หลังจากที่เรากับลูกผ่านอุปสรรคกันมาหลายเดือนตั้งแต่ท้อง2เดือนจนลูกคลอดได้2กว่าลำบากกันมามากจนตัดสินใจพาลูกขึ้นไปอยู่กรุงเทพกับพ่อของลูกนึกว่าจะดีขึ้นและมีความสุขแต่ที่ไหนได้กับทุกข์ใจหนักกว่าเดิม
แฟนเราไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองกับทำนิสัยแย่กว่าเดิมจนเราตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากแม่แฟนแกใจดีค่ะแต่ปากร้ายมากด่าเราได้ทุกวันลูกหลับทำงานบ้านงานครัวเสร็จก็ด่าเพราะเขาไม่ชอบเราจนคนแถวบ้านพลอยไม่ชอบเราไปด้วยแต่ยังโชคดีที่เขาแยกเเยะไม่พาลเกียดลูกเราไปด้วย
จนเราคิดว่าถ้าเราเลิกกันคงจะดีกว่านี้แต่ไม่ง่ายเลยเรารักลูกเรามากแต่ถ้าเราพาลูกไปอยู่ด้วยเขาต้องลำบากกับเรามากแน่ๆไหนจะต้องฝากคนอื่นเลี้ยงเพื่อเราจะได้ทำงานหาเงินส่งให้เขา
แต่ถ้าลูกเราได้อยู่กับพ่ออย่างน้อยย่าก็รักหลานมากเขามีทุกอย่างลูกเราไม่ลำบากแน่นอน
แต่เราก็ยังคงเห็นแก่ตัวคิดว่ายอมลำบากเพื่อลูกได้เพราะเรารักลูกมากแทบไม่อยากให้ออกจากอก
ทุกคนคิดว่ายังบ้างคะขอคำแนะนำทีค่ะ
ขอคำแนะนำและกำลังใจในการตัดสินใจแยกทางกับแฟนครั้งนี้ค่ะ
แฟนเราไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองกับทำนิสัยแย่กว่าเดิมจนเราตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากแม่แฟนแกใจดีค่ะแต่ปากร้ายมากด่าเราได้ทุกวันลูกหลับทำงานบ้านงานครัวเสร็จก็ด่าเพราะเขาไม่ชอบเราจนคนแถวบ้านพลอยไม่ชอบเราไปด้วยแต่ยังโชคดีที่เขาแยกเเยะไม่พาลเกียดลูกเราไปด้วย
จนเราคิดว่าถ้าเราเลิกกันคงจะดีกว่านี้แต่ไม่ง่ายเลยเรารักลูกเรามากแต่ถ้าเราพาลูกไปอยู่ด้วยเขาต้องลำบากกับเรามากแน่ๆไหนจะต้องฝากคนอื่นเลี้ยงเพื่อเราจะได้ทำงานหาเงินส่งให้เขา
แต่ถ้าลูกเราได้อยู่กับพ่ออย่างน้อยย่าก็รักหลานมากเขามีทุกอย่างลูกเราไม่ลำบากแน่นอน
แต่เราก็ยังคงเห็นแก่ตัวคิดว่ายอมลำบากเพื่อลูกได้เพราะเรารักลูกมากแทบไม่อยากให้ออกจากอก
ทุกคนคิดว่ายังบ้างคะขอคำแนะนำทีค่ะ