ตอนนี้เราจะ18ส่วนพ่อจะ55ค่ะ เราจะเล่าตั้งแต่ช่วงแรกๆที่พ่อเป็นเลยนะคะ  คือเริ่มแรกคือตอนเราจำความได้ค่ะตอนนั้นแม่พาเราหนีพ่อ ก่อนหน้านั้นพ่อมีการดื่มสุราเเล้วมีเมาค่อนข้างหนักค่ะ มีการทะเลาะแล้วก็ทุบตีกันค่ะ ซึ่งตอนนั้นเรานอนอยู่แล้วแม่ก็พาขึ้นรถออกบ้านไปเลย  พอกลับมาพ่อกับแม่เราก็ทะเลาะกันมาเรื่อยๆๆ

จนวันนึงเราอยู่ป.อะไรซักอย่างนี่แหละค่ะ พ่อดื่มเหล้าเมาแล้วหึงหวงแม่(แต่แม่เราไม่ได้มีกิ๊กนะคะ)ชวนแม่ทะเลาะเหมือนเดิมทุบตีกัน แต่เรื่องก็ลามไปหาพี่เราค่ะ ตอนนั้นเราหูดับเลยกลัวมากน่าจะเป็นแพนิคเลยค่ะมือเหงื่อออกใจเต้นเเรง เราเปิดประตูแอบดู พ่อเราเอาปืนจ่อพี่เราตอนนั้นเราร้องไห้แบบกลั้นเสียงเพราะเรากลัวมากค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงเลยข่มตานอน หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันสัปดาห์นึงทะเลาะไป6วันเลยก็ว่าได้ค่ะ เราเป็นคนที่ฟังเขาทะเลาะกันมาโดยตลอดเราอัดอั้นมานานเหมือนกันค่ะ

จนตอนเราจบม.3ต้องเลือกสายเรียนต่อตอนม.4เราเป็นคนเลือกเรียนเองแต่พ่อค่อนข้างที่จะเอาหน้าเอาตากับคนอื่นอยากให้เราเข้าห้องที่เราไม่สามารถจะเรียนได้จริงๆค่ะ เราเลยมีปากเสียงกับพ่อค่ะถือว่าเป็นการทะเลาะครั้งของเรากับพ่อ  พอใกล้วันที่เราต้องไปรายงานตัวที่รร (บ้านเราที่อยู่ไกลจากรรจึงต้องเป็นพ่อที่พาเราไปส่งค่ะ) พ่อเมาหนักมากแบบเหมือนคนไม่มีสติเลยค่ะ เราก็ได้บอกพ่อว่า ''พน.พ่อไปส่งหนูรายงานตัวด้วยนะที่รร'' พ่อเราพูดว่า ''ให้แม่ไปส่งดิ'' ตอนนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงเพราะถ้าไม่รายงานตัวจะไม่มีที่เรียน แม่เราขับรถไม่แข็งงเท่าไหร่ด้วย แล้วรายงานตัวเช้ากว่าที่รถเมล์จะไปถึงทันงี้ค่ะ เราก็เลยทะเลาะกับพ่อเราอีกรอบ พอถึงวันที่ไปรายงานตัวเราก็ให้พ่อไปส่งแต่พ่อก็ทะเลาะกับแม่ในรถเลยค่ะต่อหน้าต่อตาลูกตัวเองด้วยซ้ำ

พอม.5พ่อเราดื่มหนักมาก ไปทะเลาะกับแม่อีกแล้วแม่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยเข้าห้องแก้ปัญหาเพราะว่าพ่อคุยไม่รู้เรื่องแล้ว พอแม่เข้าห้องไปซักพักพ่อเอามีดมาเจาะประตูห้องแม่ซึ่งเป็นไม้อัดจนเกือบทะลุเข้าด้านในเลยค่ะ แม่ทนไม่ไหวแม่ด่าพ่อจนแม่ร้องไห้เพราะไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ เราก็เลยเตรียมใจเรียกพ่อมานอนค่ะ (เราไม่ได้มีห้องนอนของตัวเองค่ะเรานอนกับพ่อ และแม่กับพี่มีห้องเป็นของตัวเอง🥲)

จนมาถึงปัจจุบันนี้เราอยู่ม.6แล้วค่อนข้างที่จะเครียดพอสมควรเรื่องการเรียนต่อสอบนั่นนี่เราไม่อยากจะเครียดเพราะเรื่องอื่นนอกจากนี้แล้ว แต่พ่อก็ดันทำตัวเองเหมือนเดิมชวนแม่ทะเลาะ แต่จะเบากว่าช่วงที่ผ่านมาเพราะมีครั้งนึงเราทนไม่ไหวจริงๆเราด่าพ่อแต่ก็ร้องไห้ไปด้วยพูดให้พ่อสำนึกผิดบ้างซักนิดนึงก็ยังดีอะไรแบบนี้ค่ะ แต่พ่อก็ทำเหมือนเดิมทะเลาะทุกวัน เราสังเกตุทุกครั้งเวลาพ่อทะเลาะกับแม่พ่อค่อนข้างที่จะเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เหมือนทุกคนจะคิดเหมือนพ่ออะไรแบบนี้ค่ะ เราก็คอยออกไปช่วยพูดให้แม่แต่พ่อเรามีความคิดที่ทุเรศที่รังแล้วก็เอาตัวเองเป็นใหญ่ค่อนข้างมาก อีโก้สูง เราก็ได้แค่พูดละร้องไห้ มันอัดอั้นมานาน 

จนมา24/10/2023 พ่อกับแม่ทะเลาะกัน(พ่อไม่ได้เมานะคะมีสติดี)เพราะแค่แม่สั่งของมาละจะมีคนมาส่งของ พ่อก็ว่าให้แม่โดยไม่สนความเป็นจริงไม่สนที่แม่ตะพูดอะไรเหมือนแม่เป็นสนามอารมณ์เลยค่ะ เราก็นอนฟังเพราะไม่รู้จะบอกยังไงให้พ่อคิดได้เพราะพ่อยังไม่เคยจะโทษตัวเองไม่เคยบอกว่าตัวเองผิดเลยสักครั้ง จนมาถึงที่พ่อพูดขึ้นมา ''ก็ไปอยู่กับมันเลยสิ'' เราขึ้นมากเพราะแม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้เพราะแค่สั่งของแล้ววเขามาส่ง??? เราเลยออกไปด่าเพราะแบบครั้งนี้ไม่ไหวจริงๆค่ะถึงมันจะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่แต่เด็กได้รับผลกระทบนะ เราด่าแบบเราไม่สนว่าพ่อจะตัดลูกกับเราไหมแต่เราไม่ไหวมันระเบิดออกมาเอง พ่อเราไม่เคยจะยอมใครเอาความคิดตัวเองเป็นหลักก็ว่าๆๆๆๆๆสารพัดให้เรา ไล่ไปเป็นเด็กติดเหล้าเมายา ไล่ออกบ้าน ซึ่งเราคิดไว้แล้ววค่ะว่าเข้ามหาลัยเราจะไม่กลับบ้านเลยไม่คิดจะกลับอีก แต่ถ้าให้ออกตอนนี้เรายังทำไม่ได้ เรากับพ่อก็ทะเลาะกันอยู่นานพอสมควร จนเราร้องไห้เพราะในหัวเรามีแต่คำว่า**ทำไมพ่อเราไม่เหมือนคนอื่น** จนเราพูดแล้วร้องไห้ไปด้วยพ่อก็ค่อนข้างจะไม่สนใจมีแค่คำที่ออกจากปากไม่ได้ออกจากใจว่า พ่อ่อขอโทษพ่อจะพิจรณาตัวเองอีกที'' ซึ่งพ่อพูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้วแต่พ่อก็ยังเป็นเหมือนเดิม 

-- จบแล้วค่ะเรื่องราวของพ่อเรา อาจจะเล่าไม่หมดเพราะมันเยอะมากจริงๆแต่หยิบประเด็นที่มันทำร้ายจิตใจเรามากที่สุดมาให้ทุกคนอ่านกัน เราพยายามที่จะยิ้มต่อและมองไปข้างหน้าอยู่ค่ะ มีเพื่อนๆที่น่ารักทุกคน มีอะไรที่ไม่ได้ทำอีกเยอะ เราพยายามที่อยู่ต่อไปจนเราหลุดพ้นจากตรงนี้ให้ได้ไกลที่สุด

ปล.เรื่องที่พ่อทะเลาะกับแม่จะเป็นพวกเรื่องจุกจิกแต่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่แบบโลกแตกจริงจังเลยค่ะ แบบว่าที่มีคนมาส่งของ แม่ทำอาหารไม่ถูกใจ แม่ไปทำงานละกลับดึกเพราะมีประชุม