มีผู้ป่วยหลายรายที่คิดทำนองเดียวกับ จขกท หลายคนถึงกระทั่งทำตัวเองให้ดูป่วยหนัก แต่โดยมากแล้ว เท่าที่สังเกต การที่หมอจะพิจารณารับผู้ป่วยไว้รักษาใน รพ. เพราะเป็นโรคซึมเศร้าค่อนข้างน้อย ยกเว้นพิจารณาแล้วพบว่าป่วยหนักจริง ๆ ปัญหาคือทาง รพ. มีทรัพยากรจำกัด มีผู้ป่วยจำนวนมากที่มีอาการร้ายแรง หลายเคส ไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า

นอกจากนั้น หากทาง รพ. จะรับเข้ารักษาเป็นผู้ป่วยใน เดาว่าเขาย่อมรับไว้เพียงไม่กี่วัน เพราะมีผู้ป่วยทยอยเข้าออกตลอดเวลา

เพราะฉะนั้น ทางออกเรื่องไม่อยากอยู่บ้าน โดยหาทางให้หมอรับเข้ารักษาใน รพ. ไม่ใช่ทางออกที่ดีแน่ ๆ การปรับตัวเข้ากับสมาชิกคนอื่นในบ้านให้ได้ย่อมดีที่สุด

พิจารณาตนเองว่าควรปรับปรุงตัวในเรื่องใด อะไรที่ไม่เคยทำก็อาจต้องทำ อะไรที่ทำอยู่แล้วทางบ้านตำหนิ ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงค่ะ การได้รับความรัก ความเข้าใจและความเอาใจใส่จากสมาชิกในครอบครัวนั้น สำคัญและยั่งยืนกว่าจากแหล่งอื่น ๆ จะได้มา ขึ้นกับหลายอย่าง ทางบ้านอาจดูแลไม่เหมาะสมซึ่งนอกเหนือความสามารถที่ผู้ป่วยจะแก้ไขได้ เปลี่ยนมาโฟกัสที่การทำตัวของตนเอง จะช่วยให้อาการของโรคค่อย ๆ ดีขึ้น โรคนี้ พึ่งหมอและยาไม่พอ ผู้ป่วยต้องพึ่งตนเองให้มาก