ไม่อยากเป็นแค่เพื่อน

คือเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1อยู่ห้องเดียวกัน ก็ไม่ค่อยสนิทกันแต่ก็มีคุยกันบ้าง ตอนนั้นก็เริ่มรู้ว่าเราตกหลุมรักเค้าไปแล้ว พอจบม.3 ขึ้นม.4 ก็ห่างกันออกไป ก็เหมือนว่าเราหักห้ามใจตัวเองได้แล้ว พอมาม.5เราก็เค้าก็เรียนอาคารเดียวกันแต่คนละห้อง เจอหน้ากันบ่อยขึ้น มีทักกันบ้าง จนบางครั้งเค้าทักมาถามนู่นถามนี่ทำให้เรากลับไปคิดอีกแล้ว เริ่มรู้ว่าตัวเองชอบเค้าอีกรอบ เวลาเจอกันเค้าก็หยอกแรงเกิน แต่กับคนไม่เห็นมีเลย พอมาม.6 ได้สนิทก็ตอนติวo-netที่โรงเรียน ได้ติวห้องเดียวกัน ก็ยิ้มละ ชอบเค้า พอเจอในห้องติวก็ยิ่งเขินไปใหญ่ ก็เก็บอาการ เค้าเดินมาหา ละพูดว่า คิดถึงกูมั้ย นี่สั่นเลย ปากลั่นตอบกลับไปว่า ไม่ คือไม่รู้ว่าเค้าคิดไงกับเรา มีบางทีให้เราช่วยทำงานด้วย นี่ก็ช่วย เพราะชอบเค้า อยากอยู่ใกล้  ละบางทีตอบกลับสตอรี่เราบ้าง เล่นมุกยังกลับจีบบ้าง แต่เราก็ทำใจ เพราะเห็นสตอรี่เธอมีคาสายคนนู้นคนนี้ บางทีเราก็คิดว่าเป็นแค่เพื่อนอะดีแล้ว เค้าขอคำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเรียนบ้าง เราก็แนะนำในความเป็นเพื่อน บางทีเธอก้เรียกเราน้องบ้าง เพื่อนบ้าง ไม่แน่ใจเลยเธอคิดไงกับเรา และตอนนี้ก็ยังคุยกันอยู่ ในแชทกันตัวเป็นๆมันต่างกัน แต่ทั้งหมดนี้เค้าเป็นฝ่ายเข้าตลอด เหมือนกับว่าเราตอนนี้บอกตัวเองว่า ถ้าเค้าอยากคุยคงทักมาเอง เจอหน้าหลบตาทุกครั้งทั้งเราและเค้า แต่ก็เผื่อใจไว้บ้างมาเป็นเพื่อนก็ดีแล้ว มีแค่นี้ค่ะอยากเล่าเฉยๆ อ่านจนจบนะเราอะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่