สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ18ปีแล้วไม่มีเพื่อนที่เรียกว่าสนิทได้เลยสักคนเพื่อนคุยก็คุยได้แค่คุยนิดหน่อยแล้วจบการสนทนา

วันนี้เรารู้สึกเหมือนได้รอยแผลใหม่อีกแล้ว
แม่ให้เราไปซื้อปลาหมึกมาเราก็ซื้อมาแต่มันผิดกับที่ท่านต้องการ พอตกกลางคืนน้องบอกแม่เรียก พอเราลงไปถึงข้างล่างแม่ก็เรียกเราว่าอีเน่า

เราควรให้กำลังใจตัวเองยังไงดีคะ
เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากไม่สามารถคุยกับใครที่บ้านได้เลยคำนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ใช้ท่านเคยใช้
เราเคยคิดว่าเราอยากหายไปจากที่นี่
แต่ตอนนี้เรากลับคิดว่าเราอยากหายไปจริงๆ

เราอยากรู้ว่าครอบครัวที่รักกันเป็นอย่างไรบ้างคะช่วยเล่าความรู้สึกพวกนั้นให้เราฟังที

(เราอยากมีอิสระมากเลยแต่ครอบครัวเราหัวโบราณมากถึงปากท่านบอกว่าตามใจเราแต่การกระทำท่านกลับตรงกันข้าม)😊
เราอยากระบายบวกกับอยากได้ความคิดเห็นของทุกคนค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบนะคะ☺️