นักเรียนในชั้นเรียนคนนึงได้ตายลง
นักเรียน 88 "นี่ไม่ใช่ศพสุดท้ายแน่นอน"
นักเรียน 48 "เราไม่กลัวตาย"
นักเรียน 33 "แต่ก็ไม่จำเป็นต้องตาย รายต่อไปคือเราเอง"
3 วันต่อมา นักเรียน 68 ก็ได้ตายลง
นักเรียน 88 "อาถรรพ์กลัวเสียศักดิ์ศรีสินะหนอย"
นักเรียน 33 "งี้แหละแบบพวกคนเอาแต่ใจ ว่าแต่เราเจอร่องรอยแล้ว"
ทั้งหมดจึงไปยังบ้านของนางสาวเฮอะวู่
เฮอะวู่ "มีหลักฐานไรมาว่าว่าเป็นบ้านเรา"
นักเรียน 33 "เมื่อวานเราฝันว่ามีผีออกมาจากบ้านเจ้า"
เฮอะวู่ "ชัดเจนน่าเชื่อถือแล้ว เชิญสำรวจบ้านเราได้"
ทั้งหมดดูไปรอบ ๆ พลันนักเรียน 99 ก็เรียกให้คนอื่น ๆ มาดูที่ ๆ เขาอยู่
นักเรียน 99 "นี่คือห้องฆ่าหมู ตรงกลางห้องมีหลุมใหญ่ข้างใต้มีหนามแหลมเต็มหลุม"
เฮอะวู่ "ใครตกลงไปละก็ตายแน่นอน"
นักเรียน 33 "งี้นี่เอง นักเรียน 99 ร่วมมือกับเฮอะวู่สินะ"
แล้วประตูห้องก็ปิดตัวลง นักเรียนทั้งหมดอยู่ในความโกลาหล
นักเรียน 99 "ตายกันทั้งหมดแน่"
นักเรียน 48 "เรายังไม่อยากตายอ่า"
นักเรียน 33 "แปลก ๆ น่ะ"
นักเรียน 99 "ไม่แปลกแต่อย่างใด วันก่อนไม่กลัวตายวันก็ก็อาจกลัวตายได้"
เฮอะวู่ "จิตใจคนเราไม่แน่นอน เอาเป็นว่าใครไม่อยากตายก็ไม่ต้องโดดละกัน"
ปรากฎว่ามีคนไม่อยากตาย 123 คน ทั้ง 123 คนจึงกลับบ้านไป 8 วันต่อมา
นักเรียน 39 "ตกลงเหตุการณ์ครั้งนั้นมีคนตายกี่คน"
นักเรียน 33 "0 คน"
นักเรียน 39 "ไม่มีใครโดดลงหลุมเลยสินะ"
นักเรียน 33 "เปล่า โดดไป 9,999 คน โดนหนามเสียบอยู่แต่ยังไม่ตาย"
เฮอะวู่ "โหดร้ายนะ ทรมานจนถึงตอนนี้เลยดิ"
นักเรียน 33 "ใช่ จงจำไว้ ขณะตอนนี้เรากำลังสบายกันอยู่ แต่คนพวกนั้นก็ทรมานมากอยู่"
นักเรียน 99 "ได้ฟังงี้เราก็อยู่อย่างไม่สบายใจไปตลอดแล้วต่อแต่นี้"
ตอนนั้นเอง 9,999 คนนั้นก็มา
เฮอะวู่ "ทำไมออกจากหนามมาได้"
9,999 คน "จริง ๆ ไม่มีหนาม"
นักเรียน 33 "ไม่มีสิ่งใดเลย ไม่มีเราเขา ทุกสิ่งเป็นนามธรรม"
นิทานก่อนนอน 172
นักเรียน 88 "นี่ไม่ใช่ศพสุดท้ายแน่นอน"
นักเรียน 48 "เราไม่กลัวตาย"
นักเรียน 33 "แต่ก็ไม่จำเป็นต้องตาย รายต่อไปคือเราเอง"
3 วันต่อมา นักเรียน 68 ก็ได้ตายลง
นักเรียน 88 "อาถรรพ์กลัวเสียศักดิ์ศรีสินะหนอย"
นักเรียน 33 "งี้แหละแบบพวกคนเอาแต่ใจ ว่าแต่เราเจอร่องรอยแล้ว"
ทั้งหมดจึงไปยังบ้านของนางสาวเฮอะวู่
เฮอะวู่ "มีหลักฐานไรมาว่าว่าเป็นบ้านเรา"
นักเรียน 33 "เมื่อวานเราฝันว่ามีผีออกมาจากบ้านเจ้า"
เฮอะวู่ "ชัดเจนน่าเชื่อถือแล้ว เชิญสำรวจบ้านเราได้"
ทั้งหมดดูไปรอบ ๆ พลันนักเรียน 99 ก็เรียกให้คนอื่น ๆ มาดูที่ ๆ เขาอยู่
นักเรียน 99 "นี่คือห้องฆ่าหมู ตรงกลางห้องมีหลุมใหญ่ข้างใต้มีหนามแหลมเต็มหลุม"
เฮอะวู่ "ใครตกลงไปละก็ตายแน่นอน"
นักเรียน 33 "งี้นี่เอง นักเรียน 99 ร่วมมือกับเฮอะวู่สินะ"
แล้วประตูห้องก็ปิดตัวลง นักเรียนทั้งหมดอยู่ในความโกลาหล
นักเรียน 99 "ตายกันทั้งหมดแน่"
นักเรียน 48 "เรายังไม่อยากตายอ่า"
นักเรียน 33 "แปลก ๆ น่ะ"
นักเรียน 99 "ไม่แปลกแต่อย่างใด วันก่อนไม่กลัวตายวันก็ก็อาจกลัวตายได้"
เฮอะวู่ "จิตใจคนเราไม่แน่นอน เอาเป็นว่าใครไม่อยากตายก็ไม่ต้องโดดละกัน"
ปรากฎว่ามีคนไม่อยากตาย 123 คน ทั้ง 123 คนจึงกลับบ้านไป 8 วันต่อมา
นักเรียน 39 "ตกลงเหตุการณ์ครั้งนั้นมีคนตายกี่คน"
นักเรียน 33 "0 คน"
นักเรียน 39 "ไม่มีใครโดดลงหลุมเลยสินะ"
นักเรียน 33 "เปล่า โดดไป 9,999 คน โดนหนามเสียบอยู่แต่ยังไม่ตาย"
เฮอะวู่ "โหดร้ายนะ ทรมานจนถึงตอนนี้เลยดิ"
นักเรียน 33 "ใช่ จงจำไว้ ขณะตอนนี้เรากำลังสบายกันอยู่ แต่คนพวกนั้นก็ทรมานมากอยู่"
นักเรียน 99 "ได้ฟังงี้เราก็อยู่อย่างไม่สบายใจไปตลอดแล้วต่อแต่นี้"
ตอนนั้นเอง 9,999 คนนั้นก็มา
เฮอะวู่ "ทำไมออกจากหนามมาได้"
9,999 คน "จริง ๆ ไม่มีหนาม"
นักเรียน 33 "ไม่มีสิ่งใดเลย ไม่มีเราเขา ทุกสิ่งเป็นนามธรรม"