เมื่อตอนวันอังคารเพื่อนสนิทเราทะเลาะกับแฟนเรื่องที่ชวนผู้หญิงคนนึงเข้าไปเล่นด้วยซึ่งเพื่อนเราก็อยากเล่นกับเเฟนของมันบ้าง(เล่นกีฬาด้วยกัน)ซึ่งเพื่อนเราเป็นคนขี้น้อยใจมากและพวกมันก็ทะเลาะกันเรากับเพื่อนสนิทอีกคนก็คอยดูอยู่ห่างๆเผื่ออะไรมันจะแย่ลงไปกว่านี้จะได้ไปคอยอยู่เคียงข้างมันทันซักพักมันทะเลาะกันไม่แรงมากเเต่มันถึงขั้นเลิกกันเราไม่แปลกใจมากเพราะพวกมันชอบทะเลาะกันเป็นประจำอยู่แล้วเพื่อนเราเดินหนีแฟนมันเพราะไม่อยสกเห็นหน้าแต่เเฟนมันก็ยังจะตามง้อมันอยู่เพื่อนเราอยากเลิกมากเเต่เเฟนไม่ยอมเราเลนคิดกับเพื่อนสนิทอีกคนว่าถ้าพวกมันเลิกกันแบบจริงๆแล้วเราคงไม่เป็นหมาอีกแล้วมั้งเราคิดในใจว่าเลิกกันเถอะพวกมุงเอาเเต่เลิกๆคบๆจนคนที่คอยปลอบมาตลอดแบบเราถึงกับปวดหัวมากพอมันเลิกกันพอมาอีกวันวันพุธแฟนมันก็ไม่มาเรียนแล้วมันก็ไม่ได้เศร้าหรือโหยหาเลยเพราะมันมีคนที่มันชอบอยู่ด้วยเเต่คนที่มันชอบเกลียดมันเเล้วมันก็สัญญากับเราว่าจะไม่ติดต่อไอคนนั้นแล้วจะไม่คุยกันแล้วใช่มันผิดสัญญาเราอีกแล้วเป็นแบบนี้ตลอดเลยไอ้เราก็คอยเตือนมันยํ้ากับมันว่าถ้ากลับไปคบกับมันน่ะมีเเต่จะเจ็บปล่าวๆอีกอย่างถ้ากลับไปมันก็ไม่ปรับตัวหรอกมันชอบผิดสัญญาไม่เคยทำได้เลยซักครั้งมันบอกว่าก็จริงจนตอนเย็นมาวันพฤหัสเพื่อนสนิทเราอีกคนมาบอกว่าพวกมันคืนดีกันแล้วนะมันกลับมาคบกันอีกแล้วทีนี้ก็ไม่เหมือนเดิมเพื่อนสนิทเราคนนี้เปลี่ยนไปจู่ๆก็ยังดีกับเราอยู่เลยพอถึงเวลาเข้าแถวมันก็โมโหใส่เราสบัดตัวหนีเราทำตัวเหิ่นห่างแปลกไปเหมือนไม่ใช่เพื่อนเราคนเดิมที่เคยรู้จักมันทำเราหงุดหงิดมากทั้งหนีห่างถอยห่างจากเราแถมยังไม่คุยกับเราซักคำไม่บอกซักคำว่าเป็นอะไรได้เเต่หนีหายไม่กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเคยเอาเเต่คุยกับแฟนคนนั้นไปอยู่กับแฟนคนนั้นของมันเเต่เราก็ปล่อยมันไปและทำเหมือนคนแปลกหน้าและถามอะไรก็ไม่ตอบเอาเเต่ฟังและเชื่อแฟนมันคนเดียวเหมือนโดนทำของใส่เราทำได้เเค่มองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆทำอะไรไม่ได้มันเป็นคนเดียวที่คอยให้คำปรึกษาเราคอยช่วยเรามาโดยตลอดปลอบเราในวันที่เราเสียนํ้าตาเสียใจคอยโอบกอดเรามาตลอดคอยเตือนคอยบอกมันเป็นคนเอาเเต่ใจเเละขี้น้อยใจและชอบเรียกร้องความสนใจอีกด้วยมันเป็นคนเดียวที่เข้าใยความรู้สึกเราถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจกันก็ปรับเข้าหากันมาฌดยตลอดจนโดนไอผู้ชายคนนี้เป่าหูมันก็เชื่อคนง่ายแถมโกหกเก่งด้วยซึ่งตอนนี้เราก็กำลังเมินกันอยู่ทำอะไรไม่ได้จะง้อก็ไม่สนใจเลยจะคุยก็ไม่คุยด้วยเลยแถมมันยังพาแฟนมันมานอนบ้านมันอีกด้วยคุมมันตลอด24ชม.ซึ่งมันไม่มีเวลาหรืออะไรส่วนตัวเลยมันชอบเข้าสังคมมากต่างจากเราที่ไม่ชอบเข้าสังคมเลยมันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงจนกระทั่งมันมีแฟนเป็นไอคนนี้ก็เปลี่ยนไปเลยเราเคยอยากให้พวกมันเลิกกันมากเเต่ความสนิทมันจึงไม่สามารถทำได้เราไม่กล้าได้เเต่ภาวนาเพื่อนคนนี้เรารักมากไม่อยากให้ทำตัวเหลวไหลจนมาเจอไอผช.คนนี้เปลี่ยนไปมากอะไรไม่เคยลองก็ลองมาแล้วจนเสียคนเราได้เเต่คิดว่ากูมันเเย่เองที่ไปเตือนอะไรแล้วมันไม่เคยฟังไม่ยอมเราแต่กับไอผช.คนนี้รักนักรักหนาไม่ยอมจากกันซักทีกับเพื่อนสนิทเราคนนี้หวงมากเเละแถมเราก็เคยลองคบกันด้วยเเต่ไปกันไม่รอดเลยตัดสินใจเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมจะว่าไปแล้วเราผิดมั้ยที่หวงเพื่อนคนนี้มากจนไม่อยากให้ไปมีใครที่ไหนเลยไม่อยากให้ไปคุยกับใครด้วยเพื่อนคนนี้คือเราโคตรรักเลยเเต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยจะทำยังดีให้เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิม