(( 1))สวัสดีครับทุกๆคนที่คิดจะทำธุรกิจอะไรสักอย่างเป็นของตัวเอง........แชร์ประสบการณ์โดยตรง ประสบการณ์อยู่ที่การลงมือทำ
เคยเบื่อกับงานประจำไหมแต่ก็ไม่รู้จะไปทำอะไร อยู่กับเซฟโซนตลอดสิ้นเดือนมีเงินเข้าบัญชีแน่นอน จนวันนึงเริ่มเบื่อกับงานที่ทำแต่ก็ไม่รู้จะไปทำอะไร หลังจาก ทำงานประจำ กินเที่ยว ใช้เงินเดือนชนเดือนมานานหลายปี ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากรถเก่าๆมือสองที่ยังต้องผ่อนไปอีก2-3 ปี สุดท้ายก็ไม่มีอะไรจะมารองรับกับอนาคตเราได้สักอย่าง ถ้าวันนึงเราโดนไล่ออก บริษัทปิดตัว หรือเราเกินเจ็บป่วยจนทำงานไม่ไหว เราจะไปทำอะไร เรื่องพวกนี้มันเริ่มทยอยเกิดกับเพื่อน คนใกล้ชิด จนมาถึงช่วงโควิด หลายๆคนในที่ทำงานเริ่มโดนให้ Work Form Home บางคนก็ไปยาวเลย บางคนก็ติดจนร่างกายทำงานไม่ไหว พ่อผมก็ติด ไปรักษา ตรวจเจอมะเร็งลำไส้เป็นของแถมซะงั้น ถ้าไม่เป็นโควิดคงไม่รู้ จะเรียกว่าโชคดี ดีไหม แต่ก็รักษาทัน ตัดทิ้งไปเลยซิครับ
จนวันนึง กลับบ้านแม่ถาม จะไปอยู่บ้านที่ ... ไหม ไอ้เราก็เลยถาม ยังอยู่อีกหรอบ้านหลังนี้ นึกว่าขายทิ้งไปตอนน้ำท่วมซะแล้ว (มีช่วงที่น้ำท่วม กรุงเทพ บ้านที่รังสิตก็โดนเต็มๆ พอน้ำลดก็ได้มาซื้อบ้านใหม่อยู๋ ส่วนบ้านหลังนั้นเราก็ลืมไปเลยว่าเคยมี เพราะไปใช้ชีวิตวัยรุ่น หนุ่มออฟฟิต เช่าห้องอยู่ไม่ได้สนใจอะไร) ก็เลยถามแม่ไปว่า ขอไปดูหน่อยแล้วกัน
หลังจากไปดูบ้านที่หมู่บ้านแห่งย่านคลองสามรังสิต บอกตามตรง ไอ้เราไม่มีความผูกพันกับบ้านหลังนี้เลย เพราะอะไรอะหรอ ก็ไม่เคยมาอยู่ไง ไกลที่ทำงาน บ้านชั้นเดียว อยู่ 4 คนพ่อแม่ลูก จะหาหญิงมาก็ไม่ได้ โธ่ ไปเช่าอยู่เองดีฝ่าาา ยืนมองสภาพบ้านที่เหมือนบ้านผีสิง ต้นไม้ใบหญ้าปกคลุม ดูแล้วคิดในใจ จะอยู่ยังไงเนี่ย สภาพแบบนี้มีแต่ งูจิ้งจก ตุ๊กแกนั่นแหละ เดินเข้าไป มีแต่ของพวกอุปกรณ์ก่อสร้าง ของใครเนี่ย ประตูผุพัง คราบน้ำท่วมยังอยู่ ดินทรุดตัวเป็นโพรง มองไปก็คิดไปก็คิดไปมีเหลือม มาวางไข่ไหมเนี่ย สำรวจอยู่สักพัก ไม่อยู่ แมมหรอก มองไปข้างบ้านก็ร้าง อีกฝั่งก็กั้นกำแพงซะยังกะชีวิตนี้ฉันไม่อยากไปสุงสิงกับใคร บ้านตรงข้าวก็วัยรุ่นทำกิน มาอยู่คงได้ออกโหนกระแส ไม่ก็ ถกไม่เถียง มีเรื่องกับเพื่อนบ้านแน่ๆ.....
พอกลับมาที่ห้องก็มานั่งลองคิดดู เออ หรือเราจะไปอยู่บ้านแล้วขับรถไปกลับดีนะ สุวรรณภูมิ รังสิต ก็ไม่เท่าไหร่ ค่าทางด่วนค่าน้ำมันโอ้ยย ไม่ไหวหรอก เงินเดิน4-5 หมื่นมั้งพ่อ ก็เลยคิดว่าช่างมันเถอะเดี๋ยวผ่อนรถหมดค่อยไปหาดาวน์บ้านใหม่อยู่ดีกว่า แต่แล้วเหมือนเป็นโชคชะตา ฟ้าลิขิต ไถเฟสอยู่ดีๆเจอคลิปๆนึงเป็นแนวประมาณว่า รีโนเวทบ้านในงบ 3 แสน จากสภาพแบบนี้ กลายเป็นสภาพแบบนี้ เราเห็นก็เฮ้ย โม้ป่ะ 3 แสนเนี่ยนะ ได้ขนาดนี้เลย ก็เลยลองไปหาข้อมูลดูเรื่อยๆ แต่ก็เฉยๆไม่ได้คิดอะไร แต่หลังจากนั้นหน่ะซิ เวลาไถเฟสทีไร ก็จะเจอแต่คลิปแบบนี้ตลอด เฮ้ย....เฟสเอ็งจะมาขึ้นแต่เรื่องบ้านไม่ได้นะโว้ย มายังไงเนี่ยเยอะแยะ ตูไม่ได้อยากดูโว้ย แต่หลังจากนั้นหน่ะซิ ความคิดมันย้อนกลับไปตอนต้น อนาคตเราจะไปทำมาหากินอะไร ถ้าตกงานอายุก็เยอะขึ้นเรื่อยๆความรู้ก็แค่ ม.6 เลยนั่งคุยกับแฟนเราไปหาอะไรทำกันดีไหม ที่เป็นของๆเราเองค้าขายอะไรแบบนี้ ก็สรุปกันได้ว่า เออ เปิดร้านชานมดีกว่า ก็เลยเริ่มหาข้อมูลกัน มีแต่ที่อยากทำวางแผนกันโป๊ะปะๆ สรุป มีคำพูดมาดับความฝันซะงั้น "" แล้วจะเอาเงินจากไหนไปลงทุน "" ซื้อแฟนรไซส์เป็นร้านแต่งร้าน ค่าเช่า ค่าของ โอ๊ย 3-4 แสนจะอยู่ไหมละเนี่ย สรุปก็ได้แต่คิด........แต่ ในเมื่อเราคิดแล้วต้องลงมือทำ เลยนึกถึงบ้านร้างผีสิงหลังนั้นทันที เลยเริ่มหาข้อมูลว่าจะทำยังไงดี เอาไปรีโนเวทขายดีไหม สรุป ขายมันซะเลย ไหนๆก็ไม่มีใครอยู่ๆ แล้ว และแผนการเริ่มทำบ้านขายก็เกิดขึ้น.........
****เดี๋ยวมาเล่าต่อ***ตอนนี้ง่วงแล้ว
ขายบ้านครั้งแรก...
เคยเบื่อกับงานประจำไหมแต่ก็ไม่รู้จะไปทำอะไร อยู่กับเซฟโซนตลอดสิ้นเดือนมีเงินเข้าบัญชีแน่นอน จนวันนึงเริ่มเบื่อกับงานที่ทำแต่ก็ไม่รู้จะไปทำอะไร หลังจาก ทำงานประจำ กินเที่ยว ใช้เงินเดือนชนเดือนมานานหลายปี ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากรถเก่าๆมือสองที่ยังต้องผ่อนไปอีก2-3 ปี สุดท้ายก็ไม่มีอะไรจะมารองรับกับอนาคตเราได้สักอย่าง ถ้าวันนึงเราโดนไล่ออก บริษัทปิดตัว หรือเราเกินเจ็บป่วยจนทำงานไม่ไหว เราจะไปทำอะไร เรื่องพวกนี้มันเริ่มทยอยเกิดกับเพื่อน คนใกล้ชิด จนมาถึงช่วงโควิด หลายๆคนในที่ทำงานเริ่มโดนให้ Work Form Home บางคนก็ไปยาวเลย บางคนก็ติดจนร่างกายทำงานไม่ไหว พ่อผมก็ติด ไปรักษา ตรวจเจอมะเร็งลำไส้เป็นของแถมซะงั้น ถ้าไม่เป็นโควิดคงไม่รู้ จะเรียกว่าโชคดี ดีไหม แต่ก็รักษาทัน ตัดทิ้งไปเลยซิครับ
จนวันนึง กลับบ้านแม่ถาม จะไปอยู่บ้านที่ ... ไหม ไอ้เราก็เลยถาม ยังอยู่อีกหรอบ้านหลังนี้ นึกว่าขายทิ้งไปตอนน้ำท่วมซะแล้ว (มีช่วงที่น้ำท่วม กรุงเทพ บ้านที่รังสิตก็โดนเต็มๆ พอน้ำลดก็ได้มาซื้อบ้านใหม่อยู๋ ส่วนบ้านหลังนั้นเราก็ลืมไปเลยว่าเคยมี เพราะไปใช้ชีวิตวัยรุ่น หนุ่มออฟฟิต เช่าห้องอยู่ไม่ได้สนใจอะไร) ก็เลยถามแม่ไปว่า ขอไปดูหน่อยแล้วกัน
หลังจากไปดูบ้านที่หมู่บ้านแห่งย่านคลองสามรังสิต บอกตามตรง ไอ้เราไม่มีความผูกพันกับบ้านหลังนี้เลย เพราะอะไรอะหรอ ก็ไม่เคยมาอยู่ไง ไกลที่ทำงาน บ้านชั้นเดียว อยู่ 4 คนพ่อแม่ลูก จะหาหญิงมาก็ไม่ได้ โธ่ ไปเช่าอยู่เองดีฝ่าาา ยืนมองสภาพบ้านที่เหมือนบ้านผีสิง ต้นไม้ใบหญ้าปกคลุม ดูแล้วคิดในใจ จะอยู่ยังไงเนี่ย สภาพแบบนี้มีแต่ งูจิ้งจก ตุ๊กแกนั่นแหละ เดินเข้าไป มีแต่ของพวกอุปกรณ์ก่อสร้าง ของใครเนี่ย ประตูผุพัง คราบน้ำท่วมยังอยู่ ดินทรุดตัวเป็นโพรง มองไปก็คิดไปก็คิดไปมีเหลือม มาวางไข่ไหมเนี่ย สำรวจอยู่สักพัก ไม่อยู่ แมมหรอก มองไปข้างบ้านก็ร้าง อีกฝั่งก็กั้นกำแพงซะยังกะชีวิตนี้ฉันไม่อยากไปสุงสิงกับใคร บ้านตรงข้าวก็วัยรุ่นทำกิน มาอยู่คงได้ออกโหนกระแส ไม่ก็ ถกไม่เถียง มีเรื่องกับเพื่อนบ้านแน่ๆ.....
พอกลับมาที่ห้องก็มานั่งลองคิดดู เออ หรือเราจะไปอยู่บ้านแล้วขับรถไปกลับดีนะ สุวรรณภูมิ รังสิต ก็ไม่เท่าไหร่ ค่าทางด่วนค่าน้ำมันโอ้ยย ไม่ไหวหรอก เงินเดิน4-5 หมื่นมั้งพ่อ ก็เลยคิดว่าช่างมันเถอะเดี๋ยวผ่อนรถหมดค่อยไปหาดาวน์บ้านใหม่อยู่ดีกว่า แต่แล้วเหมือนเป็นโชคชะตา ฟ้าลิขิต ไถเฟสอยู่ดีๆเจอคลิปๆนึงเป็นแนวประมาณว่า รีโนเวทบ้านในงบ 3 แสน จากสภาพแบบนี้ กลายเป็นสภาพแบบนี้ เราเห็นก็เฮ้ย โม้ป่ะ 3 แสนเนี่ยนะ ได้ขนาดนี้เลย ก็เลยลองไปหาข้อมูลดูเรื่อยๆ แต่ก็เฉยๆไม่ได้คิดอะไร แต่หลังจากนั้นหน่ะซิ เวลาไถเฟสทีไร ก็จะเจอแต่คลิปแบบนี้ตลอด เฮ้ย....เฟสเอ็งจะมาขึ้นแต่เรื่องบ้านไม่ได้นะโว้ย มายังไงเนี่ยเยอะแยะ ตูไม่ได้อยากดูโว้ย แต่หลังจากนั้นหน่ะซิ ความคิดมันย้อนกลับไปตอนต้น อนาคตเราจะไปทำมาหากินอะไร ถ้าตกงานอายุก็เยอะขึ้นเรื่อยๆความรู้ก็แค่ ม.6 เลยนั่งคุยกับแฟนเราไปหาอะไรทำกันดีไหม ที่เป็นของๆเราเองค้าขายอะไรแบบนี้ ก็สรุปกันได้ว่า เออ เปิดร้านชานมดีกว่า ก็เลยเริ่มหาข้อมูลกัน มีแต่ที่อยากทำวางแผนกันโป๊ะปะๆ สรุป มีคำพูดมาดับความฝันซะงั้น "" แล้วจะเอาเงินจากไหนไปลงทุน "" ซื้อแฟนรไซส์เป็นร้านแต่งร้าน ค่าเช่า ค่าของ โอ๊ย 3-4 แสนจะอยู่ไหมละเนี่ย สรุปก็ได้แต่คิด........แต่ ในเมื่อเราคิดแล้วต้องลงมือทำ เลยนึกถึงบ้านร้างผีสิงหลังนั้นทันที เลยเริ่มหาข้อมูลว่าจะทำยังไงดี เอาไปรีโนเวทขายดีไหม สรุป ขายมันซะเลย ไหนๆก็ไม่มีใครอยู่ๆ แล้ว และแผนการเริ่มทำบ้านขายก็เกิดขึ้น.........
****เดี๋ยวมาเล่าต่อ***ตอนนี้ง่วงแล้ว