สวัสดีค่ะทุกคน เราพึ่งเลิกกับแฟน ปกติเราใช้ชีวิตด้วยกัน เราเป็นฝ่ายย้ายมาอยู่กับเค้า ที่ผ่านมาก็ปกติดีค่ะ อยู่ด้วยกันมีความสุข เขาเป็นคนที่พูดว่ารักเราได้เต็มปาก วางแผนอนาคตด้วยกัน ยอมเปลี่ยนนิสัยเขาเองที่รักสนุก ยอมเป็นคนดีเพื่อเรา แต่แล้วมีวันที่เราต้องห่างกันค่ะ ช่วงที่ห่างกันก็2 อาทิตย์ได้ ต่างคนต่างแยกย้ายไปอยู่กับเพื่อน ต่างฝ่ายก็มีบอกคิดถึงกัน พอมาวันนี้แฟนบอกเราว่า รู้สึกไม่เหมือนเดิม เหมือนอะไรหายไป (ครส.ส่วนตัวเราคิดว่าน่าจะเป็นประโยคหมดรักที่บอกแบบอ้อม) เราไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ช่วงที่ห่างกับแฟนเรานอย น้อยใจว่าเวลาอยู่กับเพื่อนไม่สนใจเราบ้าง แชทไม่ค่อยตอบ ถามสารทุกข์สุกดิบไม่มี เราก็คุยกับแฟนตรงๆว่า 
"เธอติดเพื่อนได้เราเข้าใจเพราะที่ผ่านมาก็อยู่ด้วยกันตลอดแต่เราอดนอยไม่ได้ บางทีเราก็อยากเจอเธอควรหาเวลามาเจอเราบ้าง " ส่วนฝ่ายชาย ยอมรับค่ะ แล้วบอก ให้เราเป็นแค่พี่น้องมั้ย เพราะไม่อยากละเลยเรา เราแบบห๊ะ😨 เราเลยแบบเข้าใจเลยว่าแฟนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรามากขนาดนั้นถึงเลยตัดสินใจได้เลย หรือไม่ได้อยากมีเราจริงๆในอนาคตที่วางแผนไว้ แต่เราแค่อยากให้แฟนจัดลำดับให้ถูกและแบ่งเวลาให้เป็นค่ะ เราคิดว่าการที่เค้าได้ห่างและไปใช้ชีวิตกับเพื่อนคงได้คิดว่าอิสระ เป็นตัวเองจนไม่อยากมีเราแล้วเลยบอกเลิกได้ง่ายๆ เขาติดเพื่อนจริงๆค่ะ ถามเราว่าเธอยอมไม่ได้หรอ เอาจริงเรายอมรับได้ค่ะ แต่อย่างที่บอกควรแบ่งเวลาเผื่อกันบ้าง เรารักเขามากๆค่ะ รักมากจนยอมเขาทุกอย่างเลย แบบเขาสั่งทำไรก็ตามใจยอม ไม่เคยขัด บอกให้ห่างกัน เราก็ห่าง (ทั้งที่ไม่อยากห่างแต่อยากทำให้ครส.เขาดีขึ้น) เขาคิดถึงเรียกเรามาเจอเมื่อไหร่เราก็ไปค่ะ  แต่พอเราขอว่าแบ่งเวลาให้เราได้มั้ย เขาลังเลที่จะตอบมากค่ะ แล้วเลือกเพื่อน เราแบบเสียใจมากจริงๆ เหมือนเราทุ่มเทฝ่ายเดียว ตอนเขาบอกเป็นพี่น้องกัน เขาบอกให้เราอยู่ด้วยกัน เพื่อพิสูจน์เวลาเผื่อกลับมาดีกันคิดถึงกัน เราแบบถ้าคิดจะเลิกหรือเป็นพี่น้องเราอยากเด็ดขาดเลยค่ะ พอเราได้มาอยู่กับตัวเองนึกขึ้นได้ว่าที่ผ่านมาเขาดูเห็นแก่ตัวมากๆเลยค่ะ จนเลิกกัน
 เราเสียใจแต่ต้องมูฟออนค่ะ ไม่ไหวแล้วที่เจอแบบนี้ 💔 ทุกคนคิดว่ามันควรจะยังหาตรงกลางได้อีกมั้ยคะ