หนูมีเพื่อนที่โรงเรียน1คนที่เเบบไปไหนมาไหนด้วยกัน คือต้องเล่าก่อนว่าหนูเข้ามาห้องนี้ตอนม.4ในขณะที่เพื่อนคนนี้เขาอยู่ห้องนี้มาตั้งเเต่ม.1 พอเขารู้ว่าหนูจะได้มาเรียนห้องนี้เขารีบติดต่อหนูมาทางเมสเสจประมาณว่าเเบบมาเมคเฟรนกันอะค่ะ(เขากับหนูเคยเรียนพิเศษที่เดียวกันเลยมีเมสเสจกัน) หนูก็โอเคเมคเฟรนไป เขาบอกว่าเปิดเทอมเขาขอนั่งโต๊ะคู่กับหนู หนูก็โอเค ซึ่งมีเพื่อนคนอื่นอยากมานั่งกับหนูด้วย เเต่หนูก็ปฏิเสธไปเพราะหนูเขาขอหนูไว้ เขาบอกว่าตอนม.ต้นเขาโดดเดี่ยวเพราะเขาไม่มีเพื่อน หนูก็เลยใจดีกับเขา เขาขอให้ไปไหนไปด้วยหมด ให้ทำอะไรก็ทำ เวลาจะถ่ายรูปก็ยืมมือถือหนูทุกครั้งซึ่งไม่เกรงใจกันเลย ในขณะที่หนูไม่เคยขอยืมของเขาด้วยซ้ำ เวลาที่ยืนอยู่เเล้วมีคนมาคุยกับหนูเขาจะมาเเทรกตัวหนูออกไปตลอด เวลายืนจะให้หนูยืนตรงขอบตลอดเลย เวลาหนูคุยอะไรเขาก็ดูไม่สนใจ เเต่พอมีเพื่อนคนอื่นมากับเปลี่ยนเป็นคนละคน เหมือนเขาปฏิบัติกับหนูไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น ตอนช่วงสอบทุกคนจะมานั่งอ่านหนังสือกันหน้าห้อง ซึ่งหนูจะมาก่อนเขาเเล้วนั่งคุยกับเพื่อนๆคนอื่นพอเขามาหนูจะขยับเเบ่งที่ให้เขามานั่งคุยในวงด้วยกัน เเต่พอหนูมาทีหลังเขาไม่เคยขยับที่ให้เลยอะ🥹 เเล้วช่วงกีฬาสีต้องสั่งข้าวมากินโรงเรียน เขาอาสาจะไปรับข้าวเป็นเพื่อนคนอื่น ทั้งที่ไม่ใช่ของเขาด้วยซ้ำ เเต่พอเป็นอันที่เขาสั่งพร้อมกับหนูเขาบอกว่า ให้หนูไปรับคนเดียวได้ไหม เเบบนี้อะค่ะ หนูเสียความรู้สึกมันหลายเรื่องมากๆที่เขาทำเเบบนี้ ตอนทำการทดลอง ทิ้งให้หนูล้างอุปกรณ์คนเดียว เเล้วตัวเองก็ไปกับเพื่อนคนอื่น พอหนูหันไปกลุ่มอื่นเขาช่วยกันหมด หนูเสียใจมากเหมือนพอมีคนอื่นมาหนูก็ไม่อยู่ในสายตาเเล้ว ชวนหนูว่าให้ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนเเต่พอตอนเดินกลับตัวเองดันนั่งมอไซต์ไปกับคนอื่น ให้หนูเดินกลับคนเดียว ถ้าเป็นหนู หนูคงจะเดินกลับไปด้วยกันเพราะเป็นคนให้มาเป็นเพื่อน หนูจะช่วยล้างอุปกรณ์การทดลอง จะไปรับข้าวเป็นเพื่อน จะสนใจเรื่องที่เขาเล่าเสมอ จะหันมองว่าเขาอยู่คนเดียวรึปล่าวจะนั่งคุยด้วยกลัวว่าเขาจะเหงา