ตามหัวข้อเลยค่ะ เราไม่ชอบเรียนหนังสือและเราก็ยังไม่เจอสิ่งที่ตัวเองชอบหรืออยากทำ เราอายุ22ปี ตอนแรกเราเรียนไม่จบม.3เพราะขาดบ่อยจนต้องเอาเกรดมาเทียบโอนกศน.ใช้เวลาเรียน1ปีจบ ต่อมาเราได้เรียนปวช เรียน2ปีแรกไม่มีปัญหาอะไร พอปีสุดท้ายเราขาดบ่อยเหมือนเดิมทำให้ติดขรเทอมท้ายหลายวิชา เราไม่เลือกที่จะลงเรียนแก้ เราเลือกที่จะลาออกมาต่อกศน.ให้ได้เทียบเท่าวุฒิม.6 เราคาดว่าน่าจะจบกศนในตอนอายุ23 ในขณะที่เพื่อนรุ่นเดียวกันจะจบมหาลัยกันแล้ว แต่เรายังไม่เจอสิ่งที่อยากทำจริงๆเลยเหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ เราไม่ได้มีปัญหาเรื่องผู้ชาย ไม่ได้ท้อง ไม่ได้เป็นอะไรเลย แค่มีปัญหากับการเรียนทุกครั้งที่เรียน เราลองทำงานมาหลายอย่างหลายประเภทมาก สุดท้ายเราก็ทำได้แค่2-3เดือนก็ลาออก แล้วก็เปลี่ยนงานไปเรื่อยๆเพราะแค่รู้สึกว่าทำแล้วไม่ชอบ เรามองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลยค่ะ เราไม่มีความรับผิดในการไปเรียนเลย ไปสาย ขาดบ่อยตลอด เราไม่ได้คิดสั้นหรือคิดจะจบชีวิตตัวเองเลย แค่คิดว่าตายวันไหนก็ได้ชีวิตมันไม่มีอะไรอยู่แล้ว เราเป็นคนหมดไฟง่ายมาก ขี้เบื่อ ทำอะไรได้ไม่นาน คือมันไม่เห็นหนทางชีวิตจริงๆอะค่ะ
ไม่รู้จะปลุกใจตัวเองยังไงดี ไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อ เคว้งๆไปหมด เราไม่มีหนี้ ที่บ้านเราก็ไม่มีหนี้ ทุกคนในบ้านมีอาชีพต่างคนต่างทำงาน
การที่เราเป็นแบบนี้คนที่บ้านเค้าเป็นห่วงมากๆ เค้าแค่อยากให้เราเรียนจบสูงๆมีงานดีๆมั่นคงทำตามประสาพ่อแม่
แต่เราโชคดีมากๆที่ที่บ้านเราไม่เคยยัดเยียดให้เรียนอะไรเลย ที่บ้านพร้อมซัพพอร์ตตลอดแต่เราก็ทำให้คนที่บ้านเครียดทุกครั้งเวลาที่เราเรียนไม่จบทุกสถาบันที่เราไปเรียน สุดท้ายก็มาจบที่กศน ม.3/ม.6 เรามาระบายนั่นแหละ อยากรู้ว่าคนที่เคยประสบปัญหานี้เขาผ่านไปยังไง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ