เราเลี้ยงหมาตัวนึงมาราวๆ7ปีค่ะ เรารักเค้ามาก เเต่เราไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเค้า เนื่องจากเราเรียนไกลบ้าน จึงต้องอยู่หอ เสาร์อาทิตย์ค่อยกลับมา บางอาทิตย์ถ้ามีเหตุจำเป็นก็ไม่ได้กลับ ยอมรับว่าสิ่งที่ทำให้เราอยากกลับบ้านในทุกๆอาทิตย์ก็คือเค้า หมาที่ชื่อขนมปัง พันธุ์ปอมปอมผสม ทุกครั้งที่เราอยู่กับเค้า เราสัมผัสได้ถึงความรัก ความรักที่บริสุทธิ์ เรานอนด้วยกันทุกครั้งที่เรากลับบ้านค่ะ มักซื้อของดีๆให้เค้ากิน เเต่เมื่อเดือนก่อน พ่อเราตัดสินใจบอกเรา เค้าว่าโดนรถชน ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าอยู่เเต่ในบ้านนะคะ เเต่วันนั้นไม่รู้ยังไง พ่อมาเจอเค้าก็เเน่นิ่งไปแล้ว ยอมรับว่าเสียใจมากค่ะ และเป็นครั้งที่เราไม่ได้กลับไปหาเค้านานที่สุด ก็คือ2อาทิตย์ เอาเเต่โทษตัวเองค่ะ ไม่อยากให้เค้าต้องตายเเบบโดดเดี่ยวหรือทรมานเลย ผ่านมาหนึ่งเดือนเเล้ว ยังไม่มีวี่แววที่จะทำใจได้เลยค่ะ ร้องไห้อยู่ทุกวัน ในทุกครั้งที่เค้ามาข่วนประตูเพื่อปลุก ทุกครั้งที่เค้าคอยอยู่ข้างๆ เเววตาของเค้า เมื่อกลับบ้านไปเเล้วมองตรงมุมที่เค้าเคยนอนอยู่เเต่ไม่เจอเค้า เเก้วน้ำของเค้า ปลอกคอของเค้า มันเศร้าเเละเงียบไปหมดเลยค่ะ พยายามทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เค้าบ่อยๆ อยากให้เค้าได้อยู่ในที่ดีๆค่ะ ขอคำเเนะนำให้เรารู้สึกดีขึ้นบ้างได้มั้ยคะ พอจะมีวิธีบ้างไหม