เราคบกับแฟนมาเกือบ2ปีแล้วแต่เรา2คนอยู่กันคนละที่ 1-2เดือนจะเจอกันที เจอกันแค่2วันเท่านั้น เราเป็นฝ่ายไปหาแฟนเองตลอด ทุกครั้งที่ไปเราไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตด้วยกันเพราะแฟนเราเขามาทำงานกับญาติพี่น้องเขาเลยอยู่รวมกัน มันกลายเป็นทุกวันหยุดยาวนานๆทีเราจะไปหาเขา แต่ไปทุกครั้งเราก็ไม่เคยได้นั่งคุยกันหรือใช้ชีวิตกัน2คนเท่าไหร่เพราะเราแฟนเราเขาเกรงใจพี่น้องเขามาก เราเลยไม่เคยพูดอะไรในระหว่างที่อยู่ด้วยกัน แต่ทุกครั้งมี่เรากลับคืนเราจะระบายออกไปให้เขารู้ แต่สุดทายเขาจะบอกเลิกเราทุกครั้ง แต่ตัวเราเองที่ไม่ยอมเลิกกับเขาเลย ทั้งๆที่เราก็ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอดเราก็ไม่รู้ทำไมเราถึงตัดใจเลิกกับเขาไม่ได้สักที แต่เขาเคยบอกว่าวันไหนที่เราบอกเลิกเขาจะไปทันที เราอยากรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้างคะหรือสิ่งนี้มันอยู่ที่จิตใจเราล้วนๆแต่บอกก่อนเมื่อก่อนเราใช้ชีวิตสนุกมากตอนไม่มีเขาแต่ตอนนี้เพื่อนเราก็ต่างแยกย้ายกันไปมีครอบครัวหมด เราเหมือนกับว่าถ้าต้องเลิกกับเขาเราก็ไม่มีใครเลย เราเลยกลัวสิ่งนี้มาก เพราะงานที่เราทำมันเครียดอย่างน้อยมีเขาคุยทำให้มันดีขึ้นมีคนคอยให้เล่าเรื่องราวแต่ละให้ฟัง เราไม่รู้ว่าจุดไหนที่ทำให้เราเลิกกับเขาไม่ได้เลย ควรทำอย่างไรดีคะ