นิทานก่อนนอน 172

นักเรียนในชั้นเรียนคนนึงได้ตายลง

นักเรียน 88 "นี่ไม่ใช่ศพสุดท้ายแน่นอน"

นักเรียน 48 "เราไม่กลัวตาย"

นักเรียน 33 "แต่ก็ไม่จำเป็นต้องตาย รายต่อไปคือเราเอง"

3 วันต่อมา นักเรียน 68 ก็ได้ตายลง

นักเรียน 88 "อาถรรพ์กลัวเสียศักดิ์ศรีสินะหนอย"

นักเรียน 33 "งี้แหละแบบพวกคนเอาแต่ใจ ว่าแต่เราเจอร่องรอยแล้ว"

ทั้งหมดจึงไปยังบ้านของนางสาวเฮอะวู่

เฮอะวู่ "มีหลักฐานไรมาว่าว่าเป็นบ้านเรา"

นักเรียน 33 "เมื่อวานเราฝันว่ามีผีออกมาจากบ้านเจ้า"

เฮอะวู่ "ชัดเจนน่าเชื่อถือแล้ว เชิญสำรวจบ้านเราได้"

ทั้งหมดดูไปรอบ ๆ พลันนักเรียน 99 ก็เรียกให้คนอื่น ๆ มาดูที่ ๆ เขาอยู่

นักเรียน 99 "นี่คือห้องฆ่าหมู ตรงกลางห้องมีหลุมใหญ่ข้างใต้มีหนามแหลมเต็มหลุม"

เฮอะวู่ "ใครตกลงไปละก็ตายแน่นอน"

นักเรียน 33 "งี้นี่เอง นักเรียน 99 ร่วมมือกับเฮอะวู่สินะ"

แล้วประตูห้องก็ปิดตัวลง นักเรียนทั้งหมดอยู่ในความโกลาหล

นักเรียน 99 "ตายกันทั้งหมดแน่"

นักเรียน 48 "เรายังไม่อยากตายอ่า"

นักเรียน 33 "แปลก ๆ น่ะ"

นักเรียน 99 "ไม่แปลกแต่อย่างใด วันก่อนไม่กลัวตายวันก็ก็อาจกลัวตายได้"

เฮอะวู่ "จิตใจคนเราไม่แน่นอน เอาเป็นว่าใครไม่อยากตายก็ไม่ต้องโดดละกัน"

ปรากฎว่ามีคนไม่อยากตาย 123 คน ทั้ง 123 คนจึงกลับบ้านไป 8 วันต่อมา

นักเรียน 39 "ตกลงเหตุการณ์ครั้งนั้นมีคนตายกี่คน"

นักเรียน 33 "0 คน"

นักเรียน 39 "ไม่มีใครโดดลงหลุมเลยสินะ"

นักเรียน 33 "เปล่า โดดไป 9,999 คน โดนหนามเสียบอยู่แต่ยังไม่ตาย"

เฮอะวู่ "โหดร้ายนะ ทรมานจนถึงตอนนี้เลยดิ"

นักเรียน 33 "ใช่ จงจำไว้ ขณะตอนนี้เรากำลังสบายกันอยู่ แต่คนพวกนั้นก็ทรมานมากอยู่"

นักเรียน 99 "ได้ฟังงี้เราก็อยู่อย่างไม่สบายใจไปตลอดแล้วต่อแต่นี้"

ตอนนั้นเอง 9,999 คนนั้นก็มา

เฮอะวู่ "ทำไมออกจากหนามมาได้"

9,999 คน "จริง ๆ ไม่มีหนาม"

นักเรียน 33 "ไม่มีสิ่งใดเลย ไม่มีเราเขา ทุกสิ่งเป็นนามธรรม"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่