ผมว่าทุกนายกทำเหมือนกันหรือที่ทำได้มากที่สุดคือจ้างโค้ชดีๆ ซึ่งจะได้โค้ชดีก็ขึ้นกับอะไรหลายอย่าง เช่น 1. เงิน 2.ความรู้ในการเลือกโค้ช 3. โค้ชที่ใช่

ตัวอย่าง โค้ชที่เราจ้างแพงที่สุด ก็ นิชิโนะ โปรไฟล์ดีมากๆ แต่สุดท้ายก็ไปไม่ถึงไหน เพราะฉะนั้น ข้อ 3 เรื่องโค้ชที่ใช่ บางครั้งก็สำคัญ

โค้ชมีผลจริงๆมั๊ย ตัวอย่างที่ดี ไม่ใช่ไทยแต่มาจากเวียดนาม คือ โค้ชปาร์ค ที่ยกระดับทีมเวียดนาม ขึ้นมาได้อย่างโดดเด่น

ถึงแม้โค้ชจะยกระดับทีมได้บ้าง แต่การจะทำให้ทีมชาติมี class ขึ้นไปเทียบตะวันออกกลาง เกาหลี ญี่ปุ่น ตัวนักเตะต้องได้คุณภาพ เช่นกัน

ซึ่งปัญหาส่วนใหญ่ก็มาจากตรงนี้นี่ล่ะ

นักเตะจะพัฒนาคุณภาพได้มีสองช่วง คือ ช่วงที่เป็นเยาวชน กับ ช่วงที่เป็นนักเตะอาชีพ ซึ่งตรงนี้ล่ะที่เป็นปัญหามากที่สุด

ช่วงที่เป็นเยาวชน เป็นหน้าที่ของ academy ที่ได้ยินข่าวมามักจะไม่ค่อยดี คือ เน้นผลแพ้ชนะเพื่อจะได้ขายได้ให้กับผู้ปกครองที่อยากเห็นผลงานเป็นรูปธรรม ทำให้การพัฒนาด้านต่างๆไม่สมกับวัย ที่เห็นกันชัดๆ ก็ คือ basic ต่างๆเช่น การส่งบอล การจ่ายบอล ที่เป็นถึงบอลที่พัฒนากันตั้งแต่เด็กแล้วยังไม่ดีขึ้นดังหวัง

ช่วงที่เป็นนักเตะอาชีพ เป็นหน้าที่ของสโมสร ซึ่งพัฒนาอะไรหรือเปล่า ดูได้ไม่อยากแค่เรื่องความฟิต ก็บ่งบอกอะไรได้หลายอย่าง สโมสรส่วนใหญ่ถูกบีบให้พัฒนา infrastructure แต่สุดท้ายมีแต่ของ แต่ตัวนักเตะไม่ได้พัฒนา สโมสรยังมีจุดที่แย่มากๆคือ เห็นแก่ตัวเองไม่ให้ความสำคัญกับทีมชาติ ซึ่งสุดท้ายก็ย้อนมาทำลายสโมสรเอง เพราะทีมชาติแย่คนดูไทยลีกก็ลดลง

ส่วนทีมชาติเองก็ยังมีเรื่องการบริหารจัดการ เช่น เวลาในการเตรียมตัวก่อนแข่ง ยุคแรกเก็บตัวนาน ยุคสองบอกมืออาชีพต้องปล่อยตัวเฉพาะ fifa day ส่วนยุคสามนี่หนักสุด เพราะแม้แต่ fifa day ก็ไม่ยอมปล่อย 55555

มันก็เป็นไปอย่างที่ อิชิอิ ว่าไว้ จะไปบอลโลก แต่ไม่เห็นเตรียมอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราว นอกจากพยายามหาโค้ชดีๆ

ก็คงจะขายฝันไปเรื่อยๆเพราะเป็นภาคบังคับ แม้กระทั่งมาดามแป้งเองก็ต้องพูดว่า จะไปบอลโลก