กระทู้นี้เราอยากระบายและขอความคิดเห็นเพื่อนๆ คือเราเป็นพนักงานบริษัทเอกชนเงินเดือนหมื่นเจ็ด มีภาระบ้านและรถ เราผ่อนรถแฟนผ่อนบ้าน ใช้ชีวิตปกติแบบนี้มาตลอดเงินใช้เดือนชนเดือนแต่ไม่เคยเป็นหนี้และไปขอยืมเงินใคร วันหยุดส-อจะชวนกันหาของมาขายตามตลาด ขายมาหลายอย่างมากเพราะยังไม่เจออะไรที่ตอบโจทย์ จนเราไปเจอร้านนึงสอนทำลูกโป่งแฟนซีเลยตัดสินใจลงทุนกับอาชีพนี้ทุ่มเงินก้อนสุดท้ายไปเรียน ฝึกฝน จนคิดว่าพอจะเปิดร้านได้แล้วจึงค่อยๆเริ่มทำเพจโปรโมทยิงแอด ผลตอบรับดีมากแฟนเราทำลูกโป่งเก่งขึ้นทุกวันส่วนเราก็ดูแลเพจเป็นแอดมินตอบแชทลูกค้า ทำควบคู่กับงานเสริมทุกอย่างกำลังไปได้ดี เราคิดจะขยับขยายอยากลงทุนซื้อของเข้าร้านเพิ่มพวกแบคดรอปเพราะคิดว่าจะได้รับงานอีเวนท์ได้หลากหลาย สิ้นปีเราจะได้โบนัสเราตั้งใจไว้ว่าน่าจะได้หลายหมื่นเพราะเจ้านายเกลิ่นๆไว้ว่าอย่างต่ำจะให้3เดือนดูยอดอีกที เราคิดไว้หมดว่าจะซื้ออะไรเข้าร้านบ้าง เครื่องปริ๊นสติกเกอร์จะได้ไม่ต้องวิ่งไปร้านอิงเจทเวลามีลูกค้า ซื้อถังแก๊สเป็นของตัวเองจะได้ไม่ต้องไปเช่า ต่อเติมข้างบ้านไว้เป็นโกดังสต็อกลูกโป่งเยอะๆจะได้ไม่ต้องวิ่งไปร้านส่งถ้ามีงานด่วน แต่ทุกอย่างพังหมดเมื่อแม่โทรมาบอกว่า เป็นหนี้อยู่สองหมื่น เหมือนทักอย่างพังทลาย ที่เสียใจที่สุดเลยก็คือ เราเคยใช้ไปแล้วทำไมมันถึงงอกมาใหม่ คำถามในหัวคือเราต้องใช้ไปถึงไหน ที่พูดแบบนี้ไม่ได้แปลว่าเราจะไม่ใช้ให้แม่นะ คือแม่รับหวยแล้วโดนโกงไปแม่ก้ต้องรับใช้ให้เจ้ามือแทนซึ่งเราก็เข้าใจและจำใจต้องใช้หนี้ให้แมาแต่มันอดน้อยใจไม่ได้ พอชีวิตกำลังจะดีๆจะต้องมีเรื่องแบบนี้มาตลอด คำถามคือเราจะหลุดพ้นจากความจนนี้ได้ยังไง ถ้ามัวแต่มาคอยใช้หนี้ที่เราไม่ได้สร้าง มันเหนื่อยมันท้อ แค่อยากหลุดพ้นจากความจน เวลาเรามีงานแล้วโพสลงโซเชียล พี่ชายจะทักมาเลยว่าโอนตังมาใช้บ้าง ถ้าเราไม่ให้เราก็เครียด กลัวญาติจะหาว่าเห็นแก่ตัวไม่จุนเจือครอบครัว แต่ตอนเราให้เราไม่เคยมาโพสบอกใครว่าโอนให้แม่ คือเฟสเราเราก็อยากโพสแต่ของกินหรือโพสเรื่องงาน หาทางออกให้ชีวิตไม่ได้เลย