ส่วนตัวขอบอกก่อนว่าผมมีความคิดที่ว่า พ่อแม่ให้เราเกิดมา ก็ต้องพร้อมซัพพอร์ทเราอาจจะไม่ต้องทุกเรื่องและไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนเช่นกันครับ ไม่ค่อยชอบความคิดที่ว่าเกิดมาต้องทดแทนบุญคุณขนาดนั้นครับ อาจจะเป็นเพราะสิ่งที่ผมเจอมาด้วยครับ
ก่อนอื่นขอเล่าย้อนไปตั้งแต่ช่วงผมยังเด็กเลยละกันนะครับ คือพ่อกับแม่ผมเมื่อก่อนมีเงินพอสมควรเลยครับ เรียกว่าอยู่ในฐานะปลานกลาง ไม่ได้รวยล้นฟ้า แต่ทุกวันนี้แทบไม่เหลือเลยครับเนื่องจากเล่นพนันกันจนหมดทั้งคู่เลย
คุณพ่อปัจจุบันอายุเยอะมากแล้วครับ แต่เนื่องจากเป็นคนจีนจึงมีพี่น้องเขาที่คอยดูแล จากเงินกงสีอยู่บ้างครับ
คุณแม่ไม่ได้เรียนหนังสือตอนเด็กๆ พอถึงจุดที่ไม่มีเงินเหมือนแต่ก่อน ก็ค่อนข้างยากนิดนึงครับ
ผมมีพี่อยู่อีก 2 คนซึ่ง 2 คนนี้ก็ไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ฮะทำให้หลายๆอย่างตกมาที่ผม
ตั้งแต่เด็กผมไม่เคยได้อะไรเหมือนพี่ๆเขาเลยครับทั้งรถ ทั้งการซัพพอร์ทต่างๆ แต่ผมก็เข้าใจได้เนื่องจากตอนนั้นเรามีเงินแต่ตอนนี้เราไม่มี แต่พอผมเรียนจบทำงานปุ๊ป (เพิ่งจบปีนี้เลยครับ) ความรับผิดชอบกับกลายเป็นผม และคาดหวังจากผมเยอะเกินไปครับ
ผมเพิ่งเรียนจบมาไม่นาน ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟที่บ้าน (5-8,000 บาทครับ) ซึ่งผมก็เต็มใจให้เนื่องจากเราก็ใช้น้ำไฟในบ้านหลังนี้ด้วย ถึงแม้เราจะเหลือเก็บแต่ละเดือนน้อยหน่อยก็ยังโอเค
แต่!! อย่างที่ผมเกริ่นไปข้างต้น คุณแม่ไม่ได้เรียนหนังสือตอนเด็กๆทำให้เขาหาเงินค่อนข้างลำบาก เขาหยิบยืนเงินคนอื่นเพื่อนำไปขายของทุกสัปดาห์ แต่ขาดทุนทุกสัปดาห์เลยครับ ผมและพี่รวมถึงหลายๆคนรอบตัวพยายามบอกให้เลิก หรือขายให้น้องลงเนื่องจากขายก็ไม่เคยเหลือทุนเลย อาจจะเพราะเขาเอาไปเล่นการพนันต่อด้วย จึงมีการหยิบยืมผม ซึ่งเรียนจบในปีที่ผ่านมา
ผมก็ให้นะครับเพราะเขาแจ้งว่า เขายืมวันศ คืนวันอาทิตย์ ซึ่งมันก็ไม่กระทบอะไรผม เพราะเสาร์อาทิตย์ผมไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว แต่เขาไม่คืนครับ และก็อาจจะทำอย่างนี้กับหลายๆคน จนผ่านมาหลายเดือนแล้ว ผมก็พยายามไม่เก็บมาคิดอะไรมากมาย จนมาขอยืมอีก ผมก็แจ้งคุณแม่ไปว่า ผมไม่มีนะเดือนนี้มีไม่พอใช้จริงๆ เขาก็โวยวายครับ(เขาชอบดื่มสุรา) หาว่าผมไม่รักเขาบลาๆๆๆ ซึ่งมันเป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบมากครับเพราะเขาขอเงินแล้วผมไม่มีให้ ซึ่งผมก็เครียดกับเรื่องการงาน ผมอยากเติบโตเหมือนเด็กคนอื่นๆเขา และยังต้องกลับมาเจอบ้างที่หวังจะเอาแต่เงิน พอไม่มีให้ก็ด่าอีกครับ ซึ่งเขาก็จะมีการทวงบุญคุณใช่ไหมครับ
ตั้งแต่ผมขึ้นมัธยมมาก็อยู่ในช่วงที่บ้านเริ่มไม่มีเงินครับหลังจากนั้นเงินทุกเดือน ค่าเทอมต่างๆฝั่งคุณพ่อที่ใช้ระบบกงสีเป็นคนช่วยจ่ายครับ ซึ่งทำให้ผมรู้สึกว่าคุณให้ผมเกิดมาเพราะต้องการเอาแต่เงิน ไม่ได้อยากให้ผมมีชีวิตที่ดีด้วยเลย พี่ๆผมตอนจบใหม่คุณไม่เห็นต้องการอะไรเหมือนอย่างที่ต้องการกับผม
ขอคำแนะนำหน่อยครับผมควรจัดการกับความรู้สึกอย่างไร และซัพพอร์ทเขายังไงให้ผมยังสามารถมีอนาคตเหมือนเด็กคนอื่นๆเขาครับ
นี้เป็นกระทู้แรกของผม ถ้าอยากได้ข้อมูลตรงไหนเพิ่มเติมเพื่อแนะนำ ลองถามมาได้เลยครับ ขอบคุณครับ
ขอคำแนะนำหน่อยครับ แม่ตัวเองขอแต่เงิน จนเราตั้งตัวไม่ได้เลยครับ
ก่อนอื่นขอเล่าย้อนไปตั้งแต่ช่วงผมยังเด็กเลยละกันนะครับ คือพ่อกับแม่ผมเมื่อก่อนมีเงินพอสมควรเลยครับ เรียกว่าอยู่ในฐานะปลานกลาง ไม่ได้รวยล้นฟ้า แต่ทุกวันนี้แทบไม่เหลือเลยครับเนื่องจากเล่นพนันกันจนหมดทั้งคู่เลย
คุณพ่อปัจจุบันอายุเยอะมากแล้วครับ แต่เนื่องจากเป็นคนจีนจึงมีพี่น้องเขาที่คอยดูแล จากเงินกงสีอยู่บ้างครับ
คุณแม่ไม่ได้เรียนหนังสือตอนเด็กๆ พอถึงจุดที่ไม่มีเงินเหมือนแต่ก่อน ก็ค่อนข้างยากนิดนึงครับ
ผมมีพี่อยู่อีก 2 คนซึ่ง 2 คนนี้ก็ไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ฮะทำให้หลายๆอย่างตกมาที่ผม
ตั้งแต่เด็กผมไม่เคยได้อะไรเหมือนพี่ๆเขาเลยครับทั้งรถ ทั้งการซัพพอร์ทต่างๆ แต่ผมก็เข้าใจได้เนื่องจากตอนนั้นเรามีเงินแต่ตอนนี้เราไม่มี แต่พอผมเรียนจบทำงานปุ๊ป (เพิ่งจบปีนี้เลยครับ) ความรับผิดชอบกับกลายเป็นผม และคาดหวังจากผมเยอะเกินไปครับ
ผมเพิ่งเรียนจบมาไม่นาน ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟที่บ้าน (5-8,000 บาทครับ) ซึ่งผมก็เต็มใจให้เนื่องจากเราก็ใช้น้ำไฟในบ้านหลังนี้ด้วย ถึงแม้เราจะเหลือเก็บแต่ละเดือนน้อยหน่อยก็ยังโอเค
แต่!! อย่างที่ผมเกริ่นไปข้างต้น คุณแม่ไม่ได้เรียนหนังสือตอนเด็กๆทำให้เขาหาเงินค่อนข้างลำบาก เขาหยิบยืนเงินคนอื่นเพื่อนำไปขายของทุกสัปดาห์ แต่ขาดทุนทุกสัปดาห์เลยครับ ผมและพี่รวมถึงหลายๆคนรอบตัวพยายามบอกให้เลิก หรือขายให้น้องลงเนื่องจากขายก็ไม่เคยเหลือทุนเลย อาจจะเพราะเขาเอาไปเล่นการพนันต่อด้วย จึงมีการหยิบยืมผม ซึ่งเรียนจบในปีที่ผ่านมา
ผมก็ให้นะครับเพราะเขาแจ้งว่า เขายืมวันศ คืนวันอาทิตย์ ซึ่งมันก็ไม่กระทบอะไรผม เพราะเสาร์อาทิตย์ผมไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว แต่เขาไม่คืนครับ และก็อาจจะทำอย่างนี้กับหลายๆคน จนผ่านมาหลายเดือนแล้ว ผมก็พยายามไม่เก็บมาคิดอะไรมากมาย จนมาขอยืมอีก ผมก็แจ้งคุณแม่ไปว่า ผมไม่มีนะเดือนนี้มีไม่พอใช้จริงๆ เขาก็โวยวายครับ(เขาชอบดื่มสุรา) หาว่าผมไม่รักเขาบลาๆๆๆ ซึ่งมันเป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบมากครับเพราะเขาขอเงินแล้วผมไม่มีให้ ซึ่งผมก็เครียดกับเรื่องการงาน ผมอยากเติบโตเหมือนเด็กคนอื่นๆเขา และยังต้องกลับมาเจอบ้างที่หวังจะเอาแต่เงิน พอไม่มีให้ก็ด่าอีกครับ ซึ่งเขาก็จะมีการทวงบุญคุณใช่ไหมครับ
ตั้งแต่ผมขึ้นมัธยมมาก็อยู่ในช่วงที่บ้านเริ่มไม่มีเงินครับหลังจากนั้นเงินทุกเดือน ค่าเทอมต่างๆฝั่งคุณพ่อที่ใช้ระบบกงสีเป็นคนช่วยจ่ายครับ ซึ่งทำให้ผมรู้สึกว่าคุณให้ผมเกิดมาเพราะต้องการเอาแต่เงิน ไม่ได้อยากให้ผมมีชีวิตที่ดีด้วยเลย พี่ๆผมตอนจบใหม่คุณไม่เห็นต้องการอะไรเหมือนอย่างที่ต้องการกับผม
ขอคำแนะนำหน่อยครับผมควรจัดการกับความรู้สึกอย่างไร และซัพพอร์ทเขายังไงให้ผมยังสามารถมีอนาคตเหมือนเด็กคนอื่นๆเขาครับ
นี้เป็นกระทู้แรกของผม ถ้าอยากได้ข้อมูลตรงไหนเพิ่มเติมเพื่อแนะนำ ลองถามมาได้เลยครับ ขอบคุณครับ