* ทิฐิของเราคือ มีความอยากในนิพพาน รู้สึกเป็นทุกข์ ปรับใจไม่เป็น
* ตัดโลกยังไม่ขาด เพราะจิตใจยังมีเรื่องคู่ครองเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ตอนนี้ยังไม่เลือกคบใคร เพราะอยากในนิพพาน
* ปฏิบัติธรรมะด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูก สภาพแวดล้อมไม่ค่อยมีคนมาสอนเรื่องธรรมะ(อาจจะมี แต่เราคงเข้าไม่ถึงเอง เมื่อก่อนตอนยังเด็กรู้สึกว่ามีคนแก่รุ่นหลังคอยบอกสอน แต่เราก็ยังไม่รู้แจ้ง จนเหล่าท่านทั้งหลายนั้น ล่วงลับไปก่อน) ส่วนมากในปัจจุบันเห็นแต่คนผิดศีล มีคนที่เราจำเป็นต้องได้อยู่ร่วมกันกับเค้านี่แหละที่ผิดศิล ข้อสาม ด้วยการเป็นชู้กับผัวคนอื่น เราอยากให้เค้าเลิกแล้วแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ใช่ผัวคนอื่น แต่เค้าไม่ลดทิฐิ เพราะเค้าติดสบาย เราว่าอะไรเค้ามากไม่ค่อยได้ เพราะเค้าเป็นลูกของป้ากับลุงที่รับเลี้ยงเราตั้งแต่ยังเด็ก จะไปจากเค้า เค้าก็หน่วงเหนี่ยวเราเอาไว้ บวกกับเราที่ไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะเอาตัวรอด ยังหาทางออกไปสุดสักที ไม่ค่อยมีใครสนใจธรรมะอย่างจริงจัง เพื่อจะไปหาพระ ก็ไม่กล้า เขตใกล้เคียงก็ไม่ค่อยมีแม่ชี อยากจะบวช แต่ครอบครัวก็ไม่อนุญาต
* เมื่อทบทวนชีวิตตัวเองแล้ว ที่ผ่านมารู้สึกว่าเหมือนตัวเองเป็นบัวเหล่าที่ 3 ที่ 4 เพราะศึกษาธรรมะมาตั้งนานก็ไม่เข้าใจสักที ทั้งที่ตอนนี้ก็ 25 เต็มแล้ว เมื่อดูละครพระพุทธเจ้า รู้สึกเหมือนตัวเองจะออกไปทางเทวทัตเราเลย รู้สึกกลัว (แต่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาที่ยังมีกิเลสอยู่ แต่อยากชำระให้เบาบาง อยากเป็นคนดีพื้นฐานให้ได้ก่อนตาย)
* ในชีวิตเต็มไปด้วยความกลัว แต่บางครั้งก็เหมือนไม่กลัว
* รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ทันโลก ไม่ทันธรรม
* รู้สึกโดนด่าโดนว่าประจำ โดนด่าว่าโง่เยอะมาก
* สู้คนไม่ค่อยเป็น รู้สึกว่าเป็นโรคกลัวบาปตลอด จนบางครั้งก็สับสนไปเลยว่า กลัวมากไป
* รู้สึกเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ แต่ก็พยายามปรับ แต่เกร็งว่าตัวเองจะปฎิบัติผิดทาง
* เอาตัวรอดไม่ค่อยเก่ง พึ่งพาตัวเองไม่ค่อยได้
* ตอนเป็นเด็กมีคนได้เยอะมาก ครอบครัวไม่สมบูรณ์
วันนี้รู้ตัวแค่นี้ วันหน้าเห็นทิฐิของตัวเองมากกว่านี้ จะมาขอคำชี้แนะเพิ่มนะคะ
#หากมีข้อความใดไม่เข้าใจขอโทษด้วยนะ
รู้สึกตัวเองว่ามีทิฐิ อยากแก้ไข แต่ไม่สามารถแก้ไขด้วยตัวเอง โปรดผู้รู้ชาวพุทธช่วยชี้ทางที
* ตัดโลกยังไม่ขาด เพราะจิตใจยังมีเรื่องคู่ครองเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ตอนนี้ยังไม่เลือกคบใคร เพราะอยากในนิพพาน
* ปฏิบัติธรรมะด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูก สภาพแวดล้อมไม่ค่อยมีคนมาสอนเรื่องธรรมะ(อาจจะมี แต่เราคงเข้าไม่ถึงเอง เมื่อก่อนตอนยังเด็กรู้สึกว่ามีคนแก่รุ่นหลังคอยบอกสอน แต่เราก็ยังไม่รู้แจ้ง จนเหล่าท่านทั้งหลายนั้น ล่วงลับไปก่อน) ส่วนมากในปัจจุบันเห็นแต่คนผิดศีล มีคนที่เราจำเป็นต้องได้อยู่ร่วมกันกับเค้านี่แหละที่ผิดศิล ข้อสาม ด้วยการเป็นชู้กับผัวคนอื่น เราอยากให้เค้าเลิกแล้วแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ใช่ผัวคนอื่น แต่เค้าไม่ลดทิฐิ เพราะเค้าติดสบาย เราว่าอะไรเค้ามากไม่ค่อยได้ เพราะเค้าเป็นลูกของป้ากับลุงที่รับเลี้ยงเราตั้งแต่ยังเด็ก จะไปจากเค้า เค้าก็หน่วงเหนี่ยวเราเอาไว้ บวกกับเราที่ไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะเอาตัวรอด ยังหาทางออกไปสุดสักที ไม่ค่อยมีใครสนใจธรรมะอย่างจริงจัง เพื่อจะไปหาพระ ก็ไม่กล้า เขตใกล้เคียงก็ไม่ค่อยมีแม่ชี อยากจะบวช แต่ครอบครัวก็ไม่อนุญาต
* เมื่อทบทวนชีวิตตัวเองแล้ว ที่ผ่านมารู้สึกว่าเหมือนตัวเองเป็นบัวเหล่าที่ 3 ที่ 4 เพราะศึกษาธรรมะมาตั้งนานก็ไม่เข้าใจสักที ทั้งที่ตอนนี้ก็ 25 เต็มแล้ว เมื่อดูละครพระพุทธเจ้า รู้สึกเหมือนตัวเองจะออกไปทางเทวทัตเราเลย รู้สึกกลัว (แต่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาที่ยังมีกิเลสอยู่ แต่อยากชำระให้เบาบาง อยากเป็นคนดีพื้นฐานให้ได้ก่อนตาย)
* ในชีวิตเต็มไปด้วยความกลัว แต่บางครั้งก็เหมือนไม่กลัว
* รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ทันโลก ไม่ทันธรรม
* รู้สึกโดนด่าโดนว่าประจำ โดนด่าว่าโง่เยอะมาก
* สู้คนไม่ค่อยเป็น รู้สึกว่าเป็นโรคกลัวบาปตลอด จนบางครั้งก็สับสนไปเลยว่า กลัวมากไป
* รู้สึกเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ แต่ก็พยายามปรับ แต่เกร็งว่าตัวเองจะปฎิบัติผิดทาง
* เอาตัวรอดไม่ค่อยเก่ง พึ่งพาตัวเองไม่ค่อยได้
* ตอนเป็นเด็กมีคนได้เยอะมาก ครอบครัวไม่สมบูรณ์
วันนี้รู้ตัวแค่นี้ วันหน้าเห็นทิฐิของตัวเองมากกว่านี้ จะมาขอคำชี้แนะเพิ่มนะคะ
#หากมีข้อความใดไม่เข้าใจขอโทษด้วยนะ