สวัสดีค่ะ เราเป็นโรคซึมเศร้าเมื่อไหร่ไม่แน่ใจแต่แฟนเก่าเราพาไปพบหมอเมื่อปี 62
และเราหยุดทานยาเองตอนนี้ก็ร่วม 4 ปีแล้ว เคยฮีลทุกอย่างด้วยการไปออกกำลังกาย
ก็รู้สึกดีขึ้นในหัวเริมคิดแค่วันนี้จะออกส่วนไหนดี

พอเข้าช่วงโควิดก็หยุดออกไปเลย ไม่มีงานทำอยู่บ้านดูหนังเฉยๆ
จนช่วงปลายปี 2021 เราตัดสินใจอยากไปเรียนที่ออสเตรเลีย
เราก็เริ่มยื่นเรื่องนั่นนี่และสุดท้ายวีซ่าผ่าน และเราก็รู้สึกว่าโรคซึมเศร้าของเราน่าจะดีขึ้นแล้ว
ไม่น่สจะเป็นอะไรพอไปถึงแรกๆก็ไม่ได้เป็นอะไรสบายดีมากๆ สนุกกับสถานที่ใหม่ๆสุดๆ
แต่พอผ่านปีแรกไปแล้วความเศร้า, home sick, รู้สึกว่าตัวคนเดียว, ท้อ, ไม่มีกำลังใจในแต่ละวัน
มันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เคยจะไปหาหมอจิตเวชหลายๆครั้งแต่ก็เลือกที่จะไม่ไป เพราะเราไม่อยากเล่า
ไม่อยากคุย เลยเลือกที่จะไม่ไป เป็นแบบนี้มาหลายครั้ง
ที่ออสจะเป็นแบบนักจิตบำบัดที่ไปคุยเฉยๆ ไม่มียาหรืออะไรให้ทาน(หรืออาจจะมีที่ที่ให้ยาแต่เราไม่รู้)

จากที่เราเลิกคิดเรื่องฆ่าตัวตาย ก็เริ่มกลับมาบ่อยๆ เรามีแฟนและอยู่กับแฟนบางทีที่เศร้ามากๆถึงจะค่อยบอกเขา
ก็รู้สึกดีขึ้นแต่ก็ไม่ได้ทำให้มันหายไป พอไปอยู่ตรงนั้นเราเริ่มรู้สึก เราโทรไปคุยกับแม่ก็ไม่ได้ กับพี่สาวก็ไม่ได้
กับเพื่อนที่นั่นก็ไม่มีใครที่รับฟังเราจริงๆ จนมันสะสมมาเรื่อยๆ บางวันเราไม่มีแรงแม้แต่จะไปเรียน หรือ ทำงานเลย
ให้กำลังใจตัวเองในทุกๆเช้าที่ตื่นมา บางทีก็ได้ผลบางทีก็ไม่ได้ผลพยายามเอาตัวเองออกไปข้างนอก ทำกิจกรรม
ทำอาหาร ช่วยบ้างไม่ช่วยบ้าง จนตอนนี้รุ้สึกอยากกลับบ้านเพราะกลัวตัวเองแต่วีซ่าหมด ปี2025 แล้วทำอะไรไม่ได้เลย
นอกจากจะขอยกเลิกวีซ่า แต่เสียดายเงินแม่ที่จ่ายค่าเรียนกับค่าวีซ่าไปแล้ว