สวัสดีค่ะ เราอายุ15ปี กำลังจะขึ้นม.ปลาย แต่ที่บ้านกดดันเราหนักมากมาตั้งแต่ประถม ตอนเข้าม.1 เขาหวังให้เราสอบติดรรที่เขาอยากให้เข้า เราทำไม่ได้ ตั้งแต่นั้นเราโดนมองว่าเป็นเด็กขี้แพ้ ทำอะไรไม่สำเร็จ ไม่อยากส่งเราเรียน ไม่ค่อยให้เงิน ที่บ้านไม่ได้ยากจนนะคะ เป็นข้าราชการเกือบหมด แม้แต่ชุดนักเรียน หรือ ค่าหนังสือเรียน เรายังต้องเก็บเงินซื้อเองมาตลอด เขาไล่ให้เราไปหางานทำ หาตังเอง แต่พอเราจะไปทำจริงๆกลับโดนด่า ห้ามไม่ให้ไป แล้วก็ให้ทำงานในบ้านหนักๆ ถ้าไม่ทำ ก็จะไม่ซื้อของกินให้ เราเรียนเกรด3.2+ มาตลอด แต่ไม่เคยเกิน3.6 มันน้อยไปสำหรับเขา เราพยายามแล้วจริงๆนะ เขาต้องการ3.9ไม่ก็4เลย ถึงเราจะถูกยอมรับ ถ้าเรายังได้เกรดแบบนี้เขาบอกว่าจะไม่อนุญาตให้เราไปทำตามความฝันอื่นหรือกิจกรรมอะไรเลย แต่เราขอเรียนพิเศษก็ไม่ให้ เราชอบการเต้น ดนตรีมาก แต่ถ้าเกรดยังไม่ดีสำหรับเขา เราก็ไม่มีสิทธิ์จะเล่นดนตรีในบ้านเลย ออกไปไหนก็ไม่ค่อยได้ ถ้าเราออกไปกับเพื่อนทีนึงกลับมาจะไม่มีใครคุยด้วยเลย เวลาครอบครัวไปเที่ยวเขาจะทิ้งเราให้อยู่คนเดียวเฝ้าบ้านเสมอและจะบอกว่าเราไม่สมควรได้ไปไหน ทุกวันนี้เราต้องแอบทำความฝันอื่น ไม่ให้ใครรู้ เราอึดอัด ทรมานใจมาก เราไปรรก็แย่ เพราะเราต้องเก็บตังซื้อของต่างๆเอง เลยไม่ได้กินข้าวเที่ยงที่รรเลย แถมโดนเพื่อนในห้องบูลลี่มานานแล้ว เราเอาไปบอกเขา เขากลับซ้ำเติมเรา โทษการเรียนเพื่อนเลยไม่อยากคบ แต่จริงๆเราโดนบูลลี่เรื่องหน้าตา บุคลิก เวลาเราป่วยแทบตาย นอนลุกไปไหนไม่ได้ ไม่ได้กินข้าวเป็นวันก็ไม่มีใครมาดูเราบ้างเลย เราต้องแทบคลานออกไปหายา ข้าว กินเอง มันเยอะมากๆ ถ้าพิมพ์ในนี้คงไม่พอ แต่เรารู้สึกเป็นภาระไม่ไหวแล้ว เราก็ไม่กล้าตาย เพราะเขาเลี้ยงมาจน15ปี จะทำให้ที่ผ่านมาสูญเปล่ามาก แต่ถ้าอยู่ต่อไปเรื่อยๆคงจะสูญเปล่ามากกว่านี้ เรากรีดแขนตัวเองตั้งใจให้เขาเห็นแผล ให้เขารู้ว่าเราเจ็บปวด เผื่อเราจะถูกทำดีด้วยบ้าง แต่ก็ไม่มีใครสนใจแผลนั้นเลย ถ้าเราตายไปเลย เขาจะรู้สึกผิดกันบ้างไหม