สวัสดีครับ กระทู้นี้ผมจะขอมาหางานครับ
ตอนนี้ผมอายุ 22 ย่างเข้า 23 ครับ
ผมจบการศึกษาชั้นปวส.จากสถาบันวิทยาลัยเทคโนโลยียานยนต์โตโยต้า เมื่อปี 2564 และในช่วงที่ผมเรียนอยู่
ผมได้มีโอกาสทำอาชีพไรเดอร์ช่วงที่ได้ออกมาฝึกงานที่ศูนย์บริการโตโยต้าเมื่อปลายปี 2562 จนเข้าปี 2563
(โควิดระบาดหนัก)ทางสถาบันผมก็ได้ประกาศให้นักเรียนหยุดฝึกงานตามมาตรการของรัฐบาลในตอนนั้น
จนผมได้ทำอาชีพไรเดอร์เป็นหลัก จนสามารถมีเงินดูแล
ตัวเองและครอบครัวได้ในระดับนึงครับ
และในช่วงฝึกงานผมได้ค่าแรงจากศูนย์ที่ผมฝึกงานนะครับ
วันละ 100 บาท คิดเป็นรายวันจากการสแกนนิ้วเข้าทำงานครับ ในแต่ละเดือนเงินก็ได้ไม่ตรงกันสักครั้งครับ
ช่วงที่ผมได้หยุดฝึกงานผมก็ทำอาชีพไรเดอร์เป็นอาชีพหลัก จนรู้สึกชอบและประทับใจกับรายได้ที่มีเข้ามา
ในแต่ละวัน จนผมรู้สึกน้อยใจกับเงินที่ได้จากการฝึกงาน
ผมทำงานเหมือนกับพนักงานของศูนย์บริการจริงๆ
แต่ก็คงด้วยสถานะที่ผมยังเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงาน.........
พอเหตุการณ์โควิดช่วงแรกเริ่มเบา ผมก็ได้กลับไปฝึกงาน แต่ใจผมไม่ได้อยู่กับการทำงานเลยครับ
คอยรอแต่จะให้ถึงเวลาเลิกงานไวๆ เพื่อที่จะได้ไปวิ่งงานไรเดอร์ต่อ ช่วงพักเที่ยงของการฝึกงาน ยังออกไปรับออเดอร์
บางทีบางวันก็เข้างานเกินเวลา เพราะไปทุ่มเทกับการทำ
อาชีพไรเดอร์ซะส่วนใหญ่ เพราะในช่วงนั้นได้เงินดีมากๆ
ผมก็ทำแบบนี้มาเรื่อยๆแต่ก็พยายามแบ่งเวลาเป็นสัดส่วนถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แบบก็ตาม จนผมก็ผ่านช่วงฝึกงานมาได้ด้วยดีและได้กลับไปเรียน
ในช่วงที่ผมกลับไปเรียน ผมก็ไม่ทิ้งอาชีพไรเดอร์นะครับ เวลาหยุดเรียน เสาร์-อาทิตย์ ผมก็จะกลับบ้านเพื่อมาวิ่งงานรับออเดอร์หาเงินไว้ไปใช้จ่ายที่โรงเรียนในแต่ละสัปดาห์
ที่ได้กลับไปเรียน โรงเรียนโตโยต้าตั้งอยู่ที่ถนนสุวินทวงศ์กม.66 ตำบลคลองนครเนื่องเขต จังหวัดฉะเชิงเทรา
เป็นรูปแบบโรงเรียนประจำ มีหอพักให้นักเรียน ไว้สำหรับนักเรียนที่บ้านอยู่ตจว.หรือนักเรียนที่ไม่สะดวกเดินทางกลับบ้านในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิต์ในแต่ละสัปดาห์ครับ
จนถึงเวลาที่ผมได้เรียนจบการศึกษา แต่ยังอยู่ช่วงที่มีการระบาดของโรคโควิด ในตอนนั้นหลังจากที่ผมเรียนจบใหม่ๆ ผมก็มีความตั้งใจที่จะไปสมัครงานที่ศูนย์บริการ
โตโยต้าที่ผมเคยฝึกงาน แต่แล้วผมก็ได้พบกับความผิดหวัง
ผมถูกปฏิเสธการรับสมัครเข้าทำงาน ด้วยเหตุผลเพราะสภาวะเศรษฐกิจในตอนนั้นที่ควบคู่กับโรคโควิดที่ยังคงระบาดอยู่อย่างต่อเนื่อง ในวันนั้นที่ผมถูกปฏิเสธ เป็นวันที่ผมเสียน้ำตาและเสียความรู้สึกมากที่สุดกับสิ่งที่ครอบครัวผมได้ทุ่มเทและลงทุนเพื่ออนาคตผม เงินที่จ่ายค่าเทอมไปเรียนที่โรงเรียนโตโยต้ามันดูไร้ค่าและสูญเปล่าในทันที
เมื่อผมถูกศูนย์บริการโตโยต้าปฏิเสธการรับเข้าทำงาน
หลังจากวันนั้นมาที่ผมได้รู้สึกผิดหวังจากการถูกปฏิเสธการรับเข้าทำงานจากสายงานที่ผมได้เรียนมาโดยตรง
ผมก็มุ่งตรงและทุ่มเทให้กับอาชีพไรเดอร์อย่างเดียวตั้งแต่เรียนจบมาเป็นระยะเวลา 2-3 ปี ผมก็ทำอาชีพไรเดอร์อย่างเดียวมาเรื่อยๆ จนได้เรียนรู้กับเหตุการณที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเจอผมก็ได้เจอ คงเป็นด้วยช่วงวัยและสังคมรอบข้างและความคิดของผมด้วย บางสิ่งบางอย่างที่มันถึงทางตันแล้วแต่ก็คงยังดันทุรังทำมันต่อไป เป็นเพราะเหตุการณ์
ที่ถูกปฏิเสธการรับเข้าทำงานประจำในตอนนั้น ทำให้ผมฝังใจจนหยิ่งทนงในศักดิ์ศรีของตัวเอง คิดว่าตัวเองเก่งกาจกับการหารายได้ทางเดียวในสายงานอาชีพอิสระ
โดยไม่ต้องง้อหรือแคร์ในสายงานอาชีพงานประจำ
จนตอนนี้ผมมานั่งคิดไตร่ตรองถึงคุณภาพชีวิตของตัวผมสภาพคล่องทางการเงินของผมและคุณภาพชีวิตของผมในตอนนี้เข้าขั้นวิกฤตมากๆ หนักจนถึงขั้นที่ไปพึ่งหารายได้เพิ่มกับสายงานอาชีพสีเทาจนหนักเข้าไปถึงสีดำ จนชีวิตต้องพบกับหายนะพบกับความผิดพลาดและความทุกข์ใจเป็นระยะเวลา 2-3 ปี และได้มีหนี้สินที่เป็นหนี้เสีย
(สินเชื่อในระบบ) ปีละเกือบๆครึ่งแสนติดต่อกันเป็นระยะเวลา 3 ปี และค่าใช้จ่ายจำเป็นภายในบ้านที่ผมต้องรับผิดชอบต้องกระทบไปถึงพี่สาวผมที่ต้องจ่ายอยู่ฝ่ายเดียว
ผมเห็นแก่ตัวสุดๆเลยว่ะ แถมตอนนี้ยังถูกไล่ออกจากบ้านอีกต่างหาก🥹😭 ผม
โคตร
เลยเนอะ😢
สุดท้ายนี้จุดประสงค์ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพื่อผมอยาก
จะแชร์เรื่องราวในชีวิตของคนที่หยิ่งทนงในศักดิ์ศรีแบบผม แต่คงจะเป็นคนที่ขี้ขลาด คนอ่อนแอ คนที่กลัวการเริ่มต้น
ใหม่ซะมากกว่า เพราะการกระทำที่ผมได้พิมพ์ไปข้างต้น
มันล้วนเป็นการกระทำของคนที่อวดดีอวดเก่ง คิดว่าตัวเองแน่ คิดว่าตัวเองเจ๋ง มันไม่ใช่การกระทำของคนที่มีความคิดที่ดีเลยสักนิด
ณ ตอนนี้ ผมเหลือเวลาพิสูจน์ตัวเองภายในสิ้นปีนี้
ก่อนที่ผมจะถูกไล่ออกจากบ้านอย่างจริงจังและถาวร
ผมอยากใช้ความรู้ที่ผมได้เรียนจบมาคือความรู้ด้านช่างยนต์ และความรู้ในอีกหลายๆด้านที่ผมมีอยู่ในตัวและในสมองส่วนดีของผม ผมอยากใช้ความรู้ความสามารถที่ผมมีอยู่นั้น
ใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ตัวเองและผู้อื่น ผมอยากใช้ความรู้
ที่ผมมีอยู่ เปลี่ยนความรู้ความสามารถของผมให้เป็นรายได้
สร้างรายได้เพิ่มให้กับตัวเองเพื่อตอบแทนคนในครอบครัว ที่ตัวผมนั้นได้ทำให้ทุกอย่างมันผิดพลาดและกระทบเดือดร้อนคนในครอบครัวแบบหนักที่สุดในชีวิตนี้.....
ขอบคุณที่อ่านกระทู้ผมจนจบนะครับ🥺🙏
จบปวส.ช่างยนต์ที่สถาบันวิทยาลัยเทคโนโลยียานยนต์โตโยต้า
ตอนนี้ผมอายุ 22 ย่างเข้า 23 ครับ
ผมจบการศึกษาชั้นปวส.จากสถาบันวิทยาลัยเทคโนโลยียานยนต์โตโยต้า เมื่อปี 2564 และในช่วงที่ผมเรียนอยู่
ผมได้มีโอกาสทำอาชีพไรเดอร์ช่วงที่ได้ออกมาฝึกงานที่ศูนย์บริการโตโยต้าเมื่อปลายปี 2562 จนเข้าปี 2563
(โควิดระบาดหนัก)ทางสถาบันผมก็ได้ประกาศให้นักเรียนหยุดฝึกงานตามมาตรการของรัฐบาลในตอนนั้น
จนผมได้ทำอาชีพไรเดอร์เป็นหลัก จนสามารถมีเงินดูแล
ตัวเองและครอบครัวได้ในระดับนึงครับ
และในช่วงฝึกงานผมได้ค่าแรงจากศูนย์ที่ผมฝึกงานนะครับ
วันละ 100 บาท คิดเป็นรายวันจากการสแกนนิ้วเข้าทำงานครับ ในแต่ละเดือนเงินก็ได้ไม่ตรงกันสักครั้งครับ
ช่วงที่ผมได้หยุดฝึกงานผมก็ทำอาชีพไรเดอร์เป็นอาชีพหลัก จนรู้สึกชอบและประทับใจกับรายได้ที่มีเข้ามา
ในแต่ละวัน จนผมรู้สึกน้อยใจกับเงินที่ได้จากการฝึกงาน
ผมทำงานเหมือนกับพนักงานของศูนย์บริการจริงๆ
แต่ก็คงด้วยสถานะที่ผมยังเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงาน.........
พอเหตุการณ์โควิดช่วงแรกเริ่มเบา ผมก็ได้กลับไปฝึกงาน แต่ใจผมไม่ได้อยู่กับการทำงานเลยครับ
คอยรอแต่จะให้ถึงเวลาเลิกงานไวๆ เพื่อที่จะได้ไปวิ่งงานไรเดอร์ต่อ ช่วงพักเที่ยงของการฝึกงาน ยังออกไปรับออเดอร์
บางทีบางวันก็เข้างานเกินเวลา เพราะไปทุ่มเทกับการทำ
อาชีพไรเดอร์ซะส่วนใหญ่ เพราะในช่วงนั้นได้เงินดีมากๆ
ผมก็ทำแบบนี้มาเรื่อยๆแต่ก็พยายามแบ่งเวลาเป็นสัดส่วนถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แบบก็ตาม จนผมก็ผ่านช่วงฝึกงานมาได้ด้วยดีและได้กลับไปเรียน
ในช่วงที่ผมกลับไปเรียน ผมก็ไม่ทิ้งอาชีพไรเดอร์นะครับ เวลาหยุดเรียน เสาร์-อาทิตย์ ผมก็จะกลับบ้านเพื่อมาวิ่งงานรับออเดอร์หาเงินไว้ไปใช้จ่ายที่โรงเรียนในแต่ละสัปดาห์
ที่ได้กลับไปเรียน โรงเรียนโตโยต้าตั้งอยู่ที่ถนนสุวินทวงศ์กม.66 ตำบลคลองนครเนื่องเขต จังหวัดฉะเชิงเทรา
เป็นรูปแบบโรงเรียนประจำ มีหอพักให้นักเรียน ไว้สำหรับนักเรียนที่บ้านอยู่ตจว.หรือนักเรียนที่ไม่สะดวกเดินทางกลับบ้านในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิต์ในแต่ละสัปดาห์ครับ
จนถึงเวลาที่ผมได้เรียนจบการศึกษา แต่ยังอยู่ช่วงที่มีการระบาดของโรคโควิด ในตอนนั้นหลังจากที่ผมเรียนจบใหม่ๆ ผมก็มีความตั้งใจที่จะไปสมัครงานที่ศูนย์บริการ
โตโยต้าที่ผมเคยฝึกงาน แต่แล้วผมก็ได้พบกับความผิดหวัง
ผมถูกปฏิเสธการรับสมัครเข้าทำงาน ด้วยเหตุผลเพราะสภาวะเศรษฐกิจในตอนนั้นที่ควบคู่กับโรคโควิดที่ยังคงระบาดอยู่อย่างต่อเนื่อง ในวันนั้นที่ผมถูกปฏิเสธ เป็นวันที่ผมเสียน้ำตาและเสียความรู้สึกมากที่สุดกับสิ่งที่ครอบครัวผมได้ทุ่มเทและลงทุนเพื่ออนาคตผม เงินที่จ่ายค่าเทอมไปเรียนที่โรงเรียนโตโยต้ามันดูไร้ค่าและสูญเปล่าในทันที
เมื่อผมถูกศูนย์บริการโตโยต้าปฏิเสธการรับเข้าทำงาน
หลังจากวันนั้นมาที่ผมได้รู้สึกผิดหวังจากการถูกปฏิเสธการรับเข้าทำงานจากสายงานที่ผมได้เรียนมาโดยตรง
ผมก็มุ่งตรงและทุ่มเทให้กับอาชีพไรเดอร์อย่างเดียวตั้งแต่เรียนจบมาเป็นระยะเวลา 2-3 ปี ผมก็ทำอาชีพไรเดอร์อย่างเดียวมาเรื่อยๆ จนได้เรียนรู้กับเหตุการณที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเจอผมก็ได้เจอ คงเป็นด้วยช่วงวัยและสังคมรอบข้างและความคิดของผมด้วย บางสิ่งบางอย่างที่มันถึงทางตันแล้วแต่ก็คงยังดันทุรังทำมันต่อไป เป็นเพราะเหตุการณ์
ที่ถูกปฏิเสธการรับเข้าทำงานประจำในตอนนั้น ทำให้ผมฝังใจจนหยิ่งทนงในศักดิ์ศรีของตัวเอง คิดว่าตัวเองเก่งกาจกับการหารายได้ทางเดียวในสายงานอาชีพอิสระ
โดยไม่ต้องง้อหรือแคร์ในสายงานอาชีพงานประจำ
จนตอนนี้ผมมานั่งคิดไตร่ตรองถึงคุณภาพชีวิตของตัวผมสภาพคล่องทางการเงินของผมและคุณภาพชีวิตของผมในตอนนี้เข้าขั้นวิกฤตมากๆ หนักจนถึงขั้นที่ไปพึ่งหารายได้เพิ่มกับสายงานอาชีพสีเทาจนหนักเข้าไปถึงสีดำ จนชีวิตต้องพบกับหายนะพบกับความผิดพลาดและความทุกข์ใจเป็นระยะเวลา 2-3 ปี และได้มีหนี้สินที่เป็นหนี้เสีย
(สินเชื่อในระบบ) ปีละเกือบๆครึ่งแสนติดต่อกันเป็นระยะเวลา 3 ปี และค่าใช้จ่ายจำเป็นภายในบ้านที่ผมต้องรับผิดชอบต้องกระทบไปถึงพี่สาวผมที่ต้องจ่ายอยู่ฝ่ายเดียว
ผมเห็นแก่ตัวสุดๆเลยว่ะ แถมตอนนี้ยังถูกไล่ออกจากบ้านอีกต่างหาก🥹😭 ผม
สุดท้ายนี้จุดประสงค์ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพื่อผมอยาก
จะแชร์เรื่องราวในชีวิตของคนที่หยิ่งทนงในศักดิ์ศรีแบบผม แต่คงจะเป็นคนที่ขี้ขลาด คนอ่อนแอ คนที่กลัวการเริ่มต้น
ใหม่ซะมากกว่า เพราะการกระทำที่ผมได้พิมพ์ไปข้างต้น
มันล้วนเป็นการกระทำของคนที่อวดดีอวดเก่ง คิดว่าตัวเองแน่ คิดว่าตัวเองเจ๋ง มันไม่ใช่การกระทำของคนที่มีความคิดที่ดีเลยสักนิด
ณ ตอนนี้ ผมเหลือเวลาพิสูจน์ตัวเองภายในสิ้นปีนี้
ก่อนที่ผมจะถูกไล่ออกจากบ้านอย่างจริงจังและถาวร
ผมอยากใช้ความรู้ที่ผมได้เรียนจบมาคือความรู้ด้านช่างยนต์ และความรู้ในอีกหลายๆด้านที่ผมมีอยู่ในตัวและในสมองส่วนดีของผม ผมอยากใช้ความรู้ความสามารถที่ผมมีอยู่นั้น
ใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ตัวเองและผู้อื่น ผมอยากใช้ความรู้
ที่ผมมีอยู่ เปลี่ยนความรู้ความสามารถของผมให้เป็นรายได้
สร้างรายได้เพิ่มให้กับตัวเองเพื่อตอบแทนคนในครอบครัว ที่ตัวผมนั้นได้ทำให้ทุกอย่างมันผิดพลาดและกระทบเดือดร้อนคนในครอบครัวแบบหนักที่สุดในชีวิตนี้.....
ขอบคุณที่อ่านกระทู้ผมจนจบนะครับ🥺🙏