ในตลาดหุ้นมักจะมีเรื่องดรามาทุกวัน คนที่โดนกินตับ คัทแล้วลอสก็ออกมาหาผู้รับผิดชอบ
คนที่ดอยก็พูดไม่ออก เพราะหนาวสั่นฟันกระทบปาก เม่าโดนทุกวัน หลบหมัดซ้ายเจอขวา หลบขวาเจอปลายตางหามลง
ดังนั้นชาวสวนจรึงปรึกษากับท่านเปา แห่งศาลใครชงว่าต้องมีคนรับผิดชอบ เม่าอย่างเราโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว
จึงให้กงซุนเช่อเบิกผู้ต้องหาเอามาพิจารณาคดี


จำเลยที่ 1 เจ้ามือ
  เป็นจำเลยหลักที่มวลมหาประชาเม่าแค้นมากที่สุด หลอกเม่าตั้งแต่เข้าตลาด
กลยุทธ์หลอกแพรวพราวจนเม่ายืนงงในกลางดอย...ว่าแต่เจ้ามือเป็นใครหนอ!!!



 จำเลยที่ 2 รัฐบวม

 ลุงอยู่แปดปีคิดว่าแย่  ยังแพ้นายยกสูงชลูดมารยาทงามไหว้สวย

  เลือกตั้ง >>>คิดว่าหุ้นเด้งแน่ >>>>ผลดำดิ่ง
  ตั้งรัฐบวมสำเร็จ >>>คิดว่าหุ้นเด้งแน่ >>>>ผลดำดิ่ง
  ได้นายยก>>>คิดว่าหุ้นเด้งแน่ >>>>ผลดำดิ่ง
 แจกเงินดิจิมอล 10,000 บาท >>>คิดว่าหุ้นเด้งแน่ >>>>ผลดำดิ่ง

จำเลยที่ 3 หรั่ง หรือ บักสีดา

 อันนี้จริงหลักฐานมันฟ้อง ขาย 10 วัน ซื้อ 1 วัน  ทำให้ บางวันซอร์ทเซลหนัก
สงสัยจะเอาเงินไปฝากประจำกินดอกเบี้ย กำเงินสดแน่นมาก

จำเลยที่ 4 นักวิแคะและกูรู

มีผู้ให้คำจำกัดความของนักวิแคะและกูรูว่า
นักวิแคะและกูรู  คือ >>> ผู้ที่รู้วิธีการขึ้นดอย เพราะเคยขึ้นมาก่อน โดดลงมาขาหัก ตอนนี้เปลี่ยนมาชี้ทางให้ศานุศิษย์ร่นเวลาขึ้นดอย
                                  โดยใช้ทางขึ้นเส้นเดิมๆ โดยใช้เส้นกราฟและอินดี้เป็นเครื่องนำทาง<<<


จำเลยที่ 5  กตร...หรือ นายบ่อน
 
 อันนี้ดูเหมือนช่วงหลังจะเป็นจำเลยหลัก เพราะปล่อยให้เจ้ามาหลอกเม่าประจำ
โดนเม่าร้องก็ออกมา แถ-ลง ว่าการเล่นยังเป็นปกติ เจ้าไม่ได้เปลี่ยนไพ่ หรือ ใช้ลูกเต๋ารีโมท
พอหนักๆเข้าเม่าหมดตัว ก็ออกมาทำขึงขังแล้วปล่อยให้เรื่องเงียบ เหมือน....


 สรุป ว่านักลงทุนจะประหารใครก่อน
        ด้วยเครื่องประหารอะไร ++++



สบายดอย......