สวัสดีค่ะ เราอายุ17เราเป็นวัยรุ่นที่ฝันอยากทำงานเกี่ยวกับธุรกิจแต่ทางบ้านเราไม่ได้มีธุรกิจให้สานต่อหรอกนะคะ ทั้งนี้ทั้งนั้นมันคือความชอบไปซะส่วนใหญ่ค่ะ เราได้มีโอกาสได้สมัครเข้าร่วมกิจกรรมนึงซึ่งเป็นกิจกรรมกลุ่มเกี่ยวกับการคิดค้นธุรกิจค่ะ และกลุ่มเราติดใน20ทีมนั้นค่ะ ส่วนตัวเราอยู่เชียงใหม่ค่ะสถานที่จัดกิจกรรมอยู่ที่กรุงเทพในวันที่21ตุลาคม66นี้เราได้เดินทางไปกรุงเทพเพื่อที่จะไปทำกิจกรรมเกี่ยวกับธุรกิจนี้ได้ไปนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับธุรกิจที่ช่วยกันคิดค้น เราไปขอแม่ มันเป็นคำที่ตัดทอนบั่นทอนจิตใจเรามาก แม่พูดว่าแล้วมันจะคุ้มหรอถ้าไม่ได้ที่1 เราเสียใจมากเราคิดว่าแม่จะให้กำลังใจเราด้วยซ้ำ แม่พูดอีกว่าเรียนไปทำไมบริหารธุรกิจจบไปทำงานอะไรได้งานอะไร จบมาไม่มีไรทำก็อยู่แต่บ้านๆให้พ่อแม่เลี้ยงไปวันๆ ทั้งๆที่เราชอบสายนี้การที่เราชอบและลงมือทำกับสิ่งที่เรารักมันทำงานร่วมกับมัน ที่เราคิดมันคงจะทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้นด้วยถ้าหากเราชอบมันรักมันจริงๆ แม่ถามถึงค่าตั๋วเครื่องบินแม่ก็บอกว่าแพง ไม่ต้องไป ทั้งๆที่เราเองก็จ่ายค่าสมัครไปแล้ว ตอนแรกเราไม่ได้คิดว่าจะติด20ทีมหรอกนะคะ ทีมที่สมัครเกือบ100เลยค่ะ เราคิดว่าถ้าไปแล้วไม่ได้อะไรกลับมาให้มันเป็นประสบการณ์และนำไปพัฒนาตัวเองต่อและมันสามารถนำไปใช้ในโครงการอื่นๆได้ด้วย เราไม่ได้หวังเอาที่1เลยค่ะ มันอาจจะผิดที่เราด้วยค่ะที่ว่าเราไม่ได้บอกแม่ก่อนที่จะสมัคร เราอยากจะพิสูจน์ให้พวกเขาได้รู้ว่าเราชอบมันจริงๆเราจะเดินสายนี้จริงๆ การที่เราคิดวางแผนก่อนจะเติบโตเข้าสู่วัยทำงานมันดีค่ะแต่ก็มาติดที่ครอบครัวไม่ยอมรับในสิ่งที่เราชอบ แบบนี้เค้าเรียกซัพพอร์ตหรือป่าวคะ เรารู้สึกมันดับฝันเรามาก เราอยากโชว์ประสิทธิภาพตัวเองให้เขาได้เห็นแต่เขากลับปัดความคิดเราทิ้ง ตอนนี้จิตตกมากค่ะแทบไมาอยากคุยกับใครเลย.