ตามหัวข้อเลยครับ บ้านมีสุนัขตัวหนึ่งที่แก่แล้ว จากไม่ป่วยอะไร ก็เริ่มป่วย จากต้อมน้ำเหลืองอักเสบจากการติดเชื้อเล็บฉีกเล็บหัก(มารู้ก็ตอนขาบวมทั้งขา)น้องไม่ร้องซึ่งแสดงออกถึงความเจ็บป่วยเลย (บ้านเลี้ยงสุนัขแบบปล่อยให้อยู่ในรั่วบ้าน ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เห็นวิ่ง เล่น เดิน นอน ตามปกติ) จากนั้นก็ให้หมอรักษา หมอก็ขอตรวจเลือด (บอกก่อนว่าที่ผ่านมาไม่เเคยให้สุนัขมารับรักษาเลยจนเกิดเหตุนี้แหละ) ก็เจอเป็นโรคตับอักเสบ ค่าตับ1800-2100 ตอนแรกก็นึกว่าอ้วนจนมาสังเกตว่าส่วนอื่นก็รีบเล็กตามสัดส่วนของหมาทั่วไปแต่ท้องป่อง (การให้อาหารก็แบบชาวบ้านทั่วไป ให้ไก่ ให้ตับ ทำอาหารกินกันเองก็แบ่งสุนัขด้วย จนมาควบคุมอาหารตอนป่วยนี้แหละ) จากนั้นก็ก็มีเหตุการสุนัขถูกแมลงมีพิษกัดต่อย(มารู้ก็ตอนขาบวมทั้งขาเช่นกัน แบบเดิมเลยไม่ร้องแสดงถึงความเจ็บป่วยเลย) และอาการก็ทรุดลง และมีแผลขึ้นตามตัวตามขาเนืองจากความแก่ชรา แผลหายช้าจากที่หายเร็วในช่วงแรก จากเดินดีๆก็เดินไม่ได้ นอนอย่างเดียว ต้องอุ้มขี้อุ้มเยียว เราก็นอนเฝ้าไข้ ไม่เป็นอันทำงาน ตกกลางคืนมันนอนร้องทั้งคืน  แม่ก็ไม่ได้นอนไปด้วยเพราะเป็นห่วงเช่นกัน เป็นเหตุการต่อเนื่องในระยะเวลา1เดือนที่ผ่านมาและยังกำลังรักษาอยู่มานัดหมอ ล่าสุดให้หมอดูอาการ หมอประเมินว่าอาการทรุดลงจากครั้งที่ผ่านมา และมารู้อีกว่ามีอาการอัลไซเมอร่วมด้วย อยากถามว่าควรทำอย่างไงดี ควรไปทางใหน ถ้าดูแลต่อแม่ก็ต้องทนเห็นและเหนื่อยกับสุนัขอีก ซึ่งแม่ก็ไม่ใหวที่จะดูแลและทนเห็นสุนัขร้องทรมาน ถ้ารีบจากลาก็ไม่ทรมาน แต่จะรู้สึกไม่ดีที่ให้สุนัขตายโดยที่มันไม่ได้ตายเอง ส่วนตัวเราก็เหนื่อยนะ แต่จะให้เลี้ยงต่อก็เลี้ยงได้ ถ้าจากไปก็ไม่ติด แต่ก็สงสารแม่ตัวเองต้องทนเห็นทนดูไม่ได้เป็นอันพักผ่อนแม่ก็แก่แล้ว  

ปล. เขียนจากอารมณ์ความรู้สึก อาจไม่ได้เรียบเรียง ถ้าไม่เข้าใจ ก็ขอโทษด้วย