เรารู้สึกแย่มากๆเลย เราพยายามอยากช่วยเพื่อน แต่เรากลายเป็นตัวปัญหาแล้วปัญหามันใหญ่กว่าเดิม 
เรื่ิงมันเริ่มว่ารร.เราจัดกีฬาสีแล้วมันมีเวลาซ้อมแค่20กว่าวัน มีหลีดที่ไม่ค่อยมาค่ะ เดี๋ยวเขาทำฟันเดี๋ยวเขาไปเชียร์วอลเลย์บอล
ตอนเสาร์อาทิตย์มีเรียนพิเศษ เขาเป็นเด็กเส้นค่ะสนิทกับรุ่นพี่คนนึงแล้วรุ้นพี่คนนั้นเลยปล่อยน้องคนนั้นไปมาซ้อมไม่สมํ่าเสมอ แล้วเราก็ไปฝากในพาย
ว่าหลีดที่ไม่ค่อยมาซ้อมชอบหาเรื่องไปเรื่อยเดี๋ยวเจ็บปากเดี๋ยวไปเชียร์วอลเลย์บอลถ้าไม่ซ้อมก็ออก แล้วเขาก็ออกค่ะ(เขาคิดจะออกตั้งแต่วันที่2แล้วค่ะ อต่โดนรุ่นพี่พูดดัก ) ร้องไห้ด้วยเรารู้สึกผิดแต่ก็มีคนบอกว่าก็ดีแล้วที่ออกมันเสียเวลาคนอื่นต้องมาสอน จัดบล้อกกิ้งให้ตลอด แต่ความที่คนมันเหลือน้อยเขาเลยเครียดกันมากๆ พอวันนี้กลุ่มเขาก็มาคุยกันว่าใครลง แต่ก็ไม่รู้อยู่ดี แต่อยู่ดีๆเพื่อนเราก็โดนคิดว่าเป็นคนลงค่ะ เรารู้สึกผิดมากๆ เลยคิดว่าถ้า้ราไม่ลวอะไรแบบนี้จะไม่ทำให้คนอื่นลำบาก จนตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองควรอยู่คนเดียว ไม่สมควรมีเพื่อนสักคนเลยค่ะ