เราไม่ชอบเวลาอยู่กับแม่ แล้วรู้สึกกดดัน ไม่เป็นตัวของตัวเอง
เราอายุ25ปี โตมากับคำด่า ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไร เราไม่เคยบอกแม่เลยสักครั้ง เพราะถ้าแม่รู้ แม่จะเอาแต่ด่า ไม่เคยให้คำปรึกษาเลยสักครั้ง มันเลยทำให้เวลาเจอปัญหาอะไรก็ตามแต่ เราจะแก้ไขคนเดียว ไม่เคยจะขอความช่วยเหลือจากใครเลยสักครั้ง บางทีก็รู้สึกน้อยใจ ทำไหมแม่เราไม่เหมือนแม่คนอื่น ที่เขารับฟังเหตุผล ให้เวลาได้อธิบาย ไม่ได้ขออะไรมากเลยแค่อยากให้ครอบครัวปลอบใจเราสักนิดก็ยังดี เคยมีครั้งหนึ่ง มันเป็นช่วงที่เราพึ่งเปลี่ยนงานใหม่ แม่โทรมาขอเงิน แล้วเราบอกมีติดตัวนิดหน่อยได้ไหม เพราะพึ่งได้งานทำ แม่ก็ด่าคำแรงๆ กระทบจิตใจมาก ด่าเสร็จก็ตัดสายทิ้ง เป็นครั้งแรกที่เราอยากให้แม่รู้ความรู้สึกเราบ้าง เราส่งข้อความหาแม่ทางไลน์ ถามแม่ว่า ทำไหมแม่ต้องด่า แม่รู้ไหมหนูจะรู้สึกยังไง ที่ผ่านมาต้องเจออะไรมาบ้าง เวลาเจอหน้าเคยคิดจะคุยดีๆกันบางไหม
ถามตัวเองตลอด เราโตมาได้ไง โตมาในสภาพแวดล้อมที่หันหน้าเข้าหาใครไม่ได้เลย ตั้งตัวได้ก็ถามแต่เงิน ตอนล้มก็คอยแต่ซ้ำเติม ทุกวันนี้เลิกงานมาถึงบ้าน เราจะอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกไปไหน รู้สึกว่าข้างนอกมันโหดร้าย ใจร้ายกับเรามาก ทุกวันนี้พยายามให้กำลังใจตัวเองตลอด ถึงมันจะท้อก็ตาม