เราคบกับผู้ชายคนหนึ่ง ช่วงคบแรกๆเขาเป็นคนดีมาก พูดจาดี ดูแลเอาใจใส่ดี แทคแคร์ตลอด ตอนนั้นมีความสุขมากรู้สึกเหมือนมีเขาเข้ามาเติมเต็มในชีวิต คุยไปสักพัก คนรอบตัวเราเริ่มรู้ว่าเราคบกับผู้ชายคนนี้ ทุกคนไม่ชอบเขาไม่โอเคร บอกเราว่าเขานิสัยเป็นแบบนี้ๆนะ พูดจาไม่ดี การกระทำเป็นแบบนี้ๆนี้นะ เราก็บอกไม่เป็นนะ เขาดีกับเราตลอด เราพยายามให้เขาเข้ากับคนรอบตัวเราได้ ให้ทุกคนเห็นว่าเขาเป็นคนดี จนวันหนึ่งคบไปเราเริ่มไม่มีความสุข มีคนพูดว่าเขายังไม่เลิกกับเมียนะ ทุกคนก็เริ่มซุบซิบนินทา แต่เรายังเชื่อใจเขานะว่าเขาเลิกกับเมียขาดกันแล้ว มีหน้าที่พ่อที่ยังต้องทำ ส่วนเมียเก่าก็มีหน้าที่แม่ เขาแสดงความบริสุทธิ์ใจกับเราตลอด ทำอะไรบอกมีอะไรบอก ไม่มีอะไรปิดบัง อยู่มาวันหนึ่ง เราจับได้ว่าเขามีผู้หญิงอีกคน เขาทำผู้หญิงคนนั้นท้อง ซึ่งผู้หญิงคนนั้นมีลูกมีครอบครัวอยู่แล้วเราคุยกับแฟนของผู้หญิงแฟนผู้หญิงบอกฉีดยาคุมไม่ได้ท้อง แต่ผู้หญิงคนนั้นบอกเราว่าเขาท้องแต่ไม่ได้เก็บเด็กไว้ แฟนเราเชื่อว่าท้องมีลูกกับผู้หญิงคนนี้ซึ้งไม่เคยเห็นที่ตรวจท้องด้วยซ้ำแล้วก็ยังเชื่อว่าเป็นลูกของเขาทั้งที่ผู้หญิงก็ยังนอนกับแฟนของเขาอยู่ เราเก็บเรื่องนี้เงียบไม่บอกใคร ทั้งๆที่ในใจเสียใจมากผิดหวังมาก เราเลือกที่จะออกจากความสัมพันธ์ครั้งนั้นแล้วปล่อยให้เขาไปรับผิดชอบเด็ก ทั้งๆที่เขาบอกเขาเลือกเรา เราจบความสัมพันธ์กับเขา ทำใจอยู่นานเกือบ2-3เดือนไม่ได้ติดต่อกัน บล็อคทุกการติดต่อ อยู่มาวันหนึ่งเขากลับมาขอโอกาสบอกเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว จบแล้ว จะไม่มีไม่ทำอะไรแบบนี้ ไม่นอกใจอีก หลังจากนั้นเขาย้ายมาอยู่เพชรบุรีกับเราแบบไม่มีอะไรมาเลยมีแค่เสื้อผ้ามา1ชุด เขาอยู่เพชรบุรีเราก็ยังไม่คุยกับเขาจนวันงานพ่อเราเสียเขาไปช่วยในงานทุกวัน โดยที่เรายังไม่พูดกับเขา ทุกคนเริ่มสงสารเขาบอกให้เราลองคุยลองให้โอกาสจนเราเริ่มใจอ่อนแต่ เราไม่เคยมีความสุขเลย อยู่แต่กับความสัมพันที่หวาดระแวง ว่าเขาจะกลับไปคุยกัน มีใครอีกมั้ย จนเขาทำให้เราเชื่อใจอีกครั้ง ให้เราเช็คโทรศัพท์ตลอด ให้รหัสเราทุกอย่าง ดีกับเรา
เหมือนทุกอย่างจะไปด้วยดี เราเริ่มคบกันแบบเปิดเผยมากขึ้นต่างคนต่างทำงานทำหน้าที่ของตัวเอง แต่แม่เราไม่ชอบเขาเพราะแม่เรายังเห็นเมียเก่าเขามาแล้วเขาก็ยังวนเวียนอยู่ด้วยกัน ขับรถพาครอบครัวไปเที่ยวไปไหนด้วยกัน ซึ่งเราก็บอกเขาว่าเราไม่โอเครนะ เธอทำเหมือนไม่ให้เกียรติเรา ไม่แคร์ความรู้สึกเราเธอยังเลือกครอบครัวแฟนเก่ามากกว่าคนที่คบปัจจุบัน เขาให้เหตุผลเราว่า เขาทำหน้าที่พ่อคืออยากเห็นลูกทีความสุข แล้วเขาปฏิเสธยายไม่ได้เพราะยายเป็นคนดูแลเลี้ยงลูกให้เขา เราก็พยายามเข้าใจแต่ในใจเราไม่โอเครเท่าไหร่ เราเริ่มระหองระแหงกัน ทะเลาะกันบ่อย เดี๋ยวรักเดี๋ยวเลิก เราไม่มีความสุขตั้งแต่จับได้ว่าเขามีคนอื่นแล้วเราก็จับได้อีกเป็นครั้งที่2 ผู้หญิงคนนั้นโทรมา เรารับสาย แล้วถามว่ายังมีอะไรคุยกันอีกเหรอ ถ้ายังไม่จบเราจบให้ แล้วให้เขาไปรับผิดชอบลูกที่เขาคิดว่าเป็นลูกเขา เขาให้เหตุผลเราว่าอยากรู้ว่าเป็นลูกของเขาจริงมั้ย หน้าตาจะเหมือนเขาป่าว ซึ่งเราถามผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่ที่เราจับได้ครั้งแรกว่าเป็นลูกของแฟนเราจริงๆใช่มั้ย ถ้าใช่เราเป็นคนถอยเองซึ่งตอนนั้นเราเป็นคนเลิกออกมา แล้วผู้หญิงคนนั้นบอกเราว่าเขาทำแท้งเขาไม่ได้เก็บเด็กไว้ วึ่งแฟนเราพยายามขอดูหน้าเด็กขอให้ผู้หญิงคนนั้นส่งรูปมาให้ดูแต่ก็ไม่มี เขาบอกลูกไม่ได้อยู่กับเขา ส่งไปให้ยายเลี้ยงที่ต่างจังหวัด มีโทรมาขอค่านมลูกกันบ้าง ซึ่งเราพึ่งเห็น ว่าเขาแอบคุยกัน เราบอกถ้ายังไม่จบเราจบให้ เขาเราพูดแค่ว่าถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องจริงทำไมไม่มีสมุดฝากครรถ์ คลอดลูกจะไม่ลงโซเชี่ยลเลยเหรอลูกทั้งคน ไม่เคยลงรูปลูกเลย เป็นไปได้มั้ยที่จะไม่มีใครพูดถึงลูกถึงเด็กคนนี้เลย สรุปเธอเชื่อผู้หญิงคนนี้จริงใช่มั้ยว่ามีลูกด้วยกัน ถ้าเธอยังเชื่อหรือคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีลูกกับเธอเราเลือกที่จะจบความสัมพันธ์นี้เอง เขาเริ่มคิดตามว่าที่เราพูด เขาขอโอกาสเราเป็นครั้งที่2 ว่าจะไม่ติดต่อกับผู้หญิงคนนี้อีก เราให้โอกาส ถ้าเรายังจับได้อีกครั้งนึงเรายื่นคำขาดว่าจบกันนะ แต่ในใจเราพังไม่เป็นท่า หลังจากนั้นเราเริ่มสร้างอนาคตด้วยกัน เราลงทุนเปิดร้านขายปลาหมึก เพราะอยากให้แม่เห็นว่าเราช่วยกันทำมาหากินด้วยกันนะ แรกๆเรายืมรถซาเล้งอาขี่รถไปท่ายาง เกือบ25โล ของมาถึงตี1ตี2อากาศหนาวบ้าง ฝนตกบ้าง อดทนลำบากด้วยกัน ทุกอย่างไปได้สวย ร้านหมึกเราขายดีมาก จนเราตัดสินใจดูรถยนต์มือ2 ออกรถมาไว้ใช้ออกไปเอาหมึก จนวันหนึ่ง
เราจับได้ว่าเขาคุยกับคนเดิมครั้งที่3คนที่เคยทำผู้หญิงคนนั้นท้องในขระที่เราตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ขายของ เขาเอาเวลาที่เราขายของบอกว่าไปอาบน้ำ ไปซักผ้า แล้วคุยกับผู้หญิงคนนั้น เราถามเหตุผลว่าทำไมถึงยังคุยกันอีก เราไม่ดีกับเธอใช่มั้ย ถึงยังคุยกับผู้หญิงคนอื่น เหตุผลของเขาคือระบายบอกว่าอยู่กับเราอึดอัดไม่มีความสุข ว่าเรากดขี่ มีการนัดเจอกัน ซึ่งครั้งนี้เราพึ่งเห็นว่าเขาคุยกันมาตลอดเวลาที่คบกับเรา เราโง่มาก ความจริงยังมีอีกหลายคนนะ ในแอพหาคู่บ้าง ครั้งนี้เราอยากเลิกจริงจังคือเราไม่ไหวแล้ว เราอดทนมามากเราคิดว่าเราให้โอกาสเขามาตลอดแต่ไม่เคยเห็นค่าอะไรเลยเราไปพูดกับแม่เขาว่าเราไม่ไหวแล้วนะ แม่เขาขอโอกาสบอกว่าครั้งนี้แม่ขอ แต่เขาคือไม่ได้สำนึกหรือรู้สึกผิดอะไรเลย ยังจะเอาชนะเราตลอดเวลา ใส่อารมณ์รุนแรง เรานั่งน้องไห้มาตลอดทางแม่กลองจนถึงเพชรบุรี หลังจากนั้นคือความสัมพันเราแย่ลงทุกวันๆ
คุยกันบ้างไม่คุยกันบ้าง เราไม่เคยมีความสุขเลย คิดว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ แต่เราเจ็บมากๆ แล้ววันหนึ่งเขาบอกเราว่ายายให้เขาขับรถไปเชียงรายนะพาครอบครัวแฟนเก่าไปแต่เแม่ของลูกไม่ได้ไปด้วย เขาใช้ชีวิตกับครอบครัวแฟนเก่าเป็นอาทิตย์ เราไม่ได้ติดต่อกัน ตอนนั้นเราคิดนะว่าจะทนอยู่กับความสัมพันธ์แบบนี้ไปตลอดได้มั้ย ทั้งๆที่เขาไม่ได้เลือกแคร์ความรู้สึกเราเลย ทุกคนว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัวมั้ย เราไม่เรยปิดกั้นเรื่องลูก แต่ไปกับครอบครัวแฟนเก่า เราต้องใจกว้างขนาดไหน เราเริ่มคิดว่าเราอดทนกับอะไรที่ไม่ชัดเจน เราขอจบความสัมพันธ์ให้เขาได้อยู่กับลูก เพราะเราคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ เขาทำแบบไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเรา เราห่างกันไม่ได้คุยกัน แล้วความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก ทุกคนเชื่อมั้ย
เขาทำเราเสียใจไม่เว้นเลย อยู่ๆมีคนบอกว่าแฟนเราโดนไล่ออกนะ เพราะทำผิดกฏนัดอาสาฝรั่งออกมาลำพัง ซึ่งวันนั้นเราอยู่ในที่เกิดเหตุ ตามไอคราวของเขา เราโทรหาเขาไม่รับโทรศัพท์ เขาให้เหตุผลโกหกเราต่างๆนาๆ โทษเราว่าเราเป็นคนผิด เพราะจะเลิกกับเราเพราะเราไม่ได้คุยด้วย ทุกคนรู้ก่อนเราด้วยซ้ำ เราโคตรเสียใจจับต้นชนปลายแล้ว เหตุการณ์วันเดียวที่เราตามไอคราวเขา เราขี่รถวนหลายครั้ง เราอายมากจนไม่อยากออกจากบ้าน อายที่แฟนเราทำแบบนี้ทั้งๆที่มีเรา ความสัมพันธ์แย่ลงทุกวัน แม่เรารู้ข่าว ยิ่งไม่ชอบไปกันใหญ่ เราทะเลาะกับแม่
เราแทบไม่อยากเจอหน้าใคร สภาพจิตใจคือแย่สุดๆไปเลย
เอาแต่ถามตัวเองว่าทำไมเขาถึงทำกับเราได้ขนาดนี้
เราเลือกจบความสัมพันธ์นี้อีกครั้ง เราเหนื่อย เราไม่ไหว เราห่างกันพักหนึ่ง ด้วยความสงสารที่เขาตกงานเลยฝากงานพี่ที่รู้จักให้ไปสมัครงาน ไม่ถึงอาทิตย์ที่ทำงานเรียกให้ไปเริ่มงาน เราให้เขาเซ็นหนังสือสัญยาเช่ารถเราทำงานแรกๆเราไปช่วยเขา บางวันหลังเสร็จงานก็มารับเราไปด้วย เราต่างคนต่างทำงาน แต่ทุกอย่างไม่ได้ดีอย่างที่คิดไว้ เดือนแรกเขาให้เงินเราทุกบาท แต่เขาก็ขอกลับพร้อมบอกรายละเอียดว่าเอาไปใช้ค่าอะไรบ้าง ซึ่งก็ไม่ได้เหลืออะไรเหมือนขอกลับไปทั้งหมด เราสำรองการกินใช้มาตลอดจนวันหนึ่งรถเสีย เราทั้งคู่ติดลบ เพราะหมดกับการซ่อมรถมีปัญหาทะเลาะกันตั้งแต่เขาทำงาน รถเสีย การเงินติดขัด เราเริ่มห่างกันไม่มีเวลาให้กัน จนเหมือนไม่มีกัน
ต่างคนต่างใช้ชีวิตลำพัง ไม่มีการพูดคุย เพราะคุยกันก็ทะเลาะกัน เริ่มรุนแรงมีปากเสียงใช้กำลัง อย่างนั้นกูอย่างนี้ ต่างคนต่างเอาชนะ ไม่มีใครยอมใคร จนแบ่งแยกไอนั้นของกู ไอนี่ของกูเราจับรถใช้รถไม่ได้คือมีปัญหาตลอดเรามีปัญหาการเงินทั้งคู่เพราะรถเสียหลายรอบ จนวันหนึงเรายอมจบที่การคืนรถจะได้ไม่ต้องทะเลาะ ต่างคนต่างไม่เหลืออะไร แต่รถเป็นชื่อเรา ซึ่งเราต้องเสียส่วนต่างภายยหลัง เราทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นเลิกลา ต่างคนต่างใช้ชีวิตไม่รับรู้เรื่องราวของกันและ แต่เรื่องยังไม่จบ เขายังไม่คืนรถให้บริษัท เพราะคำพูดไอนั่นของของกู ขายอะไหล่รถขายแม็ค ขายยางซึ่งมากับรถตั้งแต่แรก ขายเทอร์โบซึ่งเขาอ้างว่าเขาซ่อม เขาจะถอดออกเราเลยไปเอาเสื้อผ้าของเราซื้อให้คืน เขาผ้าปูที่นอนคืน เราต่างคนต่างเอาชนะไม่ยอมกัน เราเสียใจที่ตอนนี้เราล้มการเงินเรามีปัญหา เขากลับทิ้งเราคิดกับเราแบบนี้ ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่คบกันเราช่วยเหลือเขาเรื่องเงินมาตลอด เรายื่นมือช้วยเขามาตลอด จนคนอื่นบอกให้เราหยุดดิ้นรนช่วยเขา ให้เขาดิ้นรนเอง ผลสรุปคือไม่เหลืออะไร
เราแค่อยากเล่าระบายให้เพื่อนฟัง ควรไปต่อหรือพอแค่นี้
เหมือนทุกอย่างจะไปด้วยดี เราเริ่มคบกันแบบเปิดเผยมากขึ้นต่างคนต่างทำงานทำหน้าที่ของตัวเอง แต่แม่เราไม่ชอบเขาเพราะแม่เรายังเห็นเมียเก่าเขามาแล้วเขาก็ยังวนเวียนอยู่ด้วยกัน ขับรถพาครอบครัวไปเที่ยวไปไหนด้วยกัน ซึ่งเราก็บอกเขาว่าเราไม่โอเครนะ เธอทำเหมือนไม่ให้เกียรติเรา ไม่แคร์ความรู้สึกเราเธอยังเลือกครอบครัวแฟนเก่ามากกว่าคนที่คบปัจจุบัน เขาให้เหตุผลเราว่า เขาทำหน้าที่พ่อคืออยากเห็นลูกทีความสุข แล้วเขาปฏิเสธยายไม่ได้เพราะยายเป็นคนดูแลเลี้ยงลูกให้เขา เราก็พยายามเข้าใจแต่ในใจเราไม่โอเครเท่าไหร่ เราเริ่มระหองระแหงกัน ทะเลาะกันบ่อย เดี๋ยวรักเดี๋ยวเลิก เราไม่มีความสุขตั้งแต่จับได้ว่าเขามีคนอื่นแล้วเราก็จับได้อีกเป็นครั้งที่2 ผู้หญิงคนนั้นโทรมา เรารับสาย แล้วถามว่ายังมีอะไรคุยกันอีกเหรอ ถ้ายังไม่จบเราจบให้ แล้วให้เขาไปรับผิดชอบลูกที่เขาคิดว่าเป็นลูกเขา เขาให้เหตุผลเราว่าอยากรู้ว่าเป็นลูกของเขาจริงมั้ย หน้าตาจะเหมือนเขาป่าว ซึ่งเราถามผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่ที่เราจับได้ครั้งแรกว่าเป็นลูกของแฟนเราจริงๆใช่มั้ย ถ้าใช่เราเป็นคนถอยเองซึ่งตอนนั้นเราเป็นคนเลิกออกมา แล้วผู้หญิงคนนั้นบอกเราว่าเขาทำแท้งเขาไม่ได้เก็บเด็กไว้ วึ่งแฟนเราพยายามขอดูหน้าเด็กขอให้ผู้หญิงคนนั้นส่งรูปมาให้ดูแต่ก็ไม่มี เขาบอกลูกไม่ได้อยู่กับเขา ส่งไปให้ยายเลี้ยงที่ต่างจังหวัด มีโทรมาขอค่านมลูกกันบ้าง ซึ่งเราพึ่งเห็น ว่าเขาแอบคุยกัน เราบอกถ้ายังไม่จบเราจบให้ เขาเราพูดแค่ว่าถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องจริงทำไมไม่มีสมุดฝากครรถ์ คลอดลูกจะไม่ลงโซเชี่ยลเลยเหรอลูกทั้งคน ไม่เคยลงรูปลูกเลย เป็นไปได้มั้ยที่จะไม่มีใครพูดถึงลูกถึงเด็กคนนี้เลย สรุปเธอเชื่อผู้หญิงคนนี้จริงใช่มั้ยว่ามีลูกด้วยกัน ถ้าเธอยังเชื่อหรือคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีลูกกับเธอเราเลือกที่จะจบความสัมพันธ์นี้เอง เขาเริ่มคิดตามว่าที่เราพูด เขาขอโอกาสเราเป็นครั้งที่2 ว่าจะไม่ติดต่อกับผู้หญิงคนนี้อีก เราให้โอกาส ถ้าเรายังจับได้อีกครั้งนึงเรายื่นคำขาดว่าจบกันนะ แต่ในใจเราพังไม่เป็นท่า หลังจากนั้นเราเริ่มสร้างอนาคตด้วยกัน เราลงทุนเปิดร้านขายปลาหมึก เพราะอยากให้แม่เห็นว่าเราช่วยกันทำมาหากินด้วยกันนะ แรกๆเรายืมรถซาเล้งอาขี่รถไปท่ายาง เกือบ25โล ของมาถึงตี1ตี2อากาศหนาวบ้าง ฝนตกบ้าง อดทนลำบากด้วยกัน ทุกอย่างไปได้สวย ร้านหมึกเราขายดีมาก จนเราตัดสินใจดูรถยนต์มือ2 ออกรถมาไว้ใช้ออกไปเอาหมึก จนวันหนึ่ง
เราจับได้ว่าเขาคุยกับคนเดิมครั้งที่3คนที่เคยทำผู้หญิงคนนั้นท้องในขระที่เราตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ขายของ เขาเอาเวลาที่เราขายของบอกว่าไปอาบน้ำ ไปซักผ้า แล้วคุยกับผู้หญิงคนนั้น เราถามเหตุผลว่าทำไมถึงยังคุยกันอีก เราไม่ดีกับเธอใช่มั้ย ถึงยังคุยกับผู้หญิงคนอื่น เหตุผลของเขาคือระบายบอกว่าอยู่กับเราอึดอัดไม่มีความสุข ว่าเรากดขี่ มีการนัดเจอกัน ซึ่งครั้งนี้เราพึ่งเห็นว่าเขาคุยกันมาตลอดเวลาที่คบกับเรา เราโง่มาก ความจริงยังมีอีกหลายคนนะ ในแอพหาคู่บ้าง ครั้งนี้เราอยากเลิกจริงจังคือเราไม่ไหวแล้ว เราอดทนมามากเราคิดว่าเราให้โอกาสเขามาตลอดแต่ไม่เคยเห็นค่าอะไรเลยเราไปพูดกับแม่เขาว่าเราไม่ไหวแล้วนะ แม่เขาขอโอกาสบอกว่าครั้งนี้แม่ขอ แต่เขาคือไม่ได้สำนึกหรือรู้สึกผิดอะไรเลย ยังจะเอาชนะเราตลอดเวลา ใส่อารมณ์รุนแรง เรานั่งน้องไห้มาตลอดทางแม่กลองจนถึงเพชรบุรี หลังจากนั้นคือความสัมพันเราแย่ลงทุกวันๆ
คุยกันบ้างไม่คุยกันบ้าง เราไม่เคยมีความสุขเลย คิดว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ แต่เราเจ็บมากๆ แล้ววันหนึ่งเขาบอกเราว่ายายให้เขาขับรถไปเชียงรายนะพาครอบครัวแฟนเก่าไปแต่เแม่ของลูกไม่ได้ไปด้วย เขาใช้ชีวิตกับครอบครัวแฟนเก่าเป็นอาทิตย์ เราไม่ได้ติดต่อกัน ตอนนั้นเราคิดนะว่าจะทนอยู่กับความสัมพันธ์แบบนี้ไปตลอดได้มั้ย ทั้งๆที่เขาไม่ได้เลือกแคร์ความรู้สึกเราเลย ทุกคนว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัวมั้ย เราไม่เรยปิดกั้นเรื่องลูก แต่ไปกับครอบครัวแฟนเก่า เราต้องใจกว้างขนาดไหน เราเริ่มคิดว่าเราอดทนกับอะไรที่ไม่ชัดเจน เราขอจบความสัมพันธ์ให้เขาได้อยู่กับลูก เพราะเราคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ เขาทำแบบไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเรา เราห่างกันไม่ได้คุยกัน แล้วความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก ทุกคนเชื่อมั้ย
เขาทำเราเสียใจไม่เว้นเลย อยู่ๆมีคนบอกว่าแฟนเราโดนไล่ออกนะ เพราะทำผิดกฏนัดอาสาฝรั่งออกมาลำพัง ซึ่งวันนั้นเราอยู่ในที่เกิดเหตุ ตามไอคราวของเขา เราโทรหาเขาไม่รับโทรศัพท์ เขาให้เหตุผลโกหกเราต่างๆนาๆ โทษเราว่าเราเป็นคนผิด เพราะจะเลิกกับเราเพราะเราไม่ได้คุยด้วย ทุกคนรู้ก่อนเราด้วยซ้ำ เราโคตรเสียใจจับต้นชนปลายแล้ว เหตุการณ์วันเดียวที่เราตามไอคราวเขา เราขี่รถวนหลายครั้ง เราอายมากจนไม่อยากออกจากบ้าน อายที่แฟนเราทำแบบนี้ทั้งๆที่มีเรา ความสัมพันธ์แย่ลงทุกวัน แม่เรารู้ข่าว ยิ่งไม่ชอบไปกันใหญ่ เราทะเลาะกับแม่
เราแทบไม่อยากเจอหน้าใคร สภาพจิตใจคือแย่สุดๆไปเลย
เอาแต่ถามตัวเองว่าทำไมเขาถึงทำกับเราได้ขนาดนี้
เราเลือกจบความสัมพันธ์นี้อีกครั้ง เราเหนื่อย เราไม่ไหว เราห่างกันพักหนึ่ง ด้วยความสงสารที่เขาตกงานเลยฝากงานพี่ที่รู้จักให้ไปสมัครงาน ไม่ถึงอาทิตย์ที่ทำงานเรียกให้ไปเริ่มงาน เราให้เขาเซ็นหนังสือสัญยาเช่ารถเราทำงานแรกๆเราไปช่วยเขา บางวันหลังเสร็จงานก็มารับเราไปด้วย เราต่างคนต่างทำงาน แต่ทุกอย่างไม่ได้ดีอย่างที่คิดไว้ เดือนแรกเขาให้เงินเราทุกบาท แต่เขาก็ขอกลับพร้อมบอกรายละเอียดว่าเอาไปใช้ค่าอะไรบ้าง ซึ่งก็ไม่ได้เหลืออะไรเหมือนขอกลับไปทั้งหมด เราสำรองการกินใช้มาตลอดจนวันหนึ่งรถเสีย เราทั้งคู่ติดลบ เพราะหมดกับการซ่อมรถมีปัญหาทะเลาะกันตั้งแต่เขาทำงาน รถเสีย การเงินติดขัด เราเริ่มห่างกันไม่มีเวลาให้กัน จนเหมือนไม่มีกัน
ต่างคนต่างใช้ชีวิตลำพัง ไม่มีการพูดคุย เพราะคุยกันก็ทะเลาะกัน เริ่มรุนแรงมีปากเสียงใช้กำลัง อย่างนั้นกูอย่างนี้ ต่างคนต่างเอาชนะ ไม่มีใครยอมใคร จนแบ่งแยกไอนั้นของกู ไอนี่ของกูเราจับรถใช้รถไม่ได้คือมีปัญหาตลอดเรามีปัญหาการเงินทั้งคู่เพราะรถเสียหลายรอบ จนวันหนึงเรายอมจบที่การคืนรถจะได้ไม่ต้องทะเลาะ ต่างคนต่างไม่เหลืออะไร แต่รถเป็นชื่อเรา ซึ่งเราต้องเสียส่วนต่างภายยหลัง เราทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นเลิกลา ต่างคนต่างใช้ชีวิตไม่รับรู้เรื่องราวของกันและ แต่เรื่องยังไม่จบ เขายังไม่คืนรถให้บริษัท เพราะคำพูดไอนั่นของของกู ขายอะไหล่รถขายแม็ค ขายยางซึ่งมากับรถตั้งแต่แรก ขายเทอร์โบซึ่งเขาอ้างว่าเขาซ่อม เขาจะถอดออกเราเลยไปเอาเสื้อผ้าของเราซื้อให้คืน เขาผ้าปูที่นอนคืน เราต่างคนต่างเอาชนะไม่ยอมกัน เราเสียใจที่ตอนนี้เราล้มการเงินเรามีปัญหา เขากลับทิ้งเราคิดกับเราแบบนี้ ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่คบกันเราช่วยเหลือเขาเรื่องเงินมาตลอด เรายื่นมือช้วยเขามาตลอด จนคนอื่นบอกให้เราหยุดดิ้นรนช่วยเขา ให้เขาดิ้นรนเอง ผลสรุปคือไม่เหลืออะไร