คุยกับคนคนหนึ่งมา2ปีกว่า ตั้งแต่โควิดแรกๆ
เขาอยู่ตปท.เลยยังไม่ได้เจอตัวเป็นๆ
ปลายปีนี้หรือปีหน้าอาจจะได้พบกันค่ะ
แต่ภายในใจกลับรู้สึกว่าเราคือคนที่ใช่ของกันและกัน

คือเราไม่ได้สวยและเขาก็ไม่ได้หล่อ มีอะไรๆคล้ายๆกัน อายุเท่ากัน ทำงานคล้ายๆกัน
ไม่ได้เจ้าชู้คุยหลายคน ไว้ใจเป็นกำลังใจให้กันมาตลอด มีวางแผนอนาคตด้วยกันนิดหน่อย….

จะเรียกว่ารักก็ใช่...รู้สึกเหมือนเจอ right person in the right time
แต่เพื่อนสนิทที่เราเล่าเรื่องราวให้ฟังก็ติงว่า เราเพ้อเจ้อ รักอะไรไวไปไหม ให้เจอตัวจริงก่อน
6 เดือนไม่เจอควรเลิกคุยละ นี่อะไรปล่อยมาถึง2ปี เสียดายเวลา บลาๆ

อยากจะถามเพื่อนที่เคยคุยกับคนในโลกออนไลน์ ว่า
รักแท้จริงๆแบบที่ยังไม่เจอตัวจริงมันเกิดไม่ได้เลยหรือคะ ในวันที่เจอกันแล้วมีบางอย่างไม่เหมือนในจินตนาการมันทำให้หมดรักเลยหรือเปล่า
ส่วนตัวเราไม่ได้จินตนาการว่าเขาจะต้องperfect และเราก็เป็นตัวเราในแบบที่เราไม่ได้perfect ในเวลาที่คุยกับเขา
เลยคิดว่ามันคืออะไรที่ใช่สุดๆแล้ว

เราเองก็ไม่ค่อยมี ปสก ความรัก กังวลว่าสิ่งที่เรามั่นใจมันจะมีอะไรผิดพลาด
คือเพื่อนสนิทที่เชี่ยวชาญด้านความรักมักจะบอกว่าเราเพ้อเจ้อ เดี๋ยวนี้ไม่มีรักแท้หรอก แล้วยิ่งต่างชาติต่างศาสนาอีกให้เราเผื่อใจเอาไว้เลย
เจอแล้วจักแร้เหม็น สกปรก มีกลิ่นตัวจะรับได้ไหม อย่าอยู่ในจินตนาการ ของจริงไม่เป็นดังหวังจะเสียใจ สมัยนี้ไม่มีใครเค้ารักกันผ่านออนไลน์แล้ว

ขอคำแนะนำ ความเห็นจากเพื่อนๆด้วยค่ะ