเเคร์ได้มั้ย 😥😢