** ฟ้าลออศิลป์ **
๏ โปรย ชีวันกลั่นฟ้า ลออศิลป์
ด้วย เมฆคีตกวิน วิจิตแจ้ง
ผ้า อังศุมาลิน รัชตะ
ขน ถ่ายรุ้งอันแถ้ง เทิดน้อมปถวี ฯ
๏ หนู ทองสลบฝุ่นช้าง อาถรรพณ์
คลุม โกศอันตรธานขวัญ คอกล้อม
ด้วย บุณยะอนันต์ ปรากฏ
ลม ตื่นคืนภวังค์พร้อม ไล่ลี้ธุลีหลอน ฯ
๏ ด้าน กลอนนอนกราบเท้า ธรณี
ข้าง ศพโคลงกวีศรี ปราชญ์แกล้ว
ดอก โลหิตสักขี พยานดาบ
ไม้ ถ่านจันทน์ผลแผ้ว ผ่องเนื้อนพคุณ ฯ
๏ กำ อักษรศาสตร์สร้าง วีรศิลป์
ลัง สระวรรณยุกต์ถวิน จิตรว้าง
ลุก เถิดยอดกวีจินต์ ภาพจรัส
ไหม้ ป่าปณิธานอ้าง หมดสิ้นศักดิ์ศรี ฯ
๏ อยู่ ไฟอดิเรกฟื้น วิญญาณ กวีเทอญ
บน วิถีรากฐาน วิทิตเที้ยร
ภู สูงยิ่งหนาวปาน กานท์เปลี่ยว ถนนแล
เขา เทวษลานกวีเหี้ยน ป่าไม้วรรณศิลป์ ฯ
๏ กุ ศลโคลงสวัสดิ์แกล้ม ปาฏิหาริย์
หลาบ กาพย์พันปีบาน โลกหน้า
พัน คำหมื่นคิดนาน เกินหมื่น ปีแม่
ปี เปลี่ยวกำนัลระย้า เยื่อร้างลัญจกร ฯ
๏ น้ำ คำนำคิดน้อม คมเนียน
ตา ตื่นตำราเขียน ค่าล้ำ
หลั่ง รินอักขระเซียน คมกริบ
ริน อุดมการณ์ค้ำ ค่าฟ้าลออศิลป์ ฯ
๏ จินต์หวนซวนโศลกซึ้ง วรรณศิลป์
จำห่างลางชีวิน หม่นเศร้า
พรรษาโศกโซกดิน ดอยท่วม เทียมฤๅ
อกท่วมอักษราเถ้า ปะทุร้อนฤๅเย็น ฯ
๏ สองปีจากเพื่อนพ้อง นานโข
หลับตื่นคืนคำโชว์ เชื่องช้า
อักขระอ่อนเอนโอ- กาสพลาด แม่เอย
โปรดเพื่อนจงอย่าล้า หน่ายสิ้นกวีความ ๛
/// ขอขอบคุณภาพประกอบจาก กูเกิ้ล ครับ ///
** ฟ้าลออศิลป์ **