เราเป็นคนรักสัตว์และเราก็หาข้อมูลพอสมควรก่อนเลี้ยงหมา
ก่อนหน้านี้ ตอนอยู่บ้านแม่ ก็เลี้ยงหมาไทย กับโกลเดนค่ะ
พอมีบ้านของตัวเอง ใจก็มีความใฝ่ฝันอยากเลี้ยงหมาพันธ์แจ็ค รัสเซลล์
เพราะเห็นว่าเป็นหมาตัวเล็ก(คือ โกลเด้นมันตัวโตน่ะค่ะ พาไปไหนลำบาก) มีความร่าเริง
เรารู้ว่าเป็นหมาสายแอคทีฟ แต่ก็คิดว่าจะดูแลไหว (คิดย้อนไปน่าจะเข้าข้างตัวเอง)
ตัดสินใจเลี้ยง แจ็ครัสเซลล์ตอนลูกอายุ 5-6 ขวบ คือลูกไม่ค่อยงอแง ไม่เป็นภาระแล้ว
ซื้อมา 2 ตัวเป็นตัวผู้ ให้เป็นเพื่อนกัน
แรกๆก็ดีค่ะ เราพาเดินเล่นทุกวัน ใส่สายจูงไปสวนสาธารณะเกือบทุกวัน 2 ปี
ตอนเป็นลูกหมา ไปถึงสวนเราก็ปลดเชือก แต่พอโตมา ไม่ไหวค่ะ วิ่งไล่มอเตอร์ไซค์ในสวนสาธารณะ
แล้วต่อมา พอเค้าโตขึ้น แรงเยอะมาก ในช่วงที่เราใส่สายจูงเดินทางไปสวน เวลามีหมาจรผ่านมา เค้าก็จะวิ่งกัน
ทีนี้เราเอาไม่อยู่ค่ะ บางทีพอหมาตัวอื่นผ่านมา ไปกัดเค้าไม่ได้ หันมากัดกันเอง เชือกพันกัน พันเราจนล้มก็มี
สุดท้าย เลิกค่ะ ไม่ได้พาไปเดินเล่นอีกเลย น่าสงสารแล้ว 1
เราให้อยู่ในสวนหลังบ้าน มีห้องนอนในบ้านเข้าออกได้เองมีประตูสวิง
พท.รวมๆ 40 ตรม.เรื่องทางกาย หมาไม่อดอยาก ไม่อึดอัด วิ่งเล่นในสวนได้ ขุดดินได้ แต่ทางใจคือ คงเบื่อค่ะ
เราเอง แทบไม่ได้เล่นด้วยเลย เพราะแรงเยอะ ชอบกระโดดข่วนขา เราแค่ให้ข้าวกิน ลูบๆหัวแล้วก็ออกมา
ปัญหาต่อมา
1.กัดแมวค่ะ แมวตายไป 3 ตัวแล้ว (ไม่ตายอีก 2 เพราะคนเห็นซะก่อน ถ้าคนไม่ช่วยตาย 100%)
เป็นแมวในบ้านนี่แหละ ตอนแรกเราปล่อยแมว แต่ทำกรงหมา คือกั้นตลอดแนวในสวนค่ะ แต่ซี่มันห่างแมวเลยเข้าได้
แมวบางตัวก็เข้าไปโดนกัด เพราะฉวยจังหวะที่หมาไม่อยู่ เข้าไปเดินในนั้น(มันเป็นสวน แมวก็คงอยากไปเที่ยว) พอหมามา หนีไม่ทัน
เราเลยทำเป็นกรงแมวระบบปิดไปค่ะ แต่ล่าสุด แมว(เด็ก) เล็ดรอดรูที่เราคาดไม่ถึง เข้าไปจนได้ ตายค่ะ
2.เห่าหนักมาก เกรงใจเพื่อนบ้านมาก โชคดีที่อยู่บ้านเดี่ยว พท.2 งาน มีถนนรอบ แต่เสียงมันก็ได้ยินไกล
ถ้ามีการเห่า เราเดินลงจากชั้น 2 ไปดุ และเก็บเข้าบ้านค่ะ โดยการปิดประตูสวิงไม่ให้ออก
แต่ก็ยังมีการเห่าแมวในบ้านนี่แหละค่ะเวลาเห็นแมวผ่าน
ทุกคนในบ้านก็เสียใจเวลาแมวตาย แต่เราบอกตั้งแต่แรกๆแล้วว่าห้ามโกรธหมา
เพราะเป็นเรื่องที่เราต้องแก้กันเอง ธรรมเป็นแบบนั้น
และทุกคนก็สงสารหมาค่ะ ที่ไม่ได้ไปวิ่งเล่นที่ไหนเลย
เรามีที่กว้างเป็นสวนมีรั้ว(ก็ทำรั้วเพราะหมานี่แหละคิดว่าถ้าพาไปวิ่งเล่นจะได้อยู่ในรั้ว)
แต่ต้องขับรถประมาณ 10 นาที ก็เลยพาไปได้นานๆทีค่ะ
เพราะทั้งงานของพ่อแม่และกิจกรรมของลูกๆ ก็ไม่มีเวลาว่างแบบสม่ำเสมอเท่าไหร่
ใจตอนนี้ คิดและพูดกันตรงเลยว่า เมื่อไหร่หมาจะตายเนี่ย ไม่ได้เกลียดหรือแช่งนะคะ แต่รู้สึกแบบ เป็นกรรมของทั้ง 2 ฝ่ายยังไงไม่รู้
ก็รู้สึกผิดที่เอามาเลี้ยง แต่ก็ต้องรับผิดชอบเค้าต่อไปจนหมดอายุค่ะ
คือระบาย และอยากเล่า เผื่อใครคิดจะเลี้ยงหมา มองให้รอบด้านก่อนนะคะ (เรานี่ หมดชุดนี้ไม่เลี้ยงอีกแล้ว เลี้ยงแมวสบายใจกว่า)
ตอนเราเด็กๆ ยังไม่มีบ้าน เคยไปบ้านเพื่อนหรือญาติๆเห็นเค้าขังหมาก็สงสาร คือบางบ้านเลี้ยงแต่ลูกไม่ได้เล่นกับหมาเลยจริงๆ
แต่ถึงวันนี้คือเข้าใจละ เพราะมันก็มีเรื่องให้ต้องจำกัดบริเวณ อันตรายลูกเล็กบ้าง คนแก่บ้าง ความสะอาดบ้าง ไม่มีเวลาบ้าง
ถ้าบ้านไม่ได้กว้างจริงๆหรือไม่ได้เลี้ยงกับคนได้เหมือนลูกก็น่าสงสารค่ะ
แชร์ความรู้สึก เลี้ยงหมาผิดคิดจนหมาตาย (แต่ยังไม่ตายนะ)
ก่อนหน้านี้ ตอนอยู่บ้านแม่ ก็เลี้ยงหมาไทย กับโกลเดนค่ะ
พอมีบ้านของตัวเอง ใจก็มีความใฝ่ฝันอยากเลี้ยงหมาพันธ์แจ็ค รัสเซลล์
เพราะเห็นว่าเป็นหมาตัวเล็ก(คือ โกลเด้นมันตัวโตน่ะค่ะ พาไปไหนลำบาก) มีความร่าเริง
เรารู้ว่าเป็นหมาสายแอคทีฟ แต่ก็คิดว่าจะดูแลไหว (คิดย้อนไปน่าจะเข้าข้างตัวเอง)
ตัดสินใจเลี้ยง แจ็ครัสเซลล์ตอนลูกอายุ 5-6 ขวบ คือลูกไม่ค่อยงอแง ไม่เป็นภาระแล้ว
ซื้อมา 2 ตัวเป็นตัวผู้ ให้เป็นเพื่อนกัน
แรกๆก็ดีค่ะ เราพาเดินเล่นทุกวัน ใส่สายจูงไปสวนสาธารณะเกือบทุกวัน 2 ปี
ตอนเป็นลูกหมา ไปถึงสวนเราก็ปลดเชือก แต่พอโตมา ไม่ไหวค่ะ วิ่งไล่มอเตอร์ไซค์ในสวนสาธารณะ
แล้วต่อมา พอเค้าโตขึ้น แรงเยอะมาก ในช่วงที่เราใส่สายจูงเดินทางไปสวน เวลามีหมาจรผ่านมา เค้าก็จะวิ่งกัน
ทีนี้เราเอาไม่อยู่ค่ะ บางทีพอหมาตัวอื่นผ่านมา ไปกัดเค้าไม่ได้ หันมากัดกันเอง เชือกพันกัน พันเราจนล้มก็มี
สุดท้าย เลิกค่ะ ไม่ได้พาไปเดินเล่นอีกเลย น่าสงสารแล้ว 1
เราให้อยู่ในสวนหลังบ้าน มีห้องนอนในบ้านเข้าออกได้เองมีประตูสวิง
พท.รวมๆ 40 ตรม.เรื่องทางกาย หมาไม่อดอยาก ไม่อึดอัด วิ่งเล่นในสวนได้ ขุดดินได้ แต่ทางใจคือ คงเบื่อค่ะ
เราเอง แทบไม่ได้เล่นด้วยเลย เพราะแรงเยอะ ชอบกระโดดข่วนขา เราแค่ให้ข้าวกิน ลูบๆหัวแล้วก็ออกมา
ปัญหาต่อมา
1.กัดแมวค่ะ แมวตายไป 3 ตัวแล้ว (ไม่ตายอีก 2 เพราะคนเห็นซะก่อน ถ้าคนไม่ช่วยตาย 100%)
เป็นแมวในบ้านนี่แหละ ตอนแรกเราปล่อยแมว แต่ทำกรงหมา คือกั้นตลอดแนวในสวนค่ะ แต่ซี่มันห่างแมวเลยเข้าได้
แมวบางตัวก็เข้าไปโดนกัด เพราะฉวยจังหวะที่หมาไม่อยู่ เข้าไปเดินในนั้น(มันเป็นสวน แมวก็คงอยากไปเที่ยว) พอหมามา หนีไม่ทัน
เราเลยทำเป็นกรงแมวระบบปิดไปค่ะ แต่ล่าสุด แมว(เด็ก) เล็ดรอดรูที่เราคาดไม่ถึง เข้าไปจนได้ ตายค่ะ
2.เห่าหนักมาก เกรงใจเพื่อนบ้านมาก โชคดีที่อยู่บ้านเดี่ยว พท.2 งาน มีถนนรอบ แต่เสียงมันก็ได้ยินไกล
ถ้ามีการเห่า เราเดินลงจากชั้น 2 ไปดุ และเก็บเข้าบ้านค่ะ โดยการปิดประตูสวิงไม่ให้ออก
แต่ก็ยังมีการเห่าแมวในบ้านนี่แหละค่ะเวลาเห็นแมวผ่าน
ทุกคนในบ้านก็เสียใจเวลาแมวตาย แต่เราบอกตั้งแต่แรกๆแล้วว่าห้ามโกรธหมา
เพราะเป็นเรื่องที่เราต้องแก้กันเอง ธรรมเป็นแบบนั้น
และทุกคนก็สงสารหมาค่ะ ที่ไม่ได้ไปวิ่งเล่นที่ไหนเลย
เรามีที่กว้างเป็นสวนมีรั้ว(ก็ทำรั้วเพราะหมานี่แหละคิดว่าถ้าพาไปวิ่งเล่นจะได้อยู่ในรั้ว)
แต่ต้องขับรถประมาณ 10 นาที ก็เลยพาไปได้นานๆทีค่ะ
เพราะทั้งงานของพ่อแม่และกิจกรรมของลูกๆ ก็ไม่มีเวลาว่างแบบสม่ำเสมอเท่าไหร่
ใจตอนนี้ คิดและพูดกันตรงเลยว่า เมื่อไหร่หมาจะตายเนี่ย ไม่ได้เกลียดหรือแช่งนะคะ แต่รู้สึกแบบ เป็นกรรมของทั้ง 2 ฝ่ายยังไงไม่รู้
ก็รู้สึกผิดที่เอามาเลี้ยง แต่ก็ต้องรับผิดชอบเค้าต่อไปจนหมดอายุค่ะ
คือระบาย และอยากเล่า เผื่อใครคิดจะเลี้ยงหมา มองให้รอบด้านก่อนนะคะ (เรานี่ หมดชุดนี้ไม่เลี้ยงอีกแล้ว เลี้ยงแมวสบายใจกว่า)
ตอนเราเด็กๆ ยังไม่มีบ้าน เคยไปบ้านเพื่อนหรือญาติๆเห็นเค้าขังหมาก็สงสาร คือบางบ้านเลี้ยงแต่ลูกไม่ได้เล่นกับหมาเลยจริงๆ
แต่ถึงวันนี้คือเข้าใจละ เพราะมันก็มีเรื่องให้ต้องจำกัดบริเวณ อันตรายลูกเล็กบ้าง คนแก่บ้าง ความสะอาดบ้าง ไม่มีเวลาบ้าง
ถ้าบ้านไม่ได้กว้างจริงๆหรือไม่ได้เลี้ยงกับคนได้เหมือนลูกก็น่าสงสารค่ะ