สวัสดีครับ ในกระทู้นี้ผมอยากจะขอให้ทุกๆคนช่วยแชร์มุมมอง ทัศนคติ ประสบการณ์ในการใช้ชีวิต ในการแก้ปัญหาและมองโลกต่างๆ เผื่อว่าผมกับแฟนจะได้เปิดเห็นมุมมองใหม่ๆมากขึ้นครับ

อาจจะยาวหน่อย เพราะผมพยายามจะอธิบายตั้งแต่เริ่มต้น จนทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมควรมีมุมมองแบบไหนเลยครับ ไม่รู้ว่าต้องมองโลก หรือสถานการณ์ที่เกิดขึ้นยังไง ตัดสินใจไปทางไหน ควรทำยังไง ต้องทำอะไรหรือไม่ต้องทำ

เริ่มจากผมกับแฟนคบกันมาได้ 3 ปีกว่า โดยเริ่มแรกทำงานด้วยกันแล้วก็ลาออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ก่อนคบกันผมก็มีเล่าเรื่องราวที่บัานของผมให้แฟนฟังทุกอย่าง เรื่องครอบครัว ความที่แต่ก่อนผมอยู่ตจว.แล้วย้ายมาเรียนและทำงานที่กรุงเทพ ไม่ค่อยได้ติดต่อแม่(พ่อกับแม่แยกทางอยู่คนละที่) กลับบ้านปีละครั้งถึงสองครั้ง ไลน์หลายๆวันคุยที ไม่ได้คุยโทรศัพท์ แต่มีช่วงนึงที่ผมกลับมาแล้วรู้สึกว่าเริ่มสงสารแม่ และคิดมากต่างๆนานา ด้วยความที่แม่ผมไม่มีอาชีพเพราะหลังจากเลิกกับพ่อผม แกก็ย้ายมาบ้านเกิด พอใช้เงินที่ได้จากหย่ากันหมดก็กันมาทำหวย มีปัญหาเรื่องหยิบยืมเงินคนอื่นบ้าง บ้านทรุดโทรม ผมก็กังวลและเป็นห่วงกับคุณภาพชีวิตของแม่

ตอนนั้นแฟนผมก็ปลอบใจได้ดีนะครับเขาก็พยายามหาทางช่วยคิดว่าแม่ผมทำงานอะไรดี ถ้าจะลาออกจากงานกลับไปหาแม่ไหม เผื่อช่วยอะไรแกได้บ้างเขาตกใจมากที่ผมนานๆทีคุยกับแม่ (ช่วงก่อนมาเจอแฟนคนนี้ผมก็มีแฟนแล้วก็เป็นคนติดแฟนครับ แต่แฟนคนก่อนของผมไม่ได้เอาครอบครัวเท่าไหร่ เขาก็เป็นคนไม่ได้ยึดติดกับครอบครัวเขาเหมือนกัน) เพราะแฟนผมเขาค่อนข้างติดครอบครัวมาก คุยกับแม่ทุกวันคุยกันได้ทุกเรื่อง แต่ก่อนเขาก็เคยมีมุมมองที่เข้าใจแม่ผม เป็นคนพูดกับผมด้วยซ้ำ เวลาพ่อผมชอบมาด่าแม่ให้ฟัง เช่นตอนเลิกกันได้เงินไปกี่ล้านแต่ไม่ยอมทำงานให้ไปก็ไม่รู้ถึงลูกรึเปล่า บ้านแม่ผมเห็นแก่ตัวบ้างเห็นแก่เงินบ้าง แม่ผมไม่เอาไหนบ้าง แฟนผมก็พูดประมาณให้เข้าใจแม่ผู้หญิงทุกคนผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน คนอื่นทำได้เพราะเขาอาจจะเรียนหนังสือจบมา มีประสบการณ์ทำงานมา มีภูมิคุ้มกันมา แต่แม่ผมไม่ได้เรียนสูงพอเรียนจบแกก็มีแฟนมีครอบครัว พอเลิกกันแกอาจจะเขว แกเลี้ยงผมมาได้ดีแค่นี่ก็ดีเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่เกเรแล้วก็เป็นคนที่คิดอะไรได้ พ่ออาจจะมีเงินเยอะก็จริงแต่อาจจะไม่ได้เลี้ยงลูกแบบที่แม่เลี้ยงได้ ตอนนี้นผมก็ดีใจนะครับที่มีคนที่คิดแบบนี้รู้สึกว่าแฟนก็มองโลกในแง่ดีมากๆ

แต่ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตอนไหนครับ พอพามาเจอกันครั้งแรกๆเขาก็ดูรักดูชอบกันดี อาจจะไปเริ่มมีปัญหาตอนที่ ตอนนั้นผมมีปัญหาคิดไม่ตกอยู่เรื่องนึง แล้วแม่ผมโทรหาแฟนผม พูดประมาณให้แฟนผมไปคุยกับพ่อผมสิว่าขอให้แกช่วยได้ไหม เนี่ยอ้างไปเลยว่าเราอะพ่อเสียนะรักพ่อเหมือนพ่อให้มาช่วยหน่อย ประมาณนั้นครับ คือผมมองว่าแม่ผมคิดว่าแฟนผมพูดเก่งก็เลยอยากให้ไปพูด แต่อยู่ดีๆคือวันนั้นอยู่ๆแฟนผมก็ตึงแล้วก็ร้อง พอถามเขาก็เล่าว่าเขาไม่อยากทำไม่อยากโทรหาพ่อผม แล้วก็เหมือนเขารู้สึกแปลกๆกับแม่ผมอาจจะตั้งแต่ตอนนั้น เหมือนมองแม่ผมลบๆไปว่าทำไมแม่ผมถึงได้คิดแผนการได้เป็นฉากๆให้ไปพูด นู้นนี่ ส่วนตอนนั้นผมก็ไม่โอเคที่แม่ไปพูดแบบนั้นก็ได้มีการคุยกับแม่เหมือนกัน ซึ่งแฟนผมก็โกรธนะครับที่ไปพูดกับแม่ว่าพูดทำไมเหมือนเขามาฟ้องผม เขาจะหาวิธีจัดการเอง แต่ผมก็คิดว่าผมรู้จักแม่ผมดี ผมจะคุยเองจัดการเอง

แต่ต่อมาก็ไม่รู้ว่าอะไรทำให้มีแผลในใจกันเรื่อยๆ หลังๆพอทะเลาะกันก็มีเล่าให้แม่ฟังบ้าง ทั้งเขาและผมเล่า แต่เขาชอบพูดประมาณว่าแม่ผมพูดไม่ตรง พูดอย่างกับเขาพูดอย่างกับผม แล้วก็กลายเป็นว่าเขาคิดไปเลยว่าแม่ผมไม่โอเคกับเขา แล้วเขาก็ไม่โอเคกับแม่ผมเหมือนกัน แต่เขาพูดแรงมากครับแต่ละอย่าง เขาเป็นคนพูดตรง หลายครั้งผมพยายามอธิบายว่าไม่ใช่แบบที่เขาคิด เขาก็จะบอกว่าก็นั่นแม่ผม ผมอาจจะชิน แต่เขาไม่ชอบ

แล้วหลังๆมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว ด้วยความที่แม่ผมไม่ยอมทำงาน หาอาชีพให้ทำแกก็ไม่ทำ อันนี้ผมก็ยอมรับแต่จะให้ทำยังไงผมก็ทำอะไรไม่ได้ เขามาพูดกับผมว่า "เขาขอเลิกนะ เพราะเขาคิดว่าระยะยาวเขารับแม่ผมไม่ไหว วันนี้เขาให้ได้ แต่เขาไม่รู้ว่าลิมิตที่เขาจะให้ได้มันถึงแค่ไหน ถ้าวันนึงแต่งงานกันไป แล้วลิมิตเราต่างกัน ยังไงแม่ผมต่อให้มีปัญหายังไงผมก็ต้องช่วย แต่สำหรับเขา เขาไม่คิดว่าเขาสามารถให้ได้ไปตลอด แล้วไม่อยากให้วันนึงมาถึงแล้วเลิกกันตอนนั้น"
ซึ่งผมก็พยายามคุยนะครับ แต่เขาก็คิดประมาณว่า ต่อให้วันนี้บอกไม่มีปัญหาวันหน้าก็มีอยู่ดี ถึงจะทำงานกันคนละส่วนในอนาคต แต่ต้องเอาเงินที่อาจจะมาให้เขาหรือลูกใช้ไปกับตรงนี้ เขาคิดว่าเขารู้ตัวว่าสักวันเขาคงรู้สึกไม่ดี และไม่ต้องการให้ผมลำบากใจ ณ ตอนนั้น เขาบอกว่าถ้าเป็นการป่วย ไม่สบาย มีบ้านมีรถเขาก็ขายได้เพรนะถ้าเป็นแม่เขาเขาก็คงอยากให้ผมช่วย แต่เขาไม่ชอบการเล่นหวย ทำบอล เขารู้สึกว่าใครทำอะไรแบบนี้แล้วไม่ขึ้น ไม่เจริญตลอดหรอก (คือฝั่งแม่ผมเขาทำแบบนี้ปล่อยเงินกู้กันครับ) แฟนผมเขาบอกว่าชีวิตจะมีปัญหา เขาเบื่อ ก็คุยกันผมก็ยื้อพยายามหาตรงกลางและให้เขาอยู่ต่อ เขาก็โอเคตกลงจะลองดูไว้มีปัญหาในอนาคตค่อยเลิกกัน เขาก็แอบเปลี่ยนความคิดว่าเขาอาจจะคิดมากไป... 

จนมาจุดพีคก็คือผมมาบวช แล้วแฟนผมตอนแรกจะมาอยู่ไม่กี่วันแล้วกลับ ไปๆมาๆเขาอยากใส่บาตรผมทุกวันและอยากอยู่เป็นเพื่อนแม่ก็เลยมาอยู่บ้านผมที่ตจว. ช่วงผมบวชประมาณ 20 วัน พอผมสึกก็เลยได้รับรู้ปัญหาต่างๆ วันที่ผมสึกเขาก็ร้องไห้โฮเลย เขาบอกว่าเขาไม่โอเคเลย เขาไม่ทนแล้ว เขามาคุยกับผมว่าจะทำยังไงกันดีพูดประมาณว่าจริงๆเขาคุยกับแม่มา แม่เขาบอกไม่ต้องพูดหรอกพูดยังไงก็แม่ผมผมจะลำบากใจเปล่าๆ แล้วผลเสียจะมาหาเขาเองแต่เขาขอเลือกพูดเพราะเขาอยากแฟร์ และเขาไม่สามารถฝืนใจได้ แม้ว่าผมอาจจะรู้สึกไม่ดีกับเขาที่คิดแบบนี้แต่มันก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องเพราะเขาคิดจริง และต่อให้ไม่พูดในอนาคตก็มีปัญหา

ปัญหามันก็จุกจิกครับ เหมือนแม่ผมแกพูดอะไรเล่นๆไม่คิดแล้วแฟนผมจริงจัง เช่นเวลาผมบวช แกชอบไปแซวต่อหน้าพระว่าแฟนผมอยู่ไม่ได้แล้ว คิดถึงพระ หรือแซวเล่นๆว่าผมจะบวชตลอดชีวิตแล้วนู้นนี่ แฟนผมก็รู้สึกโกรธ คิดว่าแม่ผมไม่มีมารยาท มันไม่ควรทำ หรือชอบแซวต่อหน้าคนอื่นว่า ตอนเด็กๆผมโดนเลี้ยงมาดีแม่ตามใจ โตมาเลยเป็นเวรกรรมที่ต้องมาทำนู้นทำนี่ให้แฟน เขาก็จะเถียงว่าไม่จริงเขาทำเอง อาจจะแม่เห็นว่าผมไม่ค่อยทำอะไรให้ใครมั้งครับแฟนคนอื่นก็ไม่ได้ใกล้ชิดขนาดนี้ เขามองว่าแม่ผมไม่มีวุฒิภาวะหรือความเป็นแม่คนเลย ไปใส่บาตรผมแฟนก็ต้องเป็นคนปลุกไป ชวนไป ไม่งั้นไม่ไปไม่เข้าวัด พูดแต่เรื่องงมงาย ไสยศาสตร์ หรือแม่ผมชอบด่าแฟนใหม่พ่อว่ารวยแต่ไม่มีความสุขนู้นนี่ แล้วมาบอกว่าแฟนผมเหมือนแฟนใหม่พ่อ แฟนก็ไม่ชอบคิดว่าด่าเขาแล้วเอาแฟนไปเปรียบเทียบ ก็งงว่าหมายความว่ายังไง หรือไร้สาระเช่น แฟนผมชอบคิดว่าแม่ผมพูดไม่ตรง เล่นใหญ่ มี 10 เล่า 100 เขาไม่ชอบ ไม่โอเค รู้สึกแม่สร้างเรื่องแต่งเรื่อง บางทีความหมายมันเพี้ยน ก็ทำให้คนฟังเข้าใจผิด หรือแม้แต่แฟนผมจะกินอะไรแกก็แค่แซวว่า กินอะไรของแบบนั้น แฟนผมก็ไม่ชอบ ว่าพูดแบบนี้เพื่อ กลายเป็นว่าพออยู่ด้วยกันแล้วมีปัญหาครับ พี่สาวผมตอนแรกอยู่ที่อื่นแล้วย้ายมาอยู่ด้วยช่วงผมบวชแปปๆ ก็กลายเป็นว่าแฟนผมรู้สึกว่า ทำไมพี่กับแม่ทำกับเขาแบบนี้บางทีก็ไม่คุยด้วย บางทีก็พูดถึงเขาไม่ดี ประชดประชัน บางเรื่องเขายังไม่ทำอะไรเลยแต่พูดเป็นตุเป็นตะ ซึ่งพี่ผมก็ป่วยจริงๆ พอผมมาถามแม่ว่าพี่ผม(จริงๆพี่ไม่แท้นะครับ) มีอะไรกันหรอ แม่เขาก็บอกว่าทะเลาะกันเรื่องผู้หญิง แฟนผมก็บอกว่าเรื่องผู้หญิงอะไรงงเขาไม่รู้อะไรเลยรู้แค่อยู่ๆสถานการณ์ก็อึดอัด แม่เขาก็บอกประมาณว่าพี่สาวผมไม่โอเคที่ผมคุยกับแฟนตอนบวช แฟนผมส่งรูปไวน์ให้ดู ซึ่งจริงๆแฟนผมไม่ได้ทำเลยครับ... ผมก็รู้อยู่ แต่พอบอกเขาว่าไม่ต้องสนใจ เขาก็จะบอกว่าไม่ได้ เขาไม่สามารถอยู่ด้วยได้ ต่อให้ผมจะเลือกเขา หรือคิดว่าจะแค่กลับมาหาแม่นานๆก็พอเขาก็บอกว่าเขาไม่ต้องการให้มาเลือกใคร วันนึงก็มีปัญหาอยู่ดี วันนี้ผมเข้าใจเขาวันหน้าอาจจะไม่เข้าใจก็ได้ แล้ววันนั้นถ้าแต่งงานกันแล้วมีลูกแล้วจะทำยังไง มันไม่ควรรู้สึกแบบนี่กับครอบครัวแฟนตั้งแต่แรก หรือแม้แต่เรื่องเงินที่พอผมมาอยู่ด้วยแปปๆแม่ออกไปซื้อข้าวแล้วมาเบิกผม แฟนผมก็ทำหน้างงๆ หรือแกชอบพูดว่าผมโดนนินทาอยู่เรื่องเดียวเรื่องแฟน แฟนผมก็ไม่โอเค บอกว่ามาพูดแบบนี้การนินทามันก็แปลว่ามีเรื่องไม่ดีอยู่แล้ว แล้วใครจะไปพอใจ แม่ผมสกปรกซึ่งอาจจะจริง แต่แฟนผมก็คิดไปไกลว่าการที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วขยะไม่ทิ้งขนาดนี้ มันสะท้อนความบกพร่องของความคิด ซึ่งแรงมากครับ เขารับไม่ได้ที่แม่ผมเป็นคนที่ดูเละเทะ ไม่รับผิดชอบ อ่อมีครั้งนึงครับเขาบอกว่าตอนนั้นแม่สั่งให้มอไซด์ซื้อของเข้ามาแล้วแฟนผมก็ฝากด้วย พอมาถึงมอไซด์เรียกเก็บเงินแฟนผมอยู่ในครัว แม่ผมก็ตะโกนประมาณว่าของใครก็ไปเก็บกับคนนั้นเอง แม่ผมไม่เกี่ยว แฟนผมก็ไม่พอใจคิดว่าจริงๆบอกกันดีๆก็ได้ว่ายอดเท่าไหร่ให้ออกมาจ่ายหน่อย จริงๆกำลังเดินไปด้วยซ้ำ พูดแบบนี้เหมือนหักหน้ากันเลย จริงๆก็มีอีกเยอะนะครับแต่ผมจำไม่ได้

แล้วก็มีพวก เขาบอกว่ามีปัญหากันตลอดถ้าผมตอบหรือทักหาแฟนผมเวลาต้องการอะไรตอนบวช แต่ไม่ทักหาแม่ ตอนแรกๆแฟนผมจะเล่ามาแม่ว่าผมทักมาเพื่อให้แกสบายใจว่าผมอยู่ดี แต่หลังๆแฟนผมบอกว่าแกเริ่มประชดประชัน อาจจะไม่ได้รุนแรงแต่แฟนผมก็รู้สึกแปลกๆ แม่เขาเลยสอนว่าไม่ต้องเล่าเพราะแม่ผมจะคิดมากได้ น้อยใจได้ หรือถ้าแฟนผมบอกว่าผมชอบอะไรแม่จะเถียงว่าผมชอบอันนี้ แต่แฟนผมก็ไม่ได้เถียง เหมือนเขาเอือมระอาจากที่ฟัง

หรือเวลามีคนถามจะแต่งงานตอนไหน แม่ผมบอกไม่ให้แต่ง แต่งทำไม แฟนผมก็รู้สึกโดนหักหน้า บอกว่าแม่ไม่ควรพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น(ผมไม่อยู่นะครับ) เขาบอกว่าผู้ใหญ่ไม่ควรทำ แต่บางครั้งแม่ผมก็แซวๆเรื่องแต่งงานก็มี ผมเลยคิดว่าแกไม่ได้อะไร แต่แฟนผมก็บอกว่ายังไงก็ไม่ควรพูด นึกถึงถ้าลูกตัวเองเป็นผู้หญิงแล้วแม่ผู้ชายมาพูดแบบนี้ เขาไม่กล้าเล่าแม่เขาเลยเขาสงสารแม่เขา แม่เขาต้องรู้สึกแย่แน่

เขาบอกว่าการที่ผมชินกับแม่ ไม่ได้แปลว่ามันเป็นเรื่องปกตินะ ให้ผมลองไปถามคนอื่นดู คำว่าแซวเล่นตามวิจารณญาณของคนก็ไม่เหมือนกัน ปกติสำหรับผมแต่สำหรับเขาไม่ปกติแล้วแฟนผมเขาเป็นคนที่ค่อนข้างกล้าแสดงความคิดเห็นอย่างเวลาแม่ผมพูดเรื่องไสยศาสตร์ หรือเรื่องพ่อผมแล้วหันมาถาม แฟนผมก็จะแสดงความคิดเห็นตามแบบที่เขารู้สึก เช่นมองอีกมุมหรือพูดอีกแบบ แต่กลายเป็นว่าแม่ผมก็จะไม่พอใจ

แม่ผมก็หาว่าแฟนผมโดนเลี้ยงมาแบบตามใจ เขาก็บอกว่า การที่แม่เขาเลี้ยงมาแบบตามใจไม่ใช่เรื่องผิด แม่เขาไม่เคยตีไม่เคยดุ แม่แฟนผมน่ารักจริงๆครับ ผมสนิทใจจะคุยกับแม่แฟนมากกว่าแม่ผมอีก เวลามีปัญหาคุยกับแม่ผมแกก็ล่องลอย เทียวไปเทียวมา แต่แม่แฟนผมค่อนข้างเป็นที่สบายใจให้ได้ แต่ที่ผมไม่โอเคเขาก็มาตั้งคำถามกับแม่ผมว่าทำไมแม่ผมถึงภูมิใจที่บอกว่าตอนเด็กๆทุบตีผมได้ หรือการที่บอกว่าตอนผมคลอดผมหน้าตาไม่น่ารักแม่ผมเลยไม่กล้าอุ้ม
เขาบอกว่าเขาไม่ชอบเหมือนที่คนในบ้านผมมองเขาไม่ดี กลายเป็นอะไรที่ผมคิดแม่ผมจะคิดว่าแฟนผมใส่หัวมาทั้งหมด พอเป็นแบบนี้แฟนผมก็เบื่อ รำคาญ ทั้งๆที่ผมก็คิดเองนะครับแล้วก็ปรึกษาแฟน ตอนปรึกษาแฟนผมก็จะเป็นกลางอะไรที่โอเคก็บอกโอเค บางครั้งแนะนำให้ผมทำดีกับแม่ด้วยซ้ำ
ตอนนี้แม่ผมกับพี่สาวก็มีปัญหาชีวิต จริงๆผมไม่ได้สนใจขนาดนั้นนะครับ แฟนผมคิดแทนไปเองอีกว่าผมควรจะกลับมาช่วยแก้ ไม่วันนี้ วันหน้าก็มีปัญหาอยู่ดี แต่เขาบอกว่าเขารู้ว่าเพราะเขาผมเลยไม่มา เขาก็ไม่อยากไปเลยหาทางออกไม่ได้ครับ จริงๆผมไม่ได้อะไรขนาดนั้นกับครอบครัวนะครับ กะมาหานานๆทีจริงๆ แต่แฟนผมเขามีอุดมคติว่าครอบครัวยังไงก็คือครอบครัว วันนึงแม่ผมดูแลตัวเองไม่ได้ก็ต้องอยู่ด้วยกันอยู่ดี แล้วก็ไม่ต้องการให้ผมห่างแม่เพราะเขา แต่ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าผมไม่ได้อะไรกับครอบครัวจริงๆ แต่เขาก็ยังยืนยันว่าเดี๋ยวมันก็จะมีปัญหาทางใดสักทางอยู่ดีอะครับ 

ปล ผมกับแฟนจดทะเบียนกันนะครับแต่เพิ่งจดไม่ถึงปี ตัวเขาเองก็บอกว่าเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะต้องมีมุมมองแบบไหน แบบสู้ไปด้วยกัน แบบไม่เอาเลย หรือควรจะพัฒนาความคิดตรงไหน