เดินผ่านเห็น เจ้าทอดร่าง บนทางเท้า
ก็แอบเฝ้า อยู่ห่างๆ อย่างสงสัย
หนาวร้อนหิว เจ็บบ้างไหมอย่างไร
แม่ไปไหน หรือถึงอยู่ เพียงตัวเดียว

ถามแม่ค้า แถวนั้น ก็ไม่รู้
ครุ่นคิดอยู่ ปล่อยทิ้งไว้ ใจหวาดเสียว
ไม่น่ารอดถึงคืนนี้ แน่แท้เชียว
ใจห่อเหี่ยว คิดปล่อยผ่าน ตามกรรมเวร

ไม่รู้เพราะ  เหตุใด ใจไม่ได้
ต้องอุ้มไป ให้หมอ ขอความเห็น
ฝากให้หมอ ขอให้ดู ทุกเช้าเย็น
จ้างคนเป็น  แม่ชั่วคราว ราวสัปดาห์

ตั้งชื่อว่า บุญรอด เพราะรอดอยู่
หาคนดูหนู เอ๊ยแมว ได้แล้วหนา
ก็ส่งมอบ บุญรอดให้ไปพ้นตา
บุญเรามา บุญรอดไป ใจสบาย