ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ... คือเรื่องมีอยู่ว่า เราน่ะทำข้อสอบเก็บคะแนนวิชาประวัติถูกเกือบหมดทุกข้อ แต่ผิดไป2ข้อ ก็คือได้ 18เต็ม 20  **บางข้อเราก็เดานะ เพราะทำไม่ทัน**  แต่นางน่ะได้ 9 เต้ม 20  ตอนครูเฉลย เราเห็นนางทำท่าจะร้องไห้ เราเลยปลอบนางประมาณว่า ไม่เป็นไร รอบหน้าเอาใหม่ ยังไงเองก็ได้เกรด4อยู่แล้ว (นางเรียนเก่งมากๆๆๆ ตัดจากเรา เราโง่มาก555) ทีนี้นางก็มองเราแล้วร้องไห้ออกมา แล้วก็บอกเราเสียงสะอื้นๆว่า "ก็ดูดิแล้วทำไมเองได้ตั้ง18 เราได้แค่9เอง" เราเลยบอกนางไปว่า บางข้อเราเดาหรอก แล้วนางก็พูดวนเวียนซ้ำๆๆซากๆๆ เราเลยบอกนางอีกว่า คะแนนไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต รอบหน้าเอาใหม่ ค่อยแก้มือ "**แล้วคือนางพูดเสียงดังมากๆ แบบตะโกนเลยก็ว่าได้"** เพื่อนแถวนั้นก็หันมาดูแล้ว เราดูกลายเป็นคนทำผิดมาเลยTT ตอนนั้นเราเริ่มใจสั่นแล้ว แล้วก็มีเพื่อนมาปลอบนาง แล้วนางก็เล่า้รื่องเราให้ฟัง เล่าเหมือนเราทำผิดที่ได้คะแนนมากกว่านาง เพื่อนก็พูดเชิงเดียวกับเราเลย แต่นางหยุดร้อง โคตรจะบ้า ทีนี้พอคาบต่อไปนางก็ไม่คุยกับเรา งอนเราเลย คือเรากลายเป็นคนผิดว่างั้น?? คือเราต้องได้คะแนนน้อยกว่าแกทุกครั้งเลยรึไง นางก็ไม่นั่งข้างเรา แล้วหนีไปนั่งกับเพื่อนอีกแก๊ง (แต่นางนั่งหลังเรา); นางก็เล่าเรื่องบลาๆๆ ให้เพื่อนฟัง แล้วเล่าเหมือนนางเป็นผู้ถูกกระทำ เพื่อนก็เข้าข้างนาง **ปกตินางเป็นคนร้องง่ายมาก เหมือนแก้วบางๆ เพื่อนๆรู้กันดีว่าห้ามไปทำอะไรขัดใจนางเด็ดขาด*" นางกับเพื่อนก็ซุบซิบๆเรานั่นแหละ มองเราแล้วหัวเราะคิกคักๆ เราคิดว่านางแกล้งเรารึเป่า แต่นางไม่คุยกับเราเลยจริงๆ เราเลยต้องไปขอโทษนาง ทั้งๆที่เราก็ไม่ผิด เราอยากให้นางเลิกนิสัยนี้มาก เราก็พูดไปหลายครั้งแล้วนางทำหูทวนลม เราควรทำไงต่อดี??