มีผู้ชายคนหนึ่งเคยบอกกับฉันว่า "น้ำทะเลแห้งวันไหน  วันนั้นที่ฉันหมดรักเธอ" แต่ตอนนี้ ฉันไม่รู้เลยว่าคนๆนั้นยังอยู่มั้ยยังรู้สึกเหมือนเดิมแบบที่เธอเคยพูดมั้ย เพราะทุกวันนี้ ทุกการกระทำมันดูสวนทางกันไปหมด จากคนที่กอดเวลาร้องไห้ จากคนที่ค่อยพูดให้กำลังใจเวลาท้อ จากคนที่เคยกอด เคยเล่นกันก่อนนอน ถึงตอนนี้ทุกอย่างดูเฉยชาไปหมด
พอร้องไห้คำตอบที่ได้ จะร้องอะไรหนักหนา
พอขอกอด คำตอบที่ได้ ตัวเหม็น น้ำยังไม่อาบ
แล้วฉันต้องทำตัวแบบไหน ยอมแพ้ถอยออกมา แบบนี้ใช่มั้ย ตอนแรกก็แอบคิดนะ คุณคือที่พึ่งเวลาไม่สบายใจ เวลาไม่เหลือใคร แต่ตอนนี้กลับเป็นว่า ฉันก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนเดิม