การที่คนบางคนโตมา เรียนรู้ด้วยตัวเอง หาเงินเรียน ลำบากตอนเรียนด้วยตัวเอง จนจบได้งานดีๆ จนได้มีอะไรของตัวเอง จากที่บ้านไม่เคยมีอะไร ออกรถเอง จนกู้ซื้อบ้านได้เอง ทำให้ไม่ค่อยสนใจใส่ใจ หรือฟังคนในครอบครัวจริงไหม? เพราะคิดว่าตัวเองเก่งสุดในมีอำนาจตัดสินใจเองได้ในบ้าน คิดเองเออเองได้ ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง  กับแม่ก็ไม่ค่อยฟังหรือเข้าใจ

แต่ตอนวัยเด็กพ่อแม่ก็เลี้ยงมาปกติ ได้กิน สนุกตามวัย แค่อาจจะไม่ได้มีอะไรของเล่นดีๆของใช้ดีๆแบบ เด็กมีเงิน   เสื้อผ้าตามที่มี ไม่ได้พาไปเลือกตามร้านดีๆ ไปเที่ยวไปเจอเพื่อนนอกชุดนร. ก็จะแอบอายบ้างที่ใส่เสื้อผ้าไม่ดูดี ตามประสาเด็กที่จะรับรู้ถึงความแตกต่าง   วันหยุดไม่ได้พาไปห้าง ซื้อของ ไปดูหนัง หรือกิจกรรมอะไรเฉยๆ  พ่อแม่ไม่ได้สนับสนุนใส่ใจอะไรมาก แค่ให้มีกินไปวันๆ

แค่กังวลว่าทำไมเรื่องใหญ่ๆ อย่างซื้อบ้าน ทำไมแทบจะไม่ปรึกษาใครที่บ้านเลย เรื่องแบบนี้ควรคิดวางแผนดีๆ      กับแฟนของเขาก็น่าจะไม่ได้รู้ด้วยซ้ำมั้ง มารู้ตอนจองตอนโอน เพราะแฟนที่ไม่เคยอยู่ด้วยกัน ก็คงไม่ได้มีสิทออกเสียงอะไรกับผู้ชายได้ เพราะความผู้ชายเป็นใหญ่