ใช่ค่ะตามหัวข้อเลย คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึงคบกันตั้งแต่ม.1-3พอมาม.4เริ่มมีเพื่อนใหม่เข้ามาจากเดิมเค้าไปไหนมาไหนกับเรากับแต่ ณ ตอนที่เพื่อนใหม่เคเข้ามาเขากับพาเราไปรอเพื่อนใหม่เวลาเข้าห้องน้ำทั่งๆที่ทำไมเราต้องมารอถามว่ากับเพื่อนใหม่เราสนิทไผมก็ไม่ค่อยไม่ว่าจะไปไหนมาไหนเขาช้าเพื่อนสนิทเรากับให้เรามารอแต่เราช้าเขาบอกเราว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ เอาจริงมันก็ดูออกเลยแหละค่ะว่าเราเป็นเพื่อนสนิทเขาแต่เราไม่โอเครู้สึกไม่กล้าพูดในสิ่งที่ใจคิดให้เขาได้ฟังเหมือนแต่ก่อน ต่อนะคะ จนเพื่อนใหม่ออกไปยังไม่หมดเทอมนะคะเขาออกไปก่อน มีเพื่อนคนนึงในห้องเขาก็เอามาเป็นเพื่อนสนิทด้วยเราเข้าใจนะคะว่สเพื่อนคนนั่นไม่มีเพื่อนเดินไปไหนมาไหนแต้พอเพื่อนคนนี้มาบางทีกับเราแทบไม่คุยเลยจะไปไหนก็คือให้เรามารอเพื่อนคนนี้เวลาพูดกับเพื่อนคนนี้ดูเกรงใจกับเราอยู่ดีๆก็โมโหใส่คนฟังรู้สึกท้อมากนะบางทีเราพูดดีๆ และ บางทีก็ชอบเอาตัวรอดคนเดียวไม่ใยเีถามไถ่เราสักคำ อันนี้เราเข้าใจได้ค่ะเพราะเราจะพึ่งใครได้นอกจากตัวเองแต่นี่ไม่ใยดีกันสักคำเลย นี่แหละค่ะเลยเกิดหัวข้อ ทุกคนคิดว่าความรู้สึกนี้คืออะไรคะ