ทุกคนใครเคยเจอเคยเป็นเหมือนเราบ้าง เรื่องมีอยู่ว่าที่บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่อยู่กัน 7 คน แล้วแต่ละคนก็ทำงานกันทั้งนั้น เว้นแต่ย่า หลานเรียน และก็เรา ที่ขายของออนไลน์อยู่บ้านไม่ได้ทำงานประจำ แล้วในบ้านจะมี พ่อเรา ปู่ ย่า หลานชาย อาคือน้องพ่อ ผัวอา อยู่บ้านเดียวกันในแต่ล่ะเดือนพอถึงเวลาที่ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ก็จะเป็นปู่เราที่จ่ายให้ ส่วนตัวเราจ่ายค่ากิน ค่ากับข้าว ในบ้านทุกเดือนทุกมื้อ ใครจะกินไร เราก็ต้องเป็นคนจ่ายทั้งหมด ทั้งๆที่เราก็รายได้ไม่ได้เยอะเลย ส่วนอากับผัวอา ก็ไม่ต้องจ่ายอะไรเลยค่ากินค่าต่างๆในบ้านไม่ต้องจ่าย ค่าเรียนหลานซึ่งเป็นลูกของอาก็ไม่จ่ายให้ปู่เราจ่ายพอค่ากินไปรร.หลาน ค่าดูแลหลาน ค่าอุปกรณ์หลาน ตัวเราเป็นคนจ่ายเพราะไม่มีใครยอมจ่ายเลย บอกไม่มีเงิน มีหนี้ที่ต้องจ่ายเยอะ เป็นแบบนี้มาหลายปีมาก จนเราทนไม่ไหว เราเลยปรี๊ดแตกไปรอบหนึ่ง เลยพูดออกไปหมดทุกเรื่องเลย ทั้งค่าใช้จ่ายหลานคือลูกเขานั้นแหละ แล้วเรื่องดูแลย่าด้วยมีครั้งหนึ่งย่าไม่สบายมาก เป็นลม แล้วเดินไม่ไหวทำไรด้วยตัวเองไม่ได้ เราเลยตั้งใจจะอยู่บ้านดูแลย่า แต่เขาที่เป็นลูกแท้ๆกลับไม่สนใจทั้งๆที่วันนั้นเป็นวันหยุดแท้ แต่กลับจะไปขายของที่ตลาด เราเข้าใจนะว่าอยากได้เงินเพิ่ม แต่ประเด็นคือไม่ยอมไปขายกับผัวเขา แต่กับจะเอาเราไปช่วยกันขายให้ได้ ทั้งๆทีเราบอกว่าจะอยู่บ้านดูแลย่า อาก็โมโหแล้วตะโกนพูดมาว่าวันที่ไม่ขายขิงไม่ป่วยมาป่วยวันที่ขายของเป็นภาระจริงๆพูดคำนั้นขึ้นมาเราก็โมโหมาก ก็เลยพิมไปหาอาตอนที่อาออกไปข้างนอกบอกว่านี่แม่อานะยังไม่ห่วงเลยห่วงแต่หาเงินถ้าวันหนึ่งแม่ตายอย่ามาร้องไห้นะ แค่วันเดียวจะเป็นไร หลังจากนั้นอาเลยเกลียดเราแล้วด่าตะคอกใส่เราสาระพัดว่าเราเป็นเด็กไม่ควรไปพูดกับเขาแบบนั้นแต่เราแค่ไม่เข้าใจอ่ะแค่แม่คนเดียวทำไใดูแลกันไม่ได้ ทีแม่ผัวเขาเป็นไรรีบจับรถไปเลยไกลจากบ้านแค่ไหนก็ไป ไม่เคยบ่นเลย มีเงินก็พาแต่ซื้อขนมอร่อยๆไปให้แต่แม่ผัว แต่กับย่าคือแม่อานั้นแหละไม่เคยได้เลย เป็นใครจะไม่โมโห ย่าก็ร้องไห้ที่เวลาโดนลูกพูดแบบนี้ เราเห็นย่าร้องไห้ก็ทนไม่ไหวอ่ะ เราไม่ชอบอะไรแบบนี้ด้วย ทั้งที่ตัวอาเราไม่ต้จ่ายอะไรเลย แค่รักษาคำพูดความรู้สึกแล้วดูแลกันแค่นี้ไม่ได้ ส่วนพ่อเราก็ดูบ้างไม่ดูบ้างพ่อเราขับรถวินมอไซต์แต่ดีตรงที่พ่อเราให้เงินกับย่าหมดไม่ได้เก็บไว้เลย ไว้ให้กินแต่เวลาอยากกินอะไรก็ค่อยมาขอเอาตัวเราก็จะเป็นตามพ่อเลยบางทีขายของได้เยอะก็จะเอาส่วนหนึ่งฝากย่าเก็บไว้ ส่วนหนึ่งค่าใช้จ่ายในบ้าน อีกส่วนก็จะเก็บไว้กับตัวเวลาออกไปข้างนอกซื้อของที่เราอยากได้ประมานนี้ ลืมบอกว่า ผัวอา ไม่ใช่พ่อของหลานชายเรานะ เป็นพ่อเลี้ยง ที่ความคิดไม่โอเคเลยแหละ  เราเคยโดนจับก้นด้วย แบบผ่านๆพอรู้หลังจากนั้นเราไม่ยุ่งไม่เข้าใกล้อีกเลย ไม่ชอบพอบอกอา อาก็ไม่ฟังไปอีก แล้วก็ชอบพูดกับใครๆว่ารักครอบครัว ก็ไม่เข้าใจว่ารักครอบครัวแบบไหนเหมือนกัน จนตอนนี้เราอายุ25 แล้วเราก็มีแฟนแล้ว กำลังจะใกล้แต่งงานกันแล้ว อาเราก็มาบอกเราว่าถ้าเราแต่งเมื่อไหร่ ห้ามไปอยู่กับผัวเด็ดขาด ไม่งั้นไม่มีใครดูแลย่า เพราะอาบอกว่าเขามีครอบครัวแล้ว มีครอบครัวยังไงที่ยังอยู่บ้านเดียวกันก็ไม่ได้แยกอยู่กันสักหน่อย บ้างทีเราเศร้าใจนะ เรื่องดูแลย่ามีแต่คนเถียงแล้วขัดแย้งกันไม่อยากดูแล ถ้าย่าเรารู้คงเสียใจมากแน่ แต่ทำไงได้ตัวเราเองก็ต้องแยกไปมีครอบครัว แล้วมีชีวิตของตัวเอง เราก็เลยบอกอาไปว่าทำไมอาจะทิ้งแม่หรอ อยู่บ้านเดียสกันดูไม่ได้หรอ เราเลยไปคุยกับย่าบอกว่าถ้าหนูแต่งงานไปเมื่อไหร่ หนูมีบ้านของตัวเองแล้วหนูจะเอาย่าไปอยู่ด้วย ไม่ต้องอยู่ทีนี่ เหนื่อยใจ แค่เราอยากไปทำอะไรในสิ่งที่อยากทำยังไปไม่ได้เลย เหนื่อยกับครอบครัวที่ไม่เข้าใจเรา แล้วไม่ช่วยกันด้วย ไม่สามัคคีกันเลย เราเจอบ่นกัน ด่ากันทุกวันด้วย จนเคยเป็นซึมเศร้าไปรอบหนึ่งแล้วดึงตัวเองกลับมาได้ ไม่งั้นคง ยากตายไปนานแล้วจิงๆ เรามาเขียนเพราะเราอยากแค่ระบาย อึดอัดใจมากๆ อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่จะเป็นแบบนี้ ถ้าใครเคยเจอหรือกำลังพบปัญหาแบบเรา สู้ๆเข้าไว้นะเราเป็นกำลังใจให้ และถ้ามีวิธีแก้หรือจัดการที่ดีช่วยแชร์ประสบการให้เราฟังบ้างนะคะทุกคน ขอบคุณค่ะที่รับฟังนะ