รบกวนสอบถามครับ สมัยผมเด็กๆ ทุกตรุษจีนนี่การไปไหว้ศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่ เจี่ยะปุนเถ่ากง ที่เกาะสีชังนี่จะฮิตมากๆ คนจะแห่กันไปไหว้แบบมืดฟ้ามัวดินเลย

โดยออกเดินทางจากกรุงเทพช่วงบ่ายๆ (เมื่อก่อนผมขึ้นรถตรงสามแยกหมอมี) แล้วก็วิ่งปุเลงปุเลงไปตามถนนสุขุมวิท แวะกินข้าวเย็นที่ตลาดคลองด่าน ทานเสร็จก็นอนยาวๆไปถึงโรงเจที่ศรีราชา นอนโรงเจจนเช้ามืดราวๆตีสี่ค่อยไปท่าเรือนั่งเรือข้ามไปไหว้ตอนเช้าพอดี (เหมือนเคยได้ยินว่าช่วงตรุษจีนเรือข้ามฟากวิ่งทั้งคืน แต่ทำไมย่าต้องพาผมไปนอนโรงเจรอสว่างก็ไม่มั่นใจครับ)

ขากลับก็ข้ามเรือมาฟากศรีราชารอจนบ่ายๆค่อยนั่งรถกรุงเทพ ถึงสามแยกหมอมีค่ำๆและเดินกลับบ้านที่เยาวราช (บ้านผมปัจจุบันโดนไล่ที่กลายเป็นห้างคาเธ่ย์ไปแล้ว)

พอมายุคปัจจุบันช่วงตรุษจีนเวลาไปศรีราชา ก็ไม่ค่อยเห็นคนเยอะเหมือนสมัยก่อนอีก และคนที่ข้ามไปก็แวะศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่เหมือนแวะไหว้พระปกติ ไม่ได้เตรียมตัวมาโดยเฉพาะเหมือนยุคก่อน

เลยสงสัยครับว่าทำไมคนไปไหว้ศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่น้อยลงกว่าสมัยเมื่อ 40-50 ปีก่อนหน่ะครับ? เกี่ยวกับที่คนจีนอพยพรุ่นแรกล้มหายตายจากไปเกือบหมดแล้ว คนรุ่นหลังเลยไม่ค่อยอินกับการไปไหว้ศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่หรือเปล่า?

เพราะย่าผมแกไปไหว้ เนื่องจากแกเล่าสมัยตอนแกอพยพมาจากเมืองจีน เรือต้องมาแวะที่ศรีราชา คนที่อพยพมามักบนบานกับเจ้าพ่อเขาใหญ่ให้แคล้วคลาดปลอดภัยหรือทำมาหากินราบรื่น แกก็เลยยกมือไหว้บนบานด้วยว่าถ้ามาถึงแล้วตั้งตัวมีอาชีพเลี้ยงปากท้องได้จะมาไหว้บ่อยๆ