เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ก่อนหน้านี้เราตัดสินใจเรื่องการใช้เงินผิดพลาดที่บ้านก็เลยไม่ไว้ใจให้ควบคุมการเงินเองเลย ไม่ว่าเราจะพูดยังไงเขาก็ยังมีความคิดเดิมๆอยู่เหมือนไม่ให้อิสระเราเลย ถึงเราจะพิการเราก็อยากจะดูแลตัวเองบ้าง มาควบคุมเงินเราเหมือนเราเป็นเด็กเลยทั้งๆที่เราจะ 40 แล้ว มันอึดอัดพูดอะไรไปก็หาว่าเราพูดไปเรื่อยคิดแต่จะใช้เงินไม่มีความคิดที่แบบอยากจะก้าวหน้าเลยทั้งๆที่เราก็มีเหตุผลของตัวเราเองอะไรอย่างนี้ คือเรื่องตอนใช้เงินน่ะเราก็รู้เออว่าเราอ่ะคิดไม่รอบคอบแต่มันก็เป็นอดีตไปแล้วไง ประเด็นคือเมื่อไหร่ยายกับพี่ชายจะเข้าใจ ว่าเราก็สามารถดูแลเงินตัวเองได้ดูแลการใช้จ่ายได้ ทำเหมือนเราแบบดูแลตัวเองไม่ได้เลยเรื่องการเงิน ก็ยอมรับว่าเมื่อก่อนดูแลไม่ได้แต่เดี๋ยวนี้ก็อยากจะพัฒนาตัวเองแล้วอธิบายยังไงเขาก็ไม่เข้าใจสักที คนเราก็มีความผิดพลาดกันทั้งนั้นทำไมไม่ยอมเปิดใจฟังเหตุผลของเราบ้างเลย ยายเราก็อายุ 88 แล้วอ่ะ ก็เลยไม่อยากให้แกลำบากมาคอยดูแลเท่านั้น เคยคิดที่จะไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้วด้วย แต่ก็รู้ว่ามันบาปก็เลยไม่ทำ ถ้ารู้สึกว่าโพสต์เรามันไร้สาระก็ อ่านแล้วก็ผ่านไปนะคะ