วันนี้จะมาเล่าถึงอาการของคนเก็บกดให้ฟังกันค่ะ ส่วนตัวมารู้ตัวว่ามีอาการนี้ก็ตอนอายุขึ้นเลข 2 ซะแล้ว (ขำแห้ง) มัน subtle มากจริงๆ 

อย่างแรกเราจะมีอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ จะโกธรก็ไม่โกธร จะยกโทษให้ไหม..ก็คือไม่ ถ้าเป็นอย่างเราอาการหนักหน่อย คือเวลาตกใจกลัวสุดขีดก็จะไม่มีปฏิกิริยาถอยหนี (ใช่ค่ะ มันน่ากลัว)

แต่กระทู้นี้นอกจากจะระบายความอัดอั้นในใจลงแล้ว อยากจะมาแชร์วิธีการระบายความเก็บกดในใจออกไปที่ได้มาจากประสบการณ์การใช้ชีวิตกว่า 20 ปี (เหมือนขิง)

เราชอบที่จะเขียนลงในกระดาษเพราะมันเหมือนได้ปลดปล่อยอารมณ์ค่ะ เวลาได้เขียนเหมือนความคิดสงบลง ได้ทบทวนตัวเองไปในตัวด้วย 
แล้วสิ่งที่อยาก encourage หรือทำให้เกิดขึ้นในประเทศไทยเลยคือ "การปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา" อยากให้ทุกคนไม่กลัวเวลาบอกว่าตัวเองไปพบจิตแพทย์ หรือนักจิตวิทยาเพราะมันมีความสำคัญมากๆ
รวมไปถึงการ meditate หรือนั่งสมาธิ ที่จขกท.รู้มาว่าไม่เป็นที่นิยม (เลย) โดยเฉพาะสำหรับการรักษาทางด้านจิตเวช
"ถ้าเราไม่จัดการมัน สิ่งนั้นก็จะกลับมาจัดการเราเอง" อยากฝากไว้ค่ะ

สุดท้ายนี้อยากให้คนไทยมีสุขภาพจิตที่ดีกันทุกคน อย่าลืมดูแลตัวเองทั้งด้านกายใจนะคะ ✌️
จาก เด็กซิ่วคนนึงที่กำลังค้นหาตัวเอง