พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม มาตรา 10 บัญญัติไว้ว่า "งานที่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยการรับจ้างบุคคลอื่น ให้ผู้ว่าจ้างเป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในงานนั้น เว้นแต่ผู้สร้างสรรค์และผู้ว่าจ้างได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น" เพราะฉะนั้น งานที่เกิดขึ้นจากสัญญาจ้าง (เรียกว่า "จ้างทำของ") จะตกเป็นลิขสิทธิ์ของผู้ว่าจ้างโดยไม่จำเป็นต้องมีการตกลงหรือทำสัญญากันไว้เพราะเป็นผลทางกฎหมาย และการที่ผู้ว่าจ้างจะเอาผลงานไปแล้วแก้ไขเอาเครดิตออกก็เป็นสิทธิของผู้ว่าจ้างเพราะเขามีสิทธิตามกฎหมายครับ

อย่างไรก็ดี เรื่องลิขสิทธิ์มันมีสิทธิอีกอย่างแฝงอยู่ด้วยคือ Moral Right หรือ ธรรมสิทธิ ซึ่งบัญญัติไว้ในมาตรา 18 ว่า "ผู้สร้างสรรค์งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้มีสิทธิที่จะแสดงว่าตนเป็นผู้สร้างสรรค์งานดังกล่าว และมีสิทธิที่จะห้ามมิให้ผู้รับโอนลิขสิทธิ์หรือบุคคลอื่นใดบิดเบือน ตัดทอน ดัดแปลงหรือทำโดยประการอื่นใดแก่งานนั้นจนเกิดความเสียหายต่อชื่อเสียง หรือเกียรติคุณของผู้สร้างสรรค์ และเมื่อผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตายทายาทของผู้สร้างสรรค์มีสิทธิที่จะฟ้องร้องบังคับตามสิทธิดังกล่าวได้ตลอดอายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์  ทั้งนี้ เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น" เพราะฉะนั้น ถ้าเข้าเงื่อนไขนี้ ผู้สร้างสรรค์ที่แม้จะไม่ได้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ก็ยังมีสิทธิที่จะแสดงตัวเพื่อรักษาชื่อเสียงของตนเองได้ครับ