ยาวหน่อยนะคะ พอดีย่อไม่เป็น

เรามีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน ขอแทนนามสมมุติของคนที่กำลังจะเอามาเล่าว่า D นะคะ

  ไม่กี่วันก่อน ตอนพักเที่ยงเรากับเพื่อนอีกคนกำลังจะลงไปกินข้าว และเห็นว่า D กำลังเล่นเกมกับเพื่อนอีกกลุ่มนึง ทำท่าเหมือนจะไปกินข้าวด้วยกัน พวกเราก็เลยลงไปก่อน

  วันที่ 2  D เมินพวกเราทั้งคู่  ไม่มองหน้า ไม่คุยด้วย แต่หลังเลิกเรียนก็กลับด้วยกันเหมอนเดิม เพราะว่าตอนเย็นมีซ้อมสแตนเหมือนกันทั้ง 3 คน แต่ว่าตอนนั้นเราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ตอนทักไปถามว่าเป็นอะไร D ก็ตอบกลับมาว่าไม่ได้เป็นไร

  วันที่ 3 อาการเริ่มหนักแล้วค่ะ ไม่มองหน้า ถามอะไรก็ไม่ตอบ ทุกครั้งที่เดินผ่านกัน D จะกลอกตามองบนใส่ตลอด แต่เรากับเพื่อนก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยตรง ๆ เพราะที่ผ่านมาโดนเมินใส่ทุกครั้ง เย็นวันนั้นเราเลยทักไปคุยว่า ที่เป็นแบบนี้เพราะวันนั้นกูไม่ได้ชวนไปกินข้าวใช่มั้ย พอเรารู้ว่าใช่ เลยขอโทษไปอย่างจริงใจ เพราะเราไม่รู้จริง ๆ ตอนนั้นนึกว่า D จะไปกับอีกกลุ่ม เพราะที่ผ่าน ๆ มาก็ไปกับกลุ่มนั้นออกจะบ่อย

แต่ D ตอบกลับมาว่า การถูกเมินมันเป็นยังไง รู้แล้วใช่มั้ย เราก็ทำได้แค่ขอโทษและอธิบายเหตุผล แต่นางตอบกลับมาอีกว่า กูเซ็นซิทีฟไง พวกไม่ซีแต่กูซี ( ซีเรียส ) พอจะโทร ก็บอกไม่อยากคุย และพิมพ์ปิดท้ายว่า พวกทำอย่างี้เหมือนกูเป็นส่วนเกินอ่ะ เราอยากพิมพ์บอก D มาก ว่าที่ผ่าน ๆ มาก็ทำเหมือนกูเป็นส่วนเกินเหมือนกัน พยามลากเพื่อนอีกคนเดินเร็ว ๆ และทิ้งเรารั้งท้าย ตอนกินข้าวก็ลงไปไม่รอ พอกินเสร็จก็ลุกหนีทันที ถามอะไรก็ไม่ตอบ ทำเป็นคุยกับแต่เพื่อนอีกคน ทั้ง ๆ ที่เรายังไม่ได้ทำอะไรผิด เมินเราทั้งวัน แต่เราก็ไม่ได้คิดมาก เพราะเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติสำหรับเรา ตอนประถมก็โดนอะไรแบบนี้บ่อย

  วันที่ 4 หรือวันนี้ น่าจะกู่ไม่กลับแล้วล่ะค่ะ เพราะทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน #ยินดีที่ไม่รู้จัก ว่าไป 5555555555