สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะคะ นี่คือกระทู้แรกของเรา สมัครมาเพื่อปรึกษาเรื่องนี้โดยเฉพาะค่ะ
เราคบกับแฟนได้ 1 กว่า ความสัมพันธ์เราดีมากตลอดค่ะ เราเป็นคนชอบเล่นเกมเหมือนกับแฟน เราไม่เคยนอกใจแฟนเลยสักครั้งค่ะ
เข้าจุดหักเลยนะคะ คือเราได้คุยกับคนในเกมคนนึง การคุยจะเป็นทำนองถาม ทำไรอยู่ กินไรยัง หรือบอกฝันดีกัน มีทางฝั่งผู้ชายบอกคิดถึงเราบ้าง คุยแบบเขาทักเช้า เราตอบเย็น หรือบ้างวันก็ไม่ตอบ หรือบางครั้งก็มีประโยคที่คุยยาวๆ แต่ไม่มีเรื่อง 18+ หรือการโทรหากันนะคะ (ไม่เคยเจอกับผช.นะคะ แต่คุยกันได้ 1 เดือนค่ะ) โดยปกติเวลามีคนทักมาหรือใครตอแยเรา เราจะบอกแฟนเสมอค่ะ แต่กับคนนี้เราไม่ได้บอก แฟนเราจับได้เขาเสียใจมากค่ะ (เขาบอกว่าทุกครั้งที่เราบอกฝันดีเขา เราก็บอกคนอื่นด้วย) เราจุกมาก แล้วเราก็เสียใจมากเพราะเรื่องนี้เราเกลียดมากแต่เรากลับทำสะเอง ซึ่งเราผิดจริงค่ะยอมรับ แฟนเลือกให้โอกาสเราค่ะ (เราไม่ได้ขอโอกาสนะคะ แต่แฟนบอกรักเราและเราก็รักแฟนมากๆค่ะ) แต่เราไม่สามารถให้โอกาสหรืออภัยตัวเองได้เลย เราร้องไห้และจมอยู่กับความรู้สึกผิดมาเป็นอาทิตย์แล้ว เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ จริงๆคนที่ควรเสียใจมากที่สุดคือแฟนเราค่ะ แต่เรากำลังรับตัวเองไม่ได้ที่ทำแฟนเสียใจ และรับตัวเองไม่ได้ที่กลายเป็นคนที่เราเกลียดค่ะ ยาวหน่อยนะคะ เรารู้ว่าการไว้ใจเสียไปไม่มีวันได้คืน ตอนนี้เรากำลังทำทุกอย่างให้แฟนดีขึ้นค่ะ แต่ทุกครั้งที่เห็นเขาเจ็บปวด เราก็อยากปล่อยเขาไป (เราทนเห็นเขาเสียใจไม่ไหวค่ะ เรารับมือเรื่องนี้ไม่เก่ง ถึงแม้ทั้งหมดความผิดมันคือเราและควรแก้ก็ตาม) แต่เราก็รักเขามากๆค่ะ ไม่เคยคิดจะเอาใครมาแทนเขาเลย กับผช. ที่คุยด้วยก็ไม่คิดจะเอามาแทนเขาค่ะ ตอนคุยไม่ได้คิดไรเลย แต่ผิดก็คือผิดค่ะ จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ
แล้วถ้าเวลาผ่านไปเรามีโอกาสกลับมารักแล้วรู้สึกดีๆให้กันเหมือนเดิมได้หรือเปล่า ทุกครั้งที่แฟนบอกรักเรา หรือเห็นแววตาแฟน เราเจ็บปวดมากค่ะ ว่าทำแบบนั้นกับเขาได้ยังไง ทั้งที่เขาดีขนาดนั้น
แอบคุยกับคนอื่น แล้วรู้สึกผิดกับแฟนมาก
เราคบกับแฟนได้ 1 กว่า ความสัมพันธ์เราดีมากตลอดค่ะ เราเป็นคนชอบเล่นเกมเหมือนกับแฟน เราไม่เคยนอกใจแฟนเลยสักครั้งค่ะ
เข้าจุดหักเลยนะคะ คือเราได้คุยกับคนในเกมคนนึง การคุยจะเป็นทำนองถาม ทำไรอยู่ กินไรยัง หรือบอกฝันดีกัน มีทางฝั่งผู้ชายบอกคิดถึงเราบ้าง คุยแบบเขาทักเช้า เราตอบเย็น หรือบ้างวันก็ไม่ตอบ หรือบางครั้งก็มีประโยคที่คุยยาวๆ แต่ไม่มีเรื่อง 18+ หรือการโทรหากันนะคะ (ไม่เคยเจอกับผช.นะคะ แต่คุยกันได้ 1 เดือนค่ะ) โดยปกติเวลามีคนทักมาหรือใครตอแยเรา เราจะบอกแฟนเสมอค่ะ แต่กับคนนี้เราไม่ได้บอก แฟนเราจับได้เขาเสียใจมากค่ะ (เขาบอกว่าทุกครั้งที่เราบอกฝันดีเขา เราก็บอกคนอื่นด้วย) เราจุกมาก แล้วเราก็เสียใจมากเพราะเรื่องนี้เราเกลียดมากแต่เรากลับทำสะเอง ซึ่งเราผิดจริงค่ะยอมรับ แฟนเลือกให้โอกาสเราค่ะ (เราไม่ได้ขอโอกาสนะคะ แต่แฟนบอกรักเราและเราก็รักแฟนมากๆค่ะ) แต่เราไม่สามารถให้โอกาสหรืออภัยตัวเองได้เลย เราร้องไห้และจมอยู่กับความรู้สึกผิดมาเป็นอาทิตย์แล้ว เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ จริงๆคนที่ควรเสียใจมากที่สุดคือแฟนเราค่ะ แต่เรากำลังรับตัวเองไม่ได้ที่ทำแฟนเสียใจ และรับตัวเองไม่ได้ที่กลายเป็นคนที่เราเกลียดค่ะ ยาวหน่อยนะคะ เรารู้ว่าการไว้ใจเสียไปไม่มีวันได้คืน ตอนนี้เรากำลังทำทุกอย่างให้แฟนดีขึ้นค่ะ แต่ทุกครั้งที่เห็นเขาเจ็บปวด เราก็อยากปล่อยเขาไป (เราทนเห็นเขาเสียใจไม่ไหวค่ะ เรารับมือเรื่องนี้ไม่เก่ง ถึงแม้ทั้งหมดความผิดมันคือเราและควรแก้ก็ตาม) แต่เราก็รักเขามากๆค่ะ ไม่เคยคิดจะเอาใครมาแทนเขาเลย กับผช. ที่คุยด้วยก็ไม่คิดจะเอามาแทนเขาค่ะ ตอนคุยไม่ได้คิดไรเลย แต่ผิดก็คือผิดค่ะ จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ
แล้วถ้าเวลาผ่านไปเรามีโอกาสกลับมารักแล้วรู้สึกดีๆให้กันเหมือนเดิมได้หรือเปล่า ทุกครั้งที่แฟนบอกรักเรา หรือเห็นแววตาแฟน เราเจ็บปวดมากค่ะ ว่าทำแบบนั้นกับเขาได้ยังไง ทั้งที่เขาดีขนาดนั้น