ตามหัวข้อเลยค่ะเราผิดกันมาหลายเดือนเเล้วค่ะคือเรื่องนี้เรารู้ตัวว่สเราเป็นคนผิดเนื่องมาจากว่า เหตุการณ์ที่ผิดกับเพื่อนคือเราไปโพสต์บนเเอปฟ้าว่า“ทนไม่ไหวเเล้วจริงๆเพื่อนเเบบนี้”จากนั้นเราก็ปิดการมองเห็นเพื่อนสนิทเเต่ดันมีเพื่อนคนนึงเห็นโพสต์เลยเเคปไปบอกเพื่อนสนิทเรา จากนั้นวันต่อมาที่เรามาเรียนเพิ่อนคนนั้นก็บอกกับเราว่าเราต้องมีเรื่องคุยกัน เราก็ตอบตกลงเพราะเราคิดไว้เตรียมตัวตั้งเเต่เมื่อวานว่าจะคุยให้ได้วันนี้เเหล่ะเเต่พอมาเรียนข่วงค่บที่สองปรากฏว่า เพื่อนคนที่จะเคลียร์กับเราดันโดดเรียน เกลือเเต่เพื่อนคนเดียว(เรามีเพื่อนสนิท2คน) เเล้วเพื่อนคนนี้เขานั่งข้างเราเลยมีโอกาสถาม เขาไม่ยอมคุยกับเราเลยเบือนหน้าหนีตลอดเราเลยเขียนกระดาษไปเเต่เขาก็ไม่อ่าน เราคิดเเล้วว่าเพื่อนโกรธเราเเน่ๆเป็นใครจะไม่โกรธหล่ะ เราเลยไม่ได้คุยต่อกับเพื่อน พอช่วงพักเที่ยงเราก็มากินข้าวตามปกติเเต่ว่าเราไม่กล้าไปนั่งกับเพื่อนสนิทเพราะว่าเรากลัวจะกลายเป็นคนไม่รู้สึกผิดหรือไม่สำนึก เราเลยไปนั่งกับเพื่อนคนอื่นที่ค่อนข้างสนิท จากนั้นเหมือนว่าเรื่องมันบานปลาย เพื่อนสนิทเราเอาตัวเราไปพูดให้เพื่อนในห้องฟัง ตอนเเรกเราไม่โกรธคิดเเล้วว่าสมควร เเต่เพื่อนคนที่ได้ฟังกลับมาเราต่อให้คนอื่นฟังกลายเป็นว่าเพื่อนต่างห้องที่เราเคยรู้จัก มองเราเป็นอีกเเบบนึง เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี วันนึงในวันงานคอสเราเเต่งตัวเป็นเเมว เเล้วเพื่อนใหม่ของเพื่อนสนิทเราก็มองเราเเล้วเอาเราไปพูดว่า หน้าลอยไรงี้เเต่เราก็รู้เเหล่ะว่าเขาก็โกรธเรา เราก็รู้สึกผิดกับเพื่อนจริงๆ เเต่พอเรื่องมันบานปลายเรื่อยๆ กลายเป็นว่าคนนอก(เพื่อนต่างห้อง)ดันเข้ามายุ่งเกี่ยวกับปัญหาของเรา เราเลยโกรธมากด้วยความโกรธบวกกับความเกลียด ทำให้เราเผลอโกหกตอบเเบบทำให้เพื่อนคนนั้นเสียหายในเชิงว่า“เราเคลียร์เเล้วเเต่มันไม่จบ”เเล้วเราก็ร้องไห้(จริงๆเเบบเจ็บมากๆ)ไรงี้อันนี้เราลืมเเล้วบางส่วนเพราะมันหลายเดือนมากๆเเต่เราก็ไม่หายเครียดคิดทุกวันจนสิวขึ้น คิดเยอะมากๆ จนวันนึงในตอนที่เราใกล้จะปิดเทอมเราลืมไปว่าครูยังไม่ปิดคอสเราเลยบอกกลับเพื่อนคนนั้นว่าครูปิดครอส เราเหมือนกลับเป็นตัวร้ายทำให้เพื่อนโกรธเราสมควรเเล้วล่ะ เเต่เราก็คิดนะว่าถ้าเราไม่ไปโพสต์เเบบนั้นจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ปล.เคลียร์กับเพื่อนสนิทเเล้วน ะเเต่เพื่อนต่างห้องยังไม่เครียล์เลยตอนนี้เครียดมากๆเราไม่รู้จะทำยังไงดีเเทบจะมองหน้ากันไม่ติดเเล้ว