สวัสดี ชีวิตใครในตอนนี้เป็นแบบเราบ้าง 
เราเป็นสาวโรงงานในระยอง ทำงานมาได้4-5ปี ประหยัดอดออมส่งให้ครอบครัวและเก็บเพื่อไว้สำรองในอนาคต เรามีลูก1คน น้องอายุ1ขวบ2เดือน เราส่งเงินค่านมทุกอย่างให้ลูกทุกเดือน และครอบครัวเรามีฐานะค่อนค้างยากจน เราจึงต้องทำงานเก็บเงินและประหยัดมาก
แต่พอมาเจอโควิดระบาดรอบแรก บริษัทสั่งหยุดงานจ่าย75% รายได้น้อยลง แต่รายจ่ายยังเท่าเดิมและอาจตะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ค่านมลูกลดลง75%ก็ไม่ได้ 
เราจึงต้องเริ่มเอาเงินเก็บที่มีออกมาใช้ทุกเดือนๆ จนหมด โควิดยังมีต่อมาเรื่อยๆ และก็มีการปลดพนักงานออก จึงกลายเป็นตกงานอยู่3เดือน ใน3เดือนนั้นเราก็ขายข้าว ขายขนมส่งตามโรงงานด้วยเพื่อรองาน แต่ก็ไม่พอรายจ่าย และเริ่มต้องหากู้เงินเพื่อมาใช้จ่ายเรื่อยๆ พอเราเริ่มเป็นหนี้ เราได้งานหนี้สินเราเพิ่มขึ้น ทำงานหาเงินต่ายหนึ้จนบางเดือนไม่พอกิน และคนรอบข้างก็ชอบพูดว่าทำไมไม่วางแผนชีวิตดี เอาจิงๆนะเราไม่ได้รู้ว่าในอนาคตจะมีโควิหรือโรคระบาด เราวางแผนชีวิตนะ แต่เราไม่ได้รุ้สิ่งที่จะเกิดขึ้น จากที่มีเงินเก็บก็กลายเป็นมีหนี้แทน หาเงินใช้หนี้จนถึงตอนนี้นังไม่ลดลงเลยและติดลบยาว เราก็สู้ต่อนะแต่บางทีมันเหนื่อย